Kerstavond? Och ja. Gezellig. In beperkte kring. Bij moeder T thuis. Mr T’s regime had congé. Vier koekjes met chocolade gegeten. En één Tuc. Cadeaus waren er niet, die houden we voor Nieuwjaar. Toch een kaars gekregen, omdat Mr T aan het fornuis stond. Z’n luchtig preisausje is tijdens het bereiden geëvolueerd tot een zware portosaus. Niemand klaagde. Moeder T had voor de sfeer gezorgd. Met een papieren tafellaken en bijbehorende kerstservetten, “voor slechts 2 euro bij De Zeeman”. En door de radio klonk een driedubbele kerst-cd, ook van De Zeeman. Zodat plots André Hazes door de living zweefde. “Ik voel mij als een kerstboom zonder piek.”
Mr T presenteert u: een “kerstfeestlied zo vol met smáá-áá-áárt”.STUKJE AUTO
- M’n contactlens was daarstraks erg troebel.
- Oei.
- Ik heb ze dan grondig gewassen.
- Hm.
- Met Wipp.
- Oh… Écht?!
- Oei.
- Ik heb ze dan grondig gewassen.
- Hm.
- Met Wipp.
- Oh… Écht?!
KLEUTERKEUTEL
- Menéér Téé-éé!
- Ja?
- Kome kijke!
- Naar wat?
- Ikke ga kaka doen.
- Ah. Da’s flink. En kan jij dat al goed?
- Hmm… Já!
- Waw, da’s flink. Succes hè.
- Ja.
- Is het zover?
- Já! Kome kijke!
- Moet ik komen kijken naar uw kaka?
- Já! In potje.
- Hier ben ik. Amáái, da’s mooi gedraaid.
- Ja.
- Knap, hoor.
- Ja. Is precies snoepje hè?
- Huh?
- Ik verdien snoepje hè?
- Ah ja...
BOTSBAL
Beminde gelovigen. Eén minuut stilte. Voor deze kerstbal die ter ziele is gegaan. Slachtoffer van een dom ongeval. Gebotst met een andere kerstbal, die van boven kwam. De betreurde bal was niet zomaar een bal. Hij was groot en mat. En elk jaar was hij de ‘center piece’ van Mr T’s boom vol glimmende ballen.
Kwatongen zullen nu beweren dat Mr T eigenhandig de ene bal op de andere heeft laten vallen. Nog kwaaiere tongen zullen spreken van kwaad opzet, van moord zelfs, op een weerloze, dakloze bal, die dit jaar van Mr T geen boom kreeg om in te wonen.
Niets is minder waar, natuurlijk. Mr T is oprecht geraakt door dit tragische verlies. En in het Licht des Aanschijns is enkel plaats voor nederigheid en dankbaarheid. Dus zegt Mr T met trillende stem: dank u, bal, voor de vele mooie momenten. Het ga je goed, in het Grote Ballenbad van de Heer.
DIE BOOM WEER
- Zeg, waar is uwe kerstboom?
- Ik zet er gene dit jaar.
- Hoe, gij zet er gene?
- Nee. Al dat gedoe...
- Gij zijt ne Scrooge, gij.
- Da’s niet waar.
- Toch wel. Anders zoudt ge nen boom zetten, zoals elk jaar.
- De echte kerstsfeer hangt niet in nen boom. Die steekt in uw hart…
- Holala.
- Ge moest eens zien wat voor nen boom er in mijn hart staat. Magnifiek is die. Met de mooiste ballen en de mooiste slingers.
- Pff, die krijgt daar nooit licht.
- Die heeft dat niet nodig, die bloeit sowieso.
- En die krijgt geen lucht. Want uw hart is nen bunker. Nen bunker zonder ramen.
- Holala.
- ’t Is in elk geval verrekt moeilijk om daar binnen te geraken.
- Hm… misschien… er ligt wel wat prikkeldraad of een mijnenveldje rond…
- Ziet ge wel. Gij zijt ne Scrooge!
- Ik zet er gene dit jaar.
- Hoe, gij zet er gene?
- Nee. Al dat gedoe...
- Gij zijt ne Scrooge, gij.
- Da’s niet waar.
- Toch wel. Anders zoudt ge nen boom zetten, zoals elk jaar.
- De echte kerstsfeer hangt niet in nen boom. Die steekt in uw hart…
- Holala.
- Ge moest eens zien wat voor nen boom er in mijn hart staat. Magnifiek is die. Met de mooiste ballen en de mooiste slingers.
- Pff, die krijgt daar nooit licht.
- Die heeft dat niet nodig, die bloeit sowieso.
