Pages

E.T. (Euro Topper)

GROLSTOELEN

Mr T heeft het niet altijd voor slapstick, was wat sleepy wegens itsy bitsy tipsy én zat pal in het midden op de eerste rij — een combinatie die het ergste deed vermoeden. Maar man. Tránen gelachen met The Ashton Brothers. Een variété/acrobatie/revuespektakel. Vier Hollanders die onnozelheid verheffen tot kunstvorm. En die rolstoelen eindelijk grappig maken. Nee, ‘Fly Me To The Moon’ zal nooit meer hetzelfde zijn:

LIJKEN OP UW BORD

Moet dat nu echt? Tien jaar geleden werden foto’s van lijken gewéérd uit de ether. Nu wordt het bebloede kadaver van een Libische dictator gewoon in uw soepbord gesmeten. Met daarnaast de beelden van zijn lynchpartij, bijna rechtstreeks per satelliet. Hetzelfde met dat overreden kind in China. Wordt gewoon getoond in het middagjournaal: de bestelwagen gaat er één keer over, twee keer over, en voilà, volgende item, sport. De entertainmentsector volgt: ‘Silent Witness’ dekte tien jaar geleden nog zedig zijn lijken af. Nu zie je die dokter Nikki met haar pollen graaien en snijden in een opengereten romp dat het een lieve lust is. Nee, het is duidelijk: de zeden verharden. En Mr T heeft schrik dat hij dat ook doet. Al hoeft dat niet per se slecht te zijn, halfgaar soft dat hij in het verleden soms was... Mja, misschien geldt dat ook voor de zeden.

MR T VOELT HET HAMERKE

TELJOORGANG

Gaan eten bij Art Kwizien in Dendermonde. Gezellig. Lekkere dingen op ons teljoor. Wel te duur. En ook: veel kleiner dan verwacht. Van de zaal tot de gastvrouw: op tv lijkt alles groter. (Hopelijk hebben ze dus het Gigantisch Voorhoofd niet gefilmd.) Best hoopgevend eigenlijk. Want als tv alles groter maakt dan het werkelijk is, valt het misschien nog goed mee met de teloorgang van de wereld.

dixit KATO

“You make my heart glow like a flamingo”

Echt?... Heeft nu echt niemand in het hele productieproces efkes gezegd: ‘Mannekes, toffe nieuwe single, maar... dat van die flamingo... in het refrein en in de titel dan nog... Komáán!’

ALLE PRET IS OP

Stikjaloers is Mr T. Een vriend van hem maakt op dit eigenste moment de reis die hij zelf al jaren wil doen. En bijna elke dag zwiert die toerist een paar foto’s op Facebook. Niet veel, slechts twee of drie beelden per keer. Maar het is om de appartementsmuren op te lopen van afgunst. Patagonië nondezjaar. Pinguïns en gletsjers en hemels om uw ogen uit hun kassen te laten springen. Intussen aan deze zijde van de aardkloot: dienstlijst gekregen. Ook iets waar uw ogen van ontploffen. Nondezjaar. Alle pret is op voor het jaar. Bon. Op 2012 dan maar. En op de kameraad in P... Pa... Pataggggghrl... Nee, ik krijg het niet gezegd.

OP DE HAATLIJST

Hebben de haatlijst van Mr T gehaald: de extra fijne sperziebonen van Carrefour. Hoe ze ín de bokalen geraakt zijn, beats me, maar ze eruit krijgen is een verloren veldslag. Schudden, trekken, lepelen: allemaal vergeefs. Na lang, láng peuteren en veel, véél vloeken zit Mr T hier nu met platgeplet groensel op zijn bord. Moraal: stop ergens te veel in en het komt eruit als een verhakselde Kermit. Da’s met Mr T’s kopke ook zo.

NE SCHONE FOTO

- Heb nen héél schone foto van u
   gevonden, jongen.
- Ja, moeder?
- In een schuif. Onderin ergens.
- Allez.
- Nog ingekaderd en al. Effenaf schoon.
- (kijkt rond) En waar hebt ge hem nu
   gezet?
- O, gewoon teruggelegd in de schuif.

TATIANA EN MARCELLEKE

Last minute beslist om naar De Tatiana Aarons Experience te gaan. Goeie bal. ‘Realitytheatervideoperformance’ (jaja) door Tom Struyf. Meegesleept in een spannend reisverhaal met een oplichtster, intriges en multimedia. Er werd live gemaild, geskypet en gegooglemapst. En goed verteld. Dus: tof stuk. Wat ook geldt voor de acteur. Heb hier een hernieuwde voorliefde voor marcellekes aan overgehouden.

T-KEN 61 | DE KONING VAN DE KUBB

T-ken 61
Veldje in Asse
Dinsdag 2 augustus 2011, 14.43 uur

Mr T heeft deze zomer Kubb ontdekt. Een spel met blokskes en stokskes. En een koning in ’t midden. Bleek toffer dan verwacht. Al helpt het als ge wint. Ha!
(Voor de criticasters: nee, ge hoort de blokjes niet te stapelen in T-vorm. Maar dat wisten wij toen nog niet.)

DIKKE PLUIMEN

Het cultuurseizoen is begonnen. Lier ingeruild voor Heist-op-den-Berg. Godallemachtig, wat een zet. Betere programmatie. En die zaal! Riante parterre, een balkon, beenruimte én zetels die een streling zijn voor uw gat. Dikke pluim. Waarom hebben we al die jaren naar die Lierse hangar zitten lopen?

Bon. Naar Ne Vuilen Avond geweest. Van Radio Modern. Revue met acrobatie, burlesque dans en cabaret. Ja, er werd gestript. Tot flosjkes op de borstjes. Daar lustte het volk wel pap van. Een trapezenummer op melancholische muziek: ook sjiek. En de danseres verkleed als een bij: lachen. Jan De Smet leidde een combo — en meteen de hele avond, omdat onder meer de dwergpresentator-in-een-rolstoel Armando Dios afwezig bleek. Groot gemis, want nu waren de mopjes zo flauw dat Mr T er onterecht een parodie achter vermoedde. Dus: een gehandicapte versie van het spektakel gezien. Onderweg verloor een danseres nog één van haar dikke pluimen. Metafoor!

Maar die záál, jong.

NU AL ... BIJ 28°... DE GOEDHEILIG MAN IS GOED GEK

Delhaize Heverlee, 1 oktober, 12.03 uur