Pages

LEVE DE LEDIGHEID

Nooit geweten dat je in één dag acht afleveringen van ‘House MD’ én een film kon uitkijken, en nadien tóch het gevoel hebben dat het a day well spent was.

POPPENOPPEPPER

Mr T heeft vandaag gespeeld en verloren op de immomarkt. Een kapitaalkrachtigere jager is met zijn prooi gaan lopen. Dus: online op zoek gegaan naar troost, naar een oppepper. En gevonden:

TIENSEPOORT

Het was voorbij middernacht en Mr T stond in de frituur. Achter een klein, pofferig mannetje van rond de 40, al leek hij minstens 55. Vettig haar naar één kant gekamd, over de kale plekken heen. Doffe ogen. Vale huid. Jeansshort uit de jaren tachtig, met zwarte ceintuur. Vies hemdje, wel mooi dichtgeknoopt. Scheve fierheid. Dito zelfvertrouwen. De OCMW-look. Met bril en al.

Hij wachtte op zijn frieten, net als Mr T. We waren de laatste klanten. En tijdens het wachten begon hij te sms’en. Mr T kon vanuit zijn ooghoek stiekem meelezen. Het was voorbij middernacht, in een donkere frituur, en traag tikten de vingerstompkes alle letters in. ‘Hey... schatje... heb... je... mijn... bericht... deze... middag... wel... gekregen?’

GE KOMT WAT TEGEN

VLEESKLAK

Aan de oudere man die daarstraks iets te nadrukkelijk en te langdurig nagestaard werd door een joggende Mr T: welgemeende excuses. Mr T wou zich er gewoon van vergewissen of u een muts ophad of toch gewoon kaal was.

GENE CADEAU

Wacht efkes, het zit dus als volgt: Van Rompuy wordt als ‘president van de Europese Unie’ eigenlijk de voorzitter van de Europese Raad. Wat niét hetzelfde is als voorzitter van de Europese Commissie. Dat zijn twee verschillende functies. Als voorzitter van de Europese Raad vertegenwoordigt Van Rompuy die Europese Raad ook wat betreft het buitenland- en veiligheidsbeleid. Wat van hem niét de Hoge Vertegenwoordiger van de Unie voor Buitenlandse Zaken en het Veiligheidsbeleid maakt. Dat zijn opnieuw twee verschillende functies. En tegen die Hoge Vertegenwoordiger van de Unie voor Buitenlandse Zaken en het Veiligheidsbeleid mogen we eigenlijk niet zomaar minister van Buitenlandse Zaken van de Europese Unie zeggen, want het verdrag van Lissabon heeft daar een stokske voor gestoken. Die Hoge Vertegenwoordiger van de Unie voor Buitenlandse Zaken en het Veiligheidsbeleid wordt bovendien tijdens vergaderingen van de ministers van Buitenlandse Zaken ook voorzitter van de Raad van de Europese Unie. En dat is dan weer niet te verwarren met de bovenvernoemde voorzitter van de Europese Raad, want die Europese Raad is iets helemaal anders dan de Raad van de Europese Unie of de Raad van Ministers of kortweg de Raad.

Toch gene cadeau allemaal voor nen bompa van 62.

BANKZAKEN

- Voor we beginnen, Mr T, wil ik u even iets vragen.
- Ja?
- Waarom komt u naar onze bank?
- Euh, omdat u mijn bank bént.
- Jaja, maar waarom komt u naar dit filiaal?
- Omdat dit mij het handigste leek.
- U zit normaal in een ander filiaal.
- O ja?
- Ja. En u heeft daar een contactpersoon.
- Serieus?
- Jawel. Hedwig.
- Allez.
- En ik heb gemaild met Hedwig.
- Oh.
- En Hedwig vroeg zich af of u misschien boos bent op haar.
- Ik ken Hedwig helemaal niet.
- Nee, zij u ook niet. Zij vond dat raar.
- Ik heb gewoon in jaren geen contactpersoon nodig gehad.
- Blijkbaar.
- Alles online en zo.
- Enfin, Hedwig maakte zich zorgen.
- Wel... mail haar gerust dat alles in orde is.
- Oké.
- Kunnen we dan nu beginnen?
- Gaat u niet liever naar Hedwig?
- Nee. Ik zit hier goed.
- En Hedwig dan?
- Hetwicht kan de boom in.

MR T VERWART DE MENSEN

2%

Het was alle hens aan dek, hier op de zetel, onder het dekenske. Want de digicorder had nog maar 2% parkeerplaats over. En ‘Dexter’ zocht een plekske.

Dus: marathongewijs de laatste zes afleveringen bekeken van het tweede seizoen van ‘The Wire’ — goed voor ineens 14% erbij. Eindelijk konden we die drugdealers wat uit elkaar houden. Want Jezus, al die black brothers from the hood met hun rasta’s, klakskes en trainingspakskes aan, die trekken nondezjaar hard op mekaar. (No offense, mannen — voor jullie lijkt Mr T wellicht als twee druppels white spirit op, euh, Showbizz Bart of zo... brrr.)