- En die krijgt geen lucht. Want uw hart is nen bunker. Nen bunker zonder ramen.
- Holala.- ’t Is in elk geval verrekt moeilijk om daar binnen te geraken.
- Hm… misschien… er ligt wel wat prikkeldraad of een mijnenveldje rond…
- Ziet ge wel. Gij zijt ne Scrooge!
TOCH EEN BÉÉTJE KERST
Zoals gezegd: geen boom dit jaar. Maar halleluja: er zijn wel lampkes en ballekes. In een pot op de kast. Mét een kameel (rechts), want da’s véél meer Bethlehem en Midden-Oosten dan een os of een ezel. En met een échte Wijze uit het Oosten (links), namelijk de heer Tshtup-I lum (zeg maar Tjoep) – weliswaar een Syrische heerser uit 2100 vóór Jezus’ geboorte, maar ten huize T struikelen we niet over zulke details. Heb geprobeerd om nog andere reissouvenirs in de ‘kerststal’ te zetten, maar een gong of een houten dodo-vogel stond er toch wat raar.
KERST LIGHT
Kerststallen verrijzen. Straatlichtjes branden. Cadeaus eisen geld. Jingle Bells bij Delhaize. Nepdennen bij Donna. Kaarsen voor Amnesty. Zelfs kerstbomen dwars op de Ring in Wemmel. En rood, overal rood.
Maar dit jaar raakt het Mr T allemaal niet. Hij heeft zelfs nog geen boom gezet, en het ziet er ook niet naar uit dat het er nog van gaat komen. En da’s opmerkelijk. Want Mr T dwéépt met zijn kerstbomen. Ze worden omschreven als “bakens van vertrouwdheid”, te zien vanop straat. Als vuurtorens waarnaar reizigers zich driewijzengewijs richten. Regelrechte concurrentie voor de kerstster.
Niet dit jaar, dus. Dit jaar hoogstens een bal of twee op de salontafel en heel misschien de lichtjes wat slordigjes op de kast gedrapeerd. Verder niks. Van de twee cadeaus die Mr T hoort te kopen, ligt er eentje hier al zes maanden klaar. Dus ook geen kerstshopping dit jaar. En ook geen rosbief of crème-au-beurre-büche op de 24ste, want cholesterol kent nu eenmaal geen kerstverlof. En op de 25ste: gewoon werken, zoals elke pineut.
Nee, dit jaar gaat Mr T voor ‘kerst light’. En of dit nu een goeie of spijtige zaak is, daar is hij zelf nog niet uit.
SNOOKER À BRUXELLES
- Dju, dat bier is precies zeepsop. Riek eens.
- Eèkes. Ge hebt gelijk. Ga er iets van zeggen, jong.
- Och, om daar nu moeite in te steken... ’t Is hier bovendien en français.
- Oei, ja... Wat is zeepsop in ’t Frans eigenlijk?
- La vaisselle?
- Da’s de hele afwas, jong... Du dreft?
- ‘Excuzee mesjeu, ilja du dreft dans mon bjeir’? Nee nee, daar begin ik niet aan. Het bier valt trouwens best mee, als ge uw neus toeknijpt.
- Eén voordeel hebt ge: uw madam zal vanavond niet rieken dat ge aan de pintjes hebt gezeten.
- Da's waar. Tegen dan spreek ik in zeepbellen. ‘Dag… blob… schat… blob….’
- Gaat ze nog denken dat ge aanhoudt met de kuisvrouw, huh huh.
ZO ZWAAR, JONG
Wolfskers (Toneelhuis/LOD)
Wawast? Het verhaal van een banale en tegelijk beslissende dag uit het leven van drie machtshebbers: Lenin, Hitler en Hirohito.
Oewast? Zwaar. Heel zwaar. Te zwaar. Toch voor Mr T. Hij is voor dit stuk niet belezen genoeg. Citaten van Tsjechov, Wagner en andere hoogdravende pierlala’s vlogen om z’n oren. Indrukwekkende vormgeving, met schoon projecties, dat wel, en knappe acteerprestaties, dat ook, maar verder was dit zó ons ding niet. Mr T heeft geregeld gedacht: ‘Viel ik nu maar effe in slaap...’
(Eigenlijk had Mr T het kunnen weten, als hij zijn eigen blog wat degelijker had gelezen. Over het felbejubelde ‘Mefisto for ever’, de voorganger van ‘Wolfskers’, schreef hij bijna krék hetzelfde. Dus allez vooruit: een linkske.)
