Maandag 7 maart 2011, 15.43 uur.
Strand Oostende.
Ze waren aan het schuppen. In het zand. Een vader en zijn twee zoontjes. Enthousiast. Het kasteel had al aardig vorm. De slotgracht werd gebaggerd. Voor het opkomende water. Met nog een aflopend kanaaltje om de komst van de zee te bespoedigen. O dolle verwachting. Alleen... niemand scheen door te hebben dat het water helemaal niet zou komen. Het was eb. Geen vloed. En ik dacht nog: moet ik nu iets gaan zeggen? Maar ben gewoon weggewandeld. Hoofdschuddend. Beetje triest ook. Want ge wist toen al: die klein mannen gaan in hun leven nog vaak eb hebben.
0 reacties:
Een reactie posten