Iets helemaal anders, maar wel goed voor 4% winst op onze tv-parking: ‘Domino Day’. Mja. Mr T hééft iets met die steentjes. Als kleine pagadder zette hij op de slaapkamervloer eigen parcoursen uit, mét minivelden. De rest van het gezin werd er dan bij gesleurd om te laten zien hoe de zielige projectjes in enkele luttele seconden omver vielen. Of niet. In elk geval: ‘Domino Day’ vinden wij hier therapeutisch interessant. Enige deskundige tv-commentaar was dan ook tof geweest. Iets méér dan “er blijven enkele stenen staan, zou dat de bedoeling zijn”. Ferm aan geërgerd. Op het kwaaie af.

“Die commentator is the fucking master of stating the fucking obvious”, hoorde Mr T zichzelf plots zeggen. En hij hoorde zich erbij denken: “That miserable piece of shit makes me motherfucking mad. No shit, yo.”... Toch effe van verschoten. Maar dat soort taalgebruik krijgt ge nu eenmaal, als ge te veel naar ‘The Wire’ kijkt.

Goddank past vuilbekkerij perfect bij het bad boy thing dat Mr T hier al jaren going on heeft... Op de zetel, onder het dekenske, met de koekskesdoos: pure white trash, I’m telling ya.

DEDDE BRIEFKE ON JEHAAN SEBAASTJEN BAACH

Dag Jehaan,

’t Begint al een bekke een tradiiiseh te weurre, hè jom, maan briefke joar noa joar. Alles goe mè ei? En mè de klaan manne?

Dees joar zennekik is níe nor een veurstelling van aa gewest, Jehaan. Maan ekskuuzes. Ik doecht: ik gon is iet van ei collega’s probere... Fraanske Joske Haajden, kende gaa dieje? Awel — en nei mut ik zien dak et hie goe eutspreek — ik zen nor ‘die Sjeupfoeng’ gon zien. Da’s Deuts, veu schépping. (Mor da wiste gaa natuurlek hè mofke.)

Zeg, kende gaa de Jos goé? Zaade gelle moate? En godde gaa ferm beledigd zen as kik de Jos een ferme zoag noem? Nieje? Dan is t goe. Want mán mán, dieje kon een potteke semmele zenne. Allee, semmele was ’t ni echt, want ’t ging goe veureut. Mo toch.

In ’t begin dachtek noechtans: da komt hie kaa goe. Oep de boventitels wier eutgelegd dat het alleriejeste stukske muziek een “tekening” was van “pruttelende oerwateren”. Allee Jehaan, pruttelende oerwoateren. Doa hemmek ik hét mee gelachen zenne. En kende da, baa zoewen keirkconceir, da ge hiejemoal ni hoewert te lache, mor da ge doardeur zjust kaa hét mut lache? Man, man...

Wétte, aagenlijk was da zjust het probleem: die hiejel Schtroumpfung was veul te pruttelend nor maanen tand. Geft maa dan mor iejen van aa passies, vol droama en oavontuur. Zoewene Jeezes dieje gekroasigt weurt, doa kúnde tenminste iet mee. Mor zoewen schepping? Woarbaa de “bloemengeur” en de “ochtenddauw” bezoengen weurt? Nieje, das maan ding ni zenne.

Jommoa Jehaan, ge mut nei ni in een Deutse coleire schiete. Das ni de schuld van eiven moat hè. Das ok ni de schuld van da koeër Helicon of da orkest La Passione of die drei solisten. Hiejelemoal nie, die hemme da kaa goe gedoan. Da ligt hiejelegaans on maa, jom. Tis gelak ze oep Wikipedia citere: “De oppervlakkige musicus of luisteraar begrijpt de onderhuidse humor en de inventiviteit van Haydn gewoon onvoldoende.” Awel, da klopt as een bus. As doa humor inzat, dan hemmekik doa de balle van begrepe.

Allee, Jehaan, ik mut er hie mee stoppe. Maan oerwoater begint te pruttele. As ge de Jos zie, zegt dan mo niks van wa dak nei tegen aa gezei hem hè. Of dieje weurt misschien kwoad.

Tot volgend joar, Jehaan! En swanjeert ei een bekke, de griep goa rond.

Meniejer T.

SECONDJE

Dan hééft Mr T eens een moment de gloire en dan heeft hij het nog niet door ook. Wie goed keek, kon Mr T gisteren, iets na zeven uur, zien op het tv-journaal. Jaja, nation wide! Hij kwam weliswaar slechts één seconde in beeld... ver in de achtergrond... helemaal opzij... bijna buiten het scherm... Maar toch! Collega L. had het gezien. Een prestatie op zich.

Bon, nog 14.59 minutes of fame te gaan.