(Op 5/12 – In de Stadsschouwburg, Leuven – met Gilda De Bal, Vic De Wachter, Veerle Eyckermans, Johan Leysen, Stefan Perceval, Dries Vanhegen, Jos Verbist en Michael Vergauwen – regie: Guy Cassiers)
Volgende keer: Wim Vandekeybus (16/1)
HET IS NIETS PERSOONLIJKS
Als ik u één dezer negeer, dan is de kans groot dat u niet veel bijzonders aan het doen bent. U bent dan wellicht niet aan het zwemmen. Of aan het rennen. Laat staan dat u aan het vliegen bent. Nee, dan staat of ligt u daar maar wat. En dan moet ik u mijden. Bevel van gezondheid.be: “Wat vlees betreft, kan men stellen dat alles wat rent (wild), vliegt (gevogelte) of zwemt (vis), mits met mate, beter is dan wat ligt of staat (varken en koe).” U weze gewaarschuwd. Het is niets persoonlijks, het is in naam van de cholesterol.
NON, NON
Nonsens 2
Wawast? Een musical rond nonnen, door het Lierse Wysiwyg.
Oewast? Goh, hier zaten wel érg veel liedjes in. En sommige mopjes waren wel érg belegen (à la: “Zuster, wat doet die vlieg in mijn soep?” “Schoolslag, meneer.”) Wel dik in orde waren zuster Amnesia en de andere castleden. Maar voor de rest… vind ik het niet jammer dat ik Nonsens 1 nooit gezien heb.
(Op 01/12 – in CC Vredeberg, Lier.)
Volgende keer: Wolfskers (5/12)
MEER DAN WAT MOPKES
Wouter Deprez (Eelt)
Wawast? De nieuwe solovoorstelling van stand-upcomedian Wouter Deprez.Oewast? Een dikke meevaller. Gelukkig niet zomaar mopke-na-mopke-na-mopke, wel een onemanshow in een origineel frakske. Deprez speelt zijn vader ‘Frans’ (72) en dwingt iedereen ook z’n vader te spelen. Razendsnelle humor (“bij de Romeinen werden mensen gemiddeld maar 22 jaar oud… en Jezus 
stierf op z’n 33ste… die kruisiging was geen moord, dat was euthanasie!”) wordt afgewisseld met enkele rake, ingetogen momenten (“wie van jullie, vaders, zit eigenlijk al aan de overkant?”). Het einde kwam te abrupt, maar verder: ferm genoten.
(Op 27/11 – in Minnepoort, Leuven.)
Volgende keer: Nonsens (1/12)
WEINIG VAN ZEGGENS
Ozark Henry (The Soft Machine)
Wawast? Piet Goddaer en de zijnen (alleen nog een pianist, percussionist en basgitarist) spelen airekes uit ‘The Soft Machine’ en andere cd’s.
Oewast? Den Ozark was de hele avond weinig van zeggens: 2x “merci”, 1x “bedankt” en 1x “tof” (na een luide gil van een fan). Waardoor de muziek negentig minuten lang op een ononderbroken stemmige golf voort deinde. En hoewel Mr T dat alom geroemde stemgeluid van den Ozark op het einde wel wat gehád had (of mag je dat niet zeggen), mocht die golf gerust nóg eens negentig minuten deinen.
(Op 24/11 – in CC De Mol, Lier.)
MODERNE GENEESKUNDE
- “En wat mag ik dan allemaal niet meer eten, dokter?”
- “O, als u ‘cholesterol’ intikt op Google, vindt u alles wat u moet weten.”
DE TOL VAN DE RAPPE HAP
Het goede leven is gedaan. Afgelopen. Fini. Want Mr T heeft zijn bloed laten testen. En zijn cholesterolpeil swingt de pan uit. 240 in plaats van 190. En da’s helemaal niet goed. Dat hij zich hiermee schaart bij 40% van de Belgen tussen 35 en 55 jaar die ook die 240 halen, is een schrale troost: Mr T is nog geen 35. De dokter bleef opgewekt: “Klaar om drie maanden te regimen, Meneer T?” Een alternatief had ze niet voorhanden. Dus: gedaan met frieten, gedaan met chocolade, zelfs gedaan met pintjes. Nondezjaar.
Bon, we beginnen er pas maandag aan. Jaja, zo zijn we wel, want zaterdag is er nog een alcoholrijke bowlingavond met de collega’s en zondag nog een feestmenu voor de 80-jarige meter. Maar vanaf maandag is het dus voor echt. En dan starten we meteen ook weer te runnen. Want Mr T’s enkel heeft – anders dan Mr T’s lever – voorlopig wél groen licht gekregen van de dokter.
Kortom, Mr T gaat gezond leven. Stel u voor.
