Eén dode is neer geschoten, de andere belandde onder een auto
Tss, wat ze de mensen nog allemaal aandoen na hun dood, zeg.
dixit NIEUWS-SMS VRT
Eén dode is neer geschoten, de andere belandde onder een auto
Tss, wat ze de mensen nog allemaal aandoen na hun dood, zeg.
dixit TANIA V.D.SANDEN
Oh, in slaap gevallen...
Da’s niks.
Ik vertel u morgen wel hoe het afliep
Mr T is fan van het vijfsecondending van Tania Van der Sanden. Hij pleit dan ook voor méér filmkes, méér versies. Kan mevrouw Van der Sanden haar bumperkes niet na élk programma houden? Zou sommige uitzendingen nog wat kunnen redden.
NAAR DE NIEUWE SNAAR
Acrobatie! Travestie! Liedjes uit Zuidoost-Etnië! Met Sus Pens! Jaja, ‘Foor 11’ van De Nieuwe Snaar in een volle Mol in Lier konden wij best smaken.
Om maar te zeggen: ’t is niet omdat wij u niet meer vervelen met postjes over het theater, dat wij er niet meer naartoe gaan.
U, GOEDELE WACHTERS
Nu moet u weten dat Mr T al in een kramp schiet als hij aan de einder ook maar een hint van een microfoon ziet opdoemen. Een camera is helemáál la cruelle: alle naturel valt dan overboord, gestotter en gezweet nemen de macht over. Maar... deze keer niet. En dat komt door u, Goedele Wachters.
U kwam op uw hurken naast Mr T zitten, uw gezegende toestand negerend. En daardoor kon ik u recht in de ogen kijken. U heeft schone ogen, Goedele Wachters. Ze keken me ontwapenend aan, met een warmte waar het frisse lenteweer nog een punt aan kon zuigen. Ze stelden mij helemaal op mijn gemak. Rustig antwoordde ik op uw vragen. Zen. Er kon zelfs een ontspannen glimlachje af. Ik raakte warempel vlotter uit mijn woorden dan José Mourinho De Grote, die twee journaalreportages verder zijn gebrekkige parlé stond te houden.
Jaja, de entourage is het erover eens: deze mediaverschijning is al bij al niet de Ramp geworden waarvoor werd gevreesd. En dat komt allemaal door u, Goedele Wachters. Nimf van de Nieuwsdienst. Grootmeester van de Glimlach. Zen-zuster van het Zournaal. U heeft er een fan bij, Goedele Wachters.
GOOI WAT IN MIJN SCHOEN
Dag Sinterklaas,
Sorry voor het storen. U bent niet van dienst in maart, ik weet het. En u richt uw marketingpijlen alleen op kinderen, dat besef ik ook. Bovendien was ik als kleine snotaap er al veel te vroeg achter dat u helemaal niet bestaat, en u was daar toen best pissig over, dat herinner ik me nog goed. Hopelijk is die wrok wat gaan liggen. Want ik weet op dit moment niet goed tot wie ik mij anders moet richten. Er is geen Sint voor volwassenen. En dat terwijl mijn verlanglijst zo groot is.
Zo zou ik graag een appartement willen. Elke dag zit ik op Immoweb en zo, maar sinds ik begin december een schoon flatje gerateerd heb, is niks nog goed genoeg.
Een nieuwe slaapkamer staat ook hoog genoteerd. Want dat spotgoedkope Ikea-bed en die kleerkast-met-afgebroken-poot uit mijn kinderkamer van vroeger hangen dik mijn voeten uit.
En een flatscreen. Dan kan ik mijn huidige tv in de gloednieuwe slaapkamer zetten.
En geen stress op het werk. Kan u daar ook voor zorgen? Altijd alles op tijd klaar, altijd iedereen enthousiast, altijd lof van alle kanten.
Een beetje rust in het koppeke zou ook tof zijn. Niet dat het daarbinnen altijd het Wijnegem Shopping Center in soldentijd is, maar toch een gemiddelde Leuvensesteenweg rond 17u.
