Ze waren allemaal in het water gevallen, mijn plannen voor gisteren. Oude én nieuwe. Alsof de kosmos het niet wou.De hele dag dus uitgekeken naar wat de kosmos dan wél wou. Zo ben ik impulsief naar zee gespoord. Er zat een louche type naast me: checkte drie keer zijn zetel, belde in een vreemde taal, leek wat aangeschoten en had geen bagage bij. ‘Lap, dit is het’, dacht ik, ‘de kosmos blaast me op met een zatte terrorist.’ Maar de man stapte uit in Brussel-Midi en er gebeurde niks.
Op de terugweg moest de trein nog twee keer bruusk remmen – ook niet goed voor het doemdenken – maar voor de rest is de dag zonder kleerscheuren gepasseerd. Het weer aan zee was aangenaam, de mensen waren mooi en de boerenkost ’s avonds in Brussel lekker.
0 reacties:
Een reactie posten