KERMIT KRUIPT OP DE ARK
Na lang twijfelen toch besloten om ook dit seizoen wat theater aan bod te laten komen. ’t Is goed voor het imago en ’t is goed voor de serieux – ook al leest geen kat het.
Wawast? Stuk van Dennis Potter. Joe heeft een dierenwinkel. Buiten regent het onophoudelijk. Vanop zijn ark maakt hij zich op voor het einde van de wereld, want boven in bed ligt zijn dochter Lucy op sterven.
Joe’s Ark (De Roovers)
Wawast? Stuk van Dennis Potter. Joe heeft een dierenwinkel. Buiten regent het onophoudelijk. Vanop zijn ark maakt hij zich op voor het einde van de wereld, want boven in bed ligt zijn dochter Lucy op sterven. Oewast? Mix van ernstig drama en platvloerse humor. Bleek de platvloerse humor toch wel het meest geslaagd, zeker? ’t Zal wel aan mij liggen. Origineel stukske: een dansend schaduwspel op de onderstaande tonen van Kermit de kikker.
(Op 15/11 – in STUK, Leuven – met Leen Diependaele, Wouter Hendrickx, Luc Nuyens en Carly Wijs.)
SJIEK GEFLANS
Zoiets krijg ik van z'n leven nooit in elkaar geflanst. (Proficiat, meneer Becker.)
En er is ook een sequel:
En er is ook een sequel:
O YE OF LITTLE FAITH
Omdat Mr T nooit op de foto staat, trekken sommige ongelovigen in twijfel of Mr T wel écht in het Midden-Oosten heeft gezeten. Misschien heeft hij wel drie weken onder de zonnebank gelegen, met een reisgids. Bij deze: het ultieme bewijs.
Bovenop de burcht van Saladdin (Syrië):
In het Nationaal Park van Dana (Jordanië):
In de woestijn van Wadi Rum:
Voilà.
GEERT LAMBERT MET PINNEKES
(HLN - 15/11)Goed gelachen op de eerste werkdag. Vooral dankzij George. (En ook een beetje zijn bang kijkende buur: 'Niet omvallen hè, George.')
BIJNA VOORBIJ
- “Na een maand congé is m’n eerste werkweek begonnen met… twee dagen recup. Ha! Niet slecht, hè? Die vakantie blijft maar dúren, jong. Niet normaal. Tof tof. Nu kan ik rustig m’n vakantiefoto’s sorteren en zo. Zeg, zullen we anders samen iets leuks gaan doen? Nee? Gij moet wel werken? Ah, spijtig. Tja, ik heb véél vrije tijd nu hè. Haha. M’n medereizigers waren ook al stikjaloers toen ik ze mailde dat ik nog stééds in verlof ben…”
- “Soms, Mr T, moet ge gewoon zwijgen.”
PIJL NAAR HET ONEINDIGE
Dus toch een soort van nooduitgang.
TOF TUFFEN
Mr T heeft op reis de videofunctie van zijn Photosmartje een keer getest – waarom hij dat niet vaker gedaan heeft, snapt hij zelf ook niet. Met liefst zeven reisgezellen zat Mr T in een veel te krap laadbakske van een veel te oud karreke met veel te weinig pk, en zo sjeesde hij opzichtig door de straten van het Syrische Palmyra. Rechts houden? Nooit van gehoord. Eenrichtingsverkeer? Ook nooit van gehoord. Enfin, het was dikke fun. Ook al blijkt dat helemaal niet uit het filmke. ’t Is zoiets waar ge bij moest zijn, denk ik.TOCH MAAR NIET GEKOCHT
God is overal. En commercie ook. Zo lopen souvenirventers in de Libanese Bekavallei te leuren met postkaarten, neprelikwieën en… toeristische T-shirts van Hezbollah. “Very cheap, good price.”
Poging tot merchandising à la Studio 100. Zouden er ook al Hezbollah-brooddozen, -ringmappen en pluchen popjes bestaan? En zingt de Libanese K3 dan van “Hezbolléé, Hezbolláá”?
LAP, 'T IS AL VAN DA
Amper 24 uur was Mr T terug in het land, toen hij een kaartje in zijn bus vond. ‘U was jammer genoeg niet thuis. Uw Tulunut-technicus kwam langs voor…’ Waarna de blokjes ‘tv’ en ‘deactivatie’ stonden aangevinkt. En jawel, Mr T was zijn gloednieuwe digitale televisie al kwijt. Afgepakt. Zomaar. Welkom thuis.
“Excuus, een missing in de computer”, zei Cindy van het 666-klantennummer. En dat Satan het die avond nog kwam fiksen.