En altijd een parkeerplaats voor de deur. Zonder mislukte terreinwagens die zich te breed parkeren.
Ook gewenst: alle Kiekeboe-strips vanaf nummer 72. Ooit gestopt met ze te kopen wegens te kinderachtig bevonden en daar nu ferm spijt van.
En het zevende seizoen van ‘Spooks’ en het vijfde van ‘The Wire’ op tv. Want van die open eindes krijg ik het fladderend schijt — excusez le mot.
Een seksmanager lijkt me ook wel wat, zoals die gasten van Take That er eentje hebben. Ranzig, zegt u? Misschien wel, maar toch ook verdomd handig, als u het mij vraagt.
En een bad vol Bacardi. Gewoon, voor de fun. Geen te diep bad, want ik kan niet zwemmen.
En nooit meer te dun toiletpapier. Want dát leidt pas tot malheuren, jakkes.
En natuurlijk vrede op aarde en wereldwijd geluk en zo, de blabla die altijd gevraagd wordt omdat niemand die ooit al gekregen heeft.
En dan ben ik nog meer dan de helft vergeten. Zoals een atletisch lijf. En een vooruit- in plaats van terugschrijdende haarlijn. En vijf kabouters die elke nacht de vlokken onder mijn zetel komen opeten.
Enfin, ik geef het u mee, beste Sint, in de hoop dat u er iets mee doet, of het doorspeelt aan iemand die er wel iets mee kan. (Forward het niet naar God, want die Luilak bougeert toch niet, die zegt dat ik het allemaal zelf maar moet aankopen, pfff...)
Als u trouwens in deze hightechtijden nog altijd een tekening of wortel op prijs stelt als steekpenning, dan is dat maar een woord.
Buitenseizoenlijke groeten
Mr T
dixit LESTER FREAMON
Mr T is eindelijk het derde en vierde seizoen van ‘The Wire’ aan het verslinden. Kwam wat traag op gang, maar intussen is the game weer volop on. Al moeten ze niet te veel van bovenstaande citatekes gaan rondstrooien. Want dat vindt Mr T wel tof, en dan raakt hij afgeleid, en dan begint hij daarop door te denken, en dan zet hij de digicorder op pauze, en gaat hij zijn laptoppeke opendoen om een aanzet tot blogpostje te plegen. Wat dan meestal nooit verschijnt. Maar nu wel.
FNOKKE-FEIST
Net ontdekt dat er in heel Vlaanderen niet één gemeente is die met een F begint. Nergens een Fijnegem of Foutleeuw. Ook geen Fopwijk, Foud-Heverlee of Fistel. Waarom nergens een F? Te Fffrans?
(jaja, niks plats is ons vreems)
WC-PAPIER
Op het werk gaat Mr T altijd op hetzelfde toilet zitten: het linkse, helemaal tegen de muur. Want daar liggen gazetten op de vloer. Niet om gemors te bedekken, gewoon ter inzage, nagelaten door collega’s. Mr T leest graag iets tijdens dat andere drukwerk.
Vroeger pakte Mr T de middelste wc, maar dat was niet hetzelfde. Daar lagen geen kranten. En van die losse, wiebelende bril kon je middenin volle actie verraderlijk afschuiven. Met zo’n droge pof die je tot in het vrouwentoilet hoort.
Maar helaas: ook de linkse wc begint nu af te takelen. Zelfde scheve bril, zelfde schuifgevaar. Tol van de roem wellicht — Mr T zal wel niet de enige zijn die voor de pot met de gazetten gaat. Dus wat doet Mr T nu? Als niemand het ziet, graait hij een gazet uit het linkse hok, wandelt voorbij het middelste en gaat ermee in het rechtse zitten. Op zijn gemak.
En nu maar hopen dat ook die rechtse pot niet bezwijkt onder de druk. Of we moeten nog gaan denken dat Mr T’s eigen drukwerk er voor iets tussenzit.
