H
PROP, PROPER, PROPST
Mr T is ontpropt. Het leek eerst niet zo, door het vele water dat in zijn oren werd gepropt, maar dan ineens: plop. En de wereld opende.Wonderbaarlijk, wat Mr T allemaal miste. Niet de grote geluiden – die beuken door de dikste proppen. Maar stoeme dingen, zoals het geschuur van een mouw tegen een jas, of het gewrijf van een hand over het autostuur. En de richtingaanwijzer: zo luid, jong. Of dat getik op het computerklavier.
Zo’n prop is trouwens een lelijk ding: een ovalen keutel, precies een opgeblazen worm, bijna een centimeter lang en donkergrijs. Vroeg een collega of Mr T de proppen had meegekregen in een potteke. Alstublief, zeg. Om naast m’n nierstenen, steenzweren en alienfoetussen op sterk water te zetten, of wat?
In elk geval: Mr T hoort weer alles en iedereen. Ja, zelfs de fezelende lezers helemaal achteraan. Of denken jullie dat ik de opmerking ‘wie weet waar die nog van die opgeblazen wormen heeft steken’ niet gehoord heb, misschien?
MR T IS KABOUTER PROP
- Och, dokter, ik lijk wel uit elkaar te vallen. Zwaar verkouden, zere enkel… En nu ook nog dove oren.
- Aha. Ik zal eens kijken… O ja, ik zie het meteen: u zit met een prop.
- Wablieft?
- Dat u met een prop zit!
- Ah.
- En het is een harde.
- Oei.
- En in uw ander oor ook. Haha.
- Is dat grappig?
- Sorry, meneer T, maar ik heb maandenlang geen proppen gezien, en nu vier patiënten op korte tijd. Da’s weer zoiets raars. En daar moeten wij onder dokters dan altijd mee lachen.
- Ah zo... Maar eigenlijk ben ik dus best trendy met m’n prop?
- Euh, zo u wil.
- En nu?
- Eerst druppels. En dan laten uitspuiten. Tot binnen enkele dagen, meneer T.
- (Propperdepropperdeprop, dokter!) Dag, dokter.
HET WORDT ALLEMAAL WAT TE VEEL VOOR MR T
Ik weet het. Ik wéét het. Het is al lang geleden dat Mr T nog eens iets gepost heeft. Maar het wordt allemaal wat te veel voor Mr T. Hij moét weer zoveel. Werken tot laat, weinig slapen, boodschappen doen, reis voorbereiden, ergeren aan Tulunut, mensen bezoeken, mensen opbellen, mensen vergeten opbellen, allerlei cadeaus zoeken, te weinig inspiratie hebben, zwaar verkouden zijn, koppijn hebben, zere enkel hebben, halfdove oren hebben, keelpijn hebben, etentje regelen, poetsen, afwassen, straatwerken aanhoren, borende bovenburen aanhoren… Pfff, toen Mr T nog kon gaan joggen, bleef zijn kopke helderder. Nu niet.
Bovendien zit Mr T aan de ontstekingsremmers voor zijn zere enkel. En die hebben als neveneffect, zo staat op de bijsluiter: duizeligheid, misselijkheid en labiele emoties. Dus: als u een traan ziet die, geprangd in de Saxisch bruine ogen van Mr T, opwelt tot een droevig aandoend wimperwaterloopje, voel dan hoe de weemoedige wind rond Mr T's gezicht slechts één naam fluistert: Ibuprofene…
In elk geval: als u niet veel hoort, ziet of merkt van Mr T, dan is hij zich enorm aan het opjagen over grote en/of kleine zaken.
Hoog tijd voor vakantie. Nog zes dagen.