Meteen ook eens gevraagd waarom Mr T sommige basiszenders, zoals TMF, niet kon ontvangen. “Ah, dat komt omdat u geen dubbelgeïsoleerde kabel hebt liggen”, gebruikte Cindy plots een duur woordje. Zozo, en zonder dubbele isolatie kunnen er dus zenders ontsnappen? Dan kunnen er een paar uit den draad vallen? Moet ik misschien ’ns gaan kijken of TMF niet op zijn rugske ligt te creperen naast de kabel? “Euh… nog een prettige dag, meneer T.”
Gelukkig kwam Satans kleine helper, die de deactivatie moest deactiveren, snel. En: hij verscheen deze keer in een niet-onaardige vorm. Veel ervaring had hij nog niet, maar hij was verduiveld enthousiast. En eerlijk: “Dubbelgeïsoleerde kabel? Nee nee, meneer, ze hebben u gewoon afgescheept.” Kijk, aan zo’n gevallen engel héb je tenminste iets.
W VERGETEN
Gelezen tijdens de dagtrip naar Libanon:
Mja, ik zou m'n snelheid inderdaad al wat matigen...
Mja, ik zou m'n snelheid inderdaad al wat matigen...
I'VE BEEN THROUGH THE DESERT
Mr T is terug. En hij heeft genoten. Van het vriendelijke Syrië en van het mooie Jordanië. Het hoogtepunt lag exact daar waar we het verwachtten: de woestijn van Wadi Rum.
Mr T heeft er de bedoeïen in hem losgelaten. Hij heeft gelopen in de brandende zon en geslapen onder de blote sterrenhemel. Ook nog kameel gereden en zarb gegeten (iets met patatten en kiekens dat in de grond wordt begraven om het op te warmen).
De schoonste zandbak die Mr T ooit zag, inspireerde hem tot het dagenlang neuriën van eenzelfde melodieke – charmant in het begin, irritant toen de woestijn al dágen achter ons lag. Och foert, nog een laatste keer, omdat we helaas niet meer ginds zitten.
PROP, PROPER, PROPST
Mr T is ontpropt. Het leek eerst niet zo, door het vele water dat in zijn oren werd gepropt, maar dan ineens: plop. En de wereld opende.Wonderbaarlijk, wat Mr T allemaal miste. Niet de grote geluiden – die beuken door de dikste proppen. Maar stoeme dingen, zoals het geschuur van een mouw tegen een jas, of het gewrijf van een hand over het autostuur. En de richtingaanwijzer: zo luid, jong. Of dat getik op het computerklavier.
Zo’n prop is trouwens een lelijk ding: een ovalen keutel, precies een opgeblazen worm, bijna een centimeter lang en donkergrijs. Vroeg een collega of Mr T de proppen had meegekregen in een potteke. Alstublief, zeg. Om naast m’n nierstenen, steenzweren en alienfoetussen op sterk water te zetten, of wat?
In elk geval: Mr T hoort weer alles en iedereen. Ja, zelfs de fezelende lezers helemaal achteraan. Of denken jullie dat ik de opmerking ‘wie weet waar die nog van die opgeblazen wormen heeft steken’ niet gehoord heb, misschien?
MR T IS KABOUTER PROP
- Och, dokter, ik lijk wel uit elkaar te vallen. Zwaar verkouden, zere enkel… En nu ook nog dove oren.
- Aha. Ik zal eens kijken… O ja, ik zie het meteen: u zit met een prop.
- Wablieft?
- Dat u met een prop zit!
- Ah.
- En het is een harde.
- Oei.
- En in uw ander oor ook. Haha.
- Is dat grappig?
- Sorry, meneer T, maar ik heb maandenlang geen proppen gezien, en nu vier patiënten op korte tijd. Da’s weer zoiets raars. En daar moeten wij onder dokters dan altijd mee lachen.
- Ah zo... Maar eigenlijk ben ik dus best trendy met m’n prop?
- Euh, zo u wil.
- En nu?
- Eerst druppels. En dan laten uitspuiten. Tot binnen enkele dagen, meneer T.
- (Propperdepropperdeprop, dokter!) Dag, dokter.
HET WORDT ALLEMAAL WAT TE VEEL VOOR MR T
Ik weet het. Ik wéét het. Het is al lang geleden dat Mr T nog eens iets gepost heeft. Maar het wordt allemaal wat te veel voor Mr T. Hij moét weer zoveel. Werken tot laat, weinig slapen, boodschappen doen, reis voorbereiden, ergeren aan Tulunut, mensen bezoeken, mensen opbellen, mensen vergeten opbellen, allerlei cadeaus zoeken, te weinig inspiratie hebben, zwaar verkouden zijn, koppijn hebben, zere enkel hebben, halfdove oren hebben, keelpijn hebben, etentje regelen, poetsen, afwassen, straatwerken aanhoren, borende bovenburen aanhoren… Pfff, toen Mr T nog kon gaan joggen, bleef zijn kopke helderder. Nu niet.
