U, GOEDELE WACHTERS

Het was 13 graden en de zon scheen matig. Op een terras van de Oude Markt zat Mr T rustig te genieten. Tot hij plots een microfoon tegen de mond en een camera tegen de neus geduwd kreeg. Waarop u, Goedele Wachters, vroeg of Mr T de lente al voelde.

Nu moet u weten dat Mr T al in een kramp schiet als hij aan de einder ook maar een hint van een microfoon ziet opdoemen. Een camera is helemáál la cruelle: alle naturel valt dan overboord, gestotter en gezweet nemen de macht over. Maar... deze keer niet. En dat komt door u, Goedele Wachters.

U kwam op uw hurken naast Mr T zitten, uw gezegende toestand negerend. En daardoor kon ik u recht in de ogen kijken. U heeft schone ogen, Goedele Wachters. Ze keken me ontwapenend aan, met een warmte waar het frisse lenteweer nog een punt aan kon zuigen. Ze stelden mij helemaal op mijn gemak. Rustig antwoordde ik op uw vragen. Zen. Er kon zelfs een ontspannen glimlachje af. Ik raakte warempel vlotter uit mijn woorden dan José Mourinho De Grote, die twee journaalreportages verder zijn gebrekkige parlé stond te houden.

Jaja, de entourage is het erover eens: deze mediaverschijning is al bij al niet de Ramp geworden waarvoor werd gevreesd. En dat komt allemaal door u, Goedele Wachters. Nimf van de Nieuwsdienst. Grootmeester van de Glimlach. Zen-zuster van het Zournaal. U heeft er een fan bij, Goedele Wachters.

Tweet