PRE-ALLERHEILIGENSFEERKE
Mr T heeft pas sinds enkele dagen ontdekt dat ‘Your Heart’s A Mess’ van Gotye niet alleen goed is voor het oor, maar ook voor het oog. En nu draait hij de clip grijs. Noem het schoon. Noem het te laat. Noem het vulsel. Maar speel het af op een kerkhof, smijt er een paar chrysanten tegenaan, en ge hebt de perfecte pre-Allerheiligensfeer. Allez, en route!
NAAR NIEUWZWART
Pas terug van ‘NieuwZwart’ van Wim Vandekeybus. (Da’s dans.) En Mr T is nu fan van folie. Want wat ge met folie allemaal kunt doen: amai. Kruip eronder en ge kunt álles laten zien. Van kolkende stormen tot dolende geesten. (Eén kritische metgezel zag zelfs ontplofte Ferrero Rochers.)
Hoe dan ook: bij gebrek aan folie hier thuis kruipt Mr T sebiet onder zijn donsdeken en gaat hij alles naspelen. Als u hem straks in de hal op het gelijkvloers ziet rondkrioelen onder zijn hoeslaken, is dat dus perfect normaal.
TANTE KRIJGT TELEFOON IN ’T RUSTHUIS
Hallo?... Ah, dag mevrouw Vanstichelen... Niet goed, hè. M’n schouder... Jaja, elke dag kine... En hoe is ’t met u?... Ochgottenhere toch. Vreselijke ziekte, die SM... Zeg eens, mevrouw Vanstichelen, waarvoor belt u?... Een nieuwe cijfercode om de lift te pakken? Weten wij niets van... Typisch... Momentje, mijn man komt af met pen en papier... Momentje hè... Ja, het gaat niet meer zo snel bij hem hè... Hij is er bijna, hoor... Ja, mevrouw Vanstichelen, zegt u het maar... 9... 8... 6... 7... Dank u wel... Wat zegt u?... Die code moeten we nu achterstevoren intikken?... Om de dementen van de vierde verdieping te foppen... Of ze gaan weer ontsnappen... Ik begrijp het... Merci voor het telefoontje, mevrouw Vanstichelen... En nog veel succes met de SM hè. Geniet van de goeie momenten... Dag mevrouw Vanstichelen... *Klik*
BLAAS BY NIGHT
Dan rij je door de nacht. Het is kwart over drie. Het werk was laat. Je bent eindelijk bijna thuis. Je blaas staat op springen... En dan, op de autoradio, spelen ze een bijna vergeten nummer. Uit de jaren dat kameraad O. rare liekes speelde in zijn kelder. Waarop je, ondanks die blaas op de rand van eruptie, beslist om te blijven luisteren, je huis voorbij te rijden en nog een toerke te maken op de ring. Je zingt het refrein, je neuriet de strofen. Tot het nummer gedaan is. En pas op de allerlaatste noot parkeer je je wagen. De radio gaat af. Je lichten gaan uit. (Maar ook niet echt. Want long after we’re gone the lights will stay on. Dat zegt het nummer.)
Of hoe kleine nachtmuziek straks tot een grote blaasontsteking kan leiden.
HELAAS
Nu iedereen eindelijk wat begint te zwijgen over de Beatles kunt ge geen radio of tv meer opzetten of ze hebben het over ‘De Helaasheid Der Dingen’. Niet meer naast te kijken. Letterlijk. In café Commerce hangt de affiche pal boven de pisbakken. En terwijl Mr T zijn urinestaaltje feilloos in de bak poogde te mikken, werd zijn smoel los in de reet gedrukt van de dikste van den hoop. Gevolg: het staaltje floepte van pure consternatie over de rand. Zie daar de helaasheid van Mr T’s ding.
AAN DE KOELKAST
- Zal ik de charcuterie op bordjes leggen?
- Laat maar, moeder. ’t Is zo al gezellig genoeg.