Bovendien zit Mr T aan de ontstekingsremmers voor zijn zere enkel. En die hebben als neveneffect, zo staat op de bijsluiter: duizeligheid, misselijkheid en labiele emoties. Dus: als u een traan ziet die, geprangd in de Saxisch bruine ogen van Mr T, opwelt tot een droevig aandoend wimperwaterloopje, voel dan hoe de weemoedige wind rond Mr T's gezicht slechts één naam fluistert: Ibuprofene…
In elk geval: als u niet veel hoort, ziet of merkt van Mr T, dan is hij zich enorm aan het opjagen over grote en/of kleine zaken.
Hoog tijd voor vakantie. Nog zes dagen.
666
De duivel – ge weet wel, die van de digitale tv – ging vandaag langskomen tussen tien uur en halfdrie. Eergisteren had hij dat nog ge-sms’t. En gisteren opnieuw. En nog eens bevestigd per brief. Mooie service. Klantvriendelijk. Punctueel. Ware het niet dat dit alles paste in één groot demonisch plan om Mr T een vals gevoel van hoop en zekerheid te geven. Want denkt ge dat Tulunut vandaag heeft omgezien? Zijt ge gek.
En Mr T maar wachten. En zijn boodschappen uitstellen. En honger hebben. En zich opjagen. En pissig de klantendienst bellen. Satan zou toch nog komen, zei het trutje. Hij komt weliswaar te laat, maar hij komt nog.
Verveeld pakte Mr T de Tulunutbrief erbij: ‘Als u niet thuis bent op het afgesproken tijdstip van installatie, zijn wij genoodzaakt een verplaatsingskost van 25 euro aan te rekenen.’ Wrang. Kan Mr T dan nu een kost aanrekenen omdat hij zich een hele dag braafjes niét heeft verplaatst?
De coleire kookt over: het is halfzeven en ondanks eerdere berichten stuurt de duivel voorgoed zijn kat. Geen service. Klantonvriendelijk. Punctueel my ass. Mr T is razend. Want het is niet omdat ge Satan zijt dat ge geen manieren moet hebben. En dat ge Mr T – met keelpijn, koppijn en drilborende bovenburen – een hele dag in zijn kot moet gijzelen. Nondezjaar.
Weet ge trouwens wat het nummer van de klantendienst is? Eerst 015 en dan 666666. Allemaal zessen. Duivelser kan niet.
DE TRUT VAN TULUNUT
- Goeiedag, meneer T. U spreekt met Cindy van Tulunut. Hebt u twee minuutjes?
- (oh nee, den duvel!) Euh… jawel.
- Zeer goed. U gaat binnenkort genieten van onze digitale tv?
- (alsof ge dat niet weet) Normaal wel, ja.
- Uitstekend. Nu hebben wij een voordelig pakket voor u, waarbij u kan genieten van digitale tv én internet én telefoon.
- (jaja, voordelig voor ú) Nee, dat hoeft niet.
- U doet er echt een voordeel mee, hoor, meneer T.
- (ik zei toch ‘nee’, niet?) Nee nee, die telefoon interesseert me niet.
- En waarom niet, meneer T?
- (uw zaken niet, kind… snel een leugen) Omdat ik al gratis telefoon via het werk heb.
- Ah ja, dan begrijp ik het, meneer... Nu, wanneer mensen naar digitale tv overschakelen, nemen ze meestal ook een pakketje extra zenders. Film en sport bijvoorbeeld.
- (valstrik twee wordt gespannen) Euh… Dat kan best zijn.
- Zal ik dat dan ook voor u regelen?
- (klink ik misschien als iemand die geld aan het schijten is?) Nee, dat hoeft niet.
- Ah… hm… euh… Waarom niet, meneer T?
- (omdat ik dat niet wil, tiens) Omdat ik dat niet wil, tiens.
- Enige reden daarvoor, meneer T?
- (omdat ik u en uw bedrijf voor geen háár vertrouw, dáárom) Ik heb genoeg aan het basispakket.
- Ah zo. Kijk, ik kan u een maand op proef alle sport- en filmzenders gratis bezorgen. Zal ik dat dan maar voor u noteren?
- (ik ga daar na een maand héél moeilijk vanaf geraken, dus zeg niet ja, zeg niet ja, zeg niet ja) Ja, doet u dat dan maar. (fok!)
- Komt in orde, meneer T… Dan dank ik u voor uw tijd.
