Hannah Maes (‘Code 37’) is een dom kalf. Dat kruipt in haar eentje in een kelder als ze weet dat daar een moordenaar zit. Dat breekt haar hoofd over achterstevoren gespelde clues (‘Gnivri?’) met de traagheid van een tuinslak (‘Irving!’). Dat broedt wekenlang op het vraagstuk ‘één woord, tien letters, geen klinkers’ terwijl wij hier de oplossing in drie seconden hadden gegoogeld (‘aardewegen’). Zulke raadseltjes moeten trouwens doorgaan voor moderne codetaal van een Mossad-agent, maar lijken zo weggeplukt uit Jommekes Groot Moppenboek van 1983. Hoe dan ook, veel te hooggegrepen voor madam Maes. Zij beseft ook nooit dat het personage van iemand als Veerle Eyckermans wellicht de dader is als die na driekwart aflevering nog amper aan bod is gekomen — zo’n actrice huren ze echt niet in voor een bijrolleke. Tel daarbij een macho-air waarvoor mannen al lang waren bijeengeslagen en ge kunt maar één ding besluiten: dom, dat is mevrouw Maes. En marginaal. Alsof Witse ooit op een donkere parking verwilderd met een kalasjnikov zou staan zwaaien.
2 reacties:
Ze maken ze niet meer als Miss Marple!
Of uw ander vriendin daar met haar typmachine... :)
Jessica Beatrice Macgill Fletcher!
Bij die kunt ge 't nog op de leeftijd steken.
Een reactie posten