Mr T heeft er de bedoeïen in hem losgelaten. Hij heeft gelopen in de brandende zon en geslapen onder de blote sterrenhemel. Ook nog kameel gereden en zarb gegeten (iets met patatten en kiekens dat in de grond wordt begraven om het op te warmen).
De schoonste zandbak die Mr T ooit zag, inspireerde hem tot het dagenlang neuriën van eenzelfde melodieke – charmant in het begin, irritant toen de woestijn al dágen achter ons lag. Och foert, nog een laatste keer, omdat we helaas niet meer ginds zitten.
1 reacties:
en waar is nu dat stalleke met die ploesje kamelen
Een reactie posten