- (game over) Ja, dag.
SUPERMAN
Mr T heeft zijn (echte) naam eens gegoogeld. Zeer teleurstellend. 381 hits, maar niet één over Mr T zelf. De meeste slaan op een of andere sales & marketing manager (met 92 connections op Linkedin) en een snookerkampioen (hád Mr T kunnen zijn, maar niet dus). Verder: een snowboarder, een grafisch designer, een gemeentelijk stedenbouwkundig ambtenaar, een petitietekenaar (voor freedom of thought and creativity), een Open Vld’er, een bijverdienende vluigtuigpiloot, een IT’er, een fuifbeest-op-een-forum, een nabestaande-op-een-rouwbericht, een toerist in Gran Canaria, een kinesist bij een topvoetbalclub, iemand uit de cementbouw… Tot een vermelding op Slagersnet.be en een te kleine kokkin toe (“ze moet haast op een trapje staan om in de supergrote kookpan te kijken”). Helemaal onder de indruk was Mr T van de echte hotshots. De onderzoeksrechter. De supply chain manager specialist hardware. De professor in de archeoastronomie... Smijt die allemaal in één kamer en geen kat weet waarover ze het hebben…
Maar dus geen spoor van Mr T zelf. Nergens. Zelfs niet in een donker hoekske van het web. Nochtans heeft Mr T een lijvige universiteitsthesis geschreven die hier en daar wel eens geciteerd mag worden. (Weliswaar over een 14de-eeuws manuscript dat niemand interesseert.) Ook heeft Mr T een actieve en niet-onbelangrijke job in de media- en communicatiesector. (Weliswaar in de meest anonieme functie van allemaal.) Vergeefse moeite.
Alleen als ‘Mr T’ rest er een beetje roem. Het is de tol van superhelden. ‘Superman’ oogst ook twintig keer zoveel hits als ‘Clark Kent’.
VERSCHEURD
Zoals bekend is de videorecorder van Mr T gesneuveld. Tijdelijk mocht Mr T rekenen op het toestel van zijn moeder. “Ik gebruik hem toch niet dikwijls, jongen.” Dat blijkt, want anders zou moeder T geweten hebben dat haar machien geen videobanden afspeelt, maar opeet. Zo heeft Mr T al twee van zijn banden levenloos uit de dichtklemmende kaken van het videobeest mogen trekken. (Gelukkig net ná hij ‘House, MD’ nog heeft kunnen bekijken.) Mr T vindt het ferm louche, zo twéé videorecorders die het ineens bij hem begeven. Hij vermoedt sabotage. Van wie? Van de enige die er baat bij heeft dat Mr T de video afzweert. Inderdaad: Tulunut. De duivel. (Want was dat geen zwavelgeurtje dat opsteeg uit de verscheurende videogleuf?)
Toch een beetje dom van de duivel, want Mr T ís al bekeerd tot de digitale demon. Nog acht keer slapen, en dan is de digicorder er. Mét twee weken lang alle thema- en betaalzenders gratis. Free movies! Free sports! Free porn! Een vergiftigd geschenk, zeg ik u. Des duivels.
EFFIE GEEN EVY
Lopen met Evy: het heeft zijn tol geëist. Maandag voor het eerst loopstukjes van acht minuten gehad. En of het nu ligt aan de te grote inspanning, aan de gebrekkige stretching of aan één slechte beweging, een feit is dat Mr T buiten strijd ligt. Zijn enkel doet zeer. Waardoor Mr T mankt. Zoals dokter House op tv.
Daarmee heeft Mr T zijn eerste sportblessure ooit beet (als we het pingpongkwetsuurke van bijna twintig jaar geleden efkes vergeten.) Voorlopig gaan we ervan uit dat het iets van voorbijgaande aard is. Zoals die stramme kuit van enkele weken geleden. Of die protesterende dijspier. Of die kregelige knie.
In elk geval: effie geen Evy. Het bos haalt opgelucht adem...
FRUTNON
Mr T heeft zo zijn adresjes: de lekkerste pistolets liggen bij bakkerij Kris Engels in Itegem, de beste tagliatelli met Schotse saus krijg je bij taverne Timory in Leuven. En de beste stoofvleessaus serveren ze bij frituur ’t Frutnonneke in Nijlen. Dat Frutnonneke, dat is een monument uit het leven van Mr T. Zijn hele jeugd lang ging Mr T daar zijn frietjes halen – vroeger ne mini, later ne gewoeëne, en nu ne groewete. Mè saas. En een keiskroket.
Maar, o wee, shocking news: het monument was bijna zelf gebakken… (Om nog maar te zwijgen van de mensen achter het monument.)
Eens heropend toch eens een extra frietje gaan steken. Uit steun en uit sympathie. En uit goesting natuurlijk.
Maar, o wee, shocking news: het monument was bijna zelf gebakken… (Om nog maar te zwijgen van de mensen achter het monument.)
(HLN, p1, vandaag)
Eens heropend toch eens een extra frietje gaan steken. Uit steun en uit sympathie. En uit goesting natuurlijk.
MR T ZWEMT NIET MEE IN DE KARPOEL
‘U zit altijd alleen in de auto want u bent een egotripper?’ Awel… ja! ‘U zit altijd alleen in de auto want u zingt vals’? Awel, dat ook, ja. Eender welke reden geldt. Want Mr T kan zich voordoen als vanalles, maar niét als een karpoeltype. Mr T moet op het werk al genoeg de sociale uithangen, dus effe niét in zijn auto. Eens de arbeid verricht en de portieren dicht, dan gaat de muziek luid en stuift Mr T huiswaarts. Destressing, zonder pottenkijkers. Oké, na een feestje, da’s een andere zaak. Dat kan leuke taferelen opleveren, zoals die zatte collega die begint te gibberen om “dansende wegwijzers”. Maar meteen na het werk? Alstublieft niet, hè.
Mr T heeft het ooit wel gedaan, hoor, een collega meegepakt. Die hield van Brussel tot Leuven, veertig kilometer lang, één zeurende monoloog over zijn saaie vakantie in Italië. Nu, als je Toscane saai kan maken, moet je zelf wel imméns saai zijn. Bovendien had de mens zelf geen wagen en spuwde hij als passagier ongegeneerd zijn gal op alle autobezitters – want auto’s vervuilen en files zorgen voor stress. Als klap op de vuurpijl: de mens stónk. Zodat Mr T meteen zijn vier raampjes moest neerhalen eens de man was afgedropt – iets wat niet tíjdens de rit kon, want dan bracht de wind ’s mans combover in gevaar...
Tel daarbij de verhalen van bevriende (inmiddels ex-)karpoelers die af te rekenen hadden met gedetailleerde exposés van hun rijgezel over etterende vaginawondjes of ejaculerende echtgenoten, en Mr T bedankt liever voor het concept.
Bovendien: iémand moet toch profiteren van de baanruimte die vrijkomt dankzij dat karpoelsysteem?
PACT MET DE DUIVEL
Mr T heeft een pact met de duivel gesloten. Letterlijk (nu ja). Aanleiding was zijn videorecorder, die de geest heeft gegeven – er klinkt nog wat palliatief gereutel, maar dat is slechts een kwestie van tijd. Zoekend en surfend naar een goeie dvd-recorder ter vervanging, reikte een andere, goedkopere en verleidelijkere oplossing zich aan in een visioen van zwaveldampen en salpeterzuur. Satan verscheen. En zoals gewoonlijk verscheen hij in de gedaante van het meest arrogante bedrijf van België, dat we hier voor het gemak Tulunut zullen noemen. (De hand die u online voedt, bijt men beter niet bij naam.) Satan/Tulunut heeft Mr T naar het dichtstbijzijnde Tulunutloket gelokt – in het gebouw van wijlen UPC, dat ook al opgeslokt en verteerd werd door de Prins der Duisternis. En op die ontwijde plek heeft Mr T zich overgegeven aan de drang. De drang om een Digicorder te bestellen. Digitale televisie dus. Van Tulunut.
Versta me niet verkeerd: Mr T is blij met zijn investering. Absolutely thrilled. Maar de achterdocht is nog niet uit hem gevaren. In de gedaante van Tulunut heeft Satan immers al de grootste evils op zijn kerfstok. Zo liet Tulunut Mr T al eens ‘per abuis’ twee gepeperde facturen betalen. Of werd de internetcapaciteit van Mr T al na amper een maand drastisch gereduceerd. Of schrapte Tulunut zonder scrupules acht zenders voor de niet-digitale massa, de prijs wél ongemoeid latend. Het is des duivels.
Dus waarom je nog inlaten met Tulunut? Omdat Satan o-ver-al is. Je kán er simpelweg niet meer naast. En Satan kan erg dominant zijn, zeker in de vorm van Tulunut.
---
Pas telefoon gehad. De Digicorder komt pas binnen tweeënhalve week. Nondezjaar! Tot zo lang heeft Mr T geen video, mist hij zijn favoriete reeksjes en kan hij ’s nachts na het werk alleen nog naar stoeme belspelletjes staren. Of naar het grijnzende logo van Tulunut. Met die valse knipoog. En die ‘ik heb u weer liggen’-blik…
