Pages

MR T WORDT OP DE PROEF GESTELD










H

MEER DAN WAT MOPKES


Wouter Deprez (Eelt)


Wawast? De nieuwe solovoorstelling van stand-upcomedian Wouter Deprez.

Oewast? Een dikke meevaller. Gelukkig niet zomaar mopke-na-mopke-na-mopke, wel een onemanshow in een origineel frakske. Deprez speelt zijn vader ‘Frans’ (72) en dwingt iedereen ook z’n vader te spelen. Razendsnelle humor (“bij de Romeinen werden mensen gemiddeld maar 22 jaar oud… en Jezus stierf op z’n 33ste… die kruisiging was geen moord, dat was euthanasie!”) wordt afgewisseld met enkele rake, ingetogen momenten (“wie van jullie, vaders, zit eigenlijk al aan de overkant?”). Het einde kwam te abrupt, maar verder: ferm genoten.

(Op 27/11 – in Minnepoort, Leuven.)

Volgende keer: Nonsens (1/12)

MR T IS ERAAN BEGONNEN









H

WEINIG VAN ZEGGENS


Ozark Henry (The Soft Machine)


Wawast?
Piet Goddaer en de zijnen (alleen nog een pianist, percussionist en basgitarist) spelen airekes uit ‘The Soft Machine’ en andere cd’s.

Oewast? Den Ozark was de hele avond weinig van zeggens: 2x “merci”, 1x “bedankt” en 1x “tof” (na een luide gil van een fan). Waardoor de muziek negentig minuten lang op een ononderbroken stemmige golf voort deinde. En hoewel Mr T dat alom geroemde stemgeluid van den Ozark op het einde wel wat gehád had (of mag je dat niet zeggen), mocht die golf gerust nóg eens negentig minuten deinen.

(Op 24/11 – in CC De Mol, Lier.)



MODERNE GENEESKUNDE

- “En wat mag ik dan allemaal niet meer eten, dokter?”

- “O, als u ‘cholesterol’ intikt op Google, vindt u alles wat u moet weten.”


DE TOL VAN DE RAPPE HAP

Het goede leven is gedaan. Afgelopen. Fini. Want Mr T heeft zijn bloed laten testen. En zijn cholesterolpeil swingt de pan uit. 240 in plaats van 190. En da’s helemaal niet goed. Dat hij zich hiermee schaart bij 40% van de Belgen tussen 35 en 55 jaar die ook die 240 halen, is een schrale troost: Mr T is nog geen 35.

De dokter bleef opgewekt: “Klaar om drie maanden te regimen, Meneer T?” Een alternatief had ze niet voorhanden. Dus: gedaan met frieten, gedaan met chocolade, zelfs gedaan met pintjes. Nondezjaar.

Bon, we beginnen er pas maandag aan. Jaja, zo zijn we wel, want zaterdag is er nog een alcoholrijke bowlingavond met de collega’s en zondag nog een feestmenu voor de 80-jarige meter. Maar vanaf maandag is het dus voor echt. En dan starten we meteen ook weer te runnen. Want Mr T’s enkel heeft – anders dan Mr T’s lever – voorlopig wél groen licht gekregen van de dokter.

Kortom, Mr T gaat gezond leven. Stel u voor.


MR T ZIET DE GELIJKENIS








H

KERMIT KRUIPT OP DE ARK

Na lang twijfelen toch besloten om ook dit seizoen wat theater aan bod te laten komen. ’t Is goed voor het imago en ’t is goed voor de serieux – ook al leest geen kat het.


Joe’s Ark (De Roovers)


Wawast? Stuk van Dennis Potter. Joe heeft een dierenwinkel. Buiten regent het onophoudelijk. Vanop zijn ark maakt hij zich op voor het einde van de wereld, want boven in bed ligt zijn dochter Lucy op sterven.

Oewast? Mix van ernstig drama en platvloerse humor. Bleek de platvloerse humor toch wel het meest geslaagd, zeker? ’t Zal wel aan mij liggen. Origineel stukske: een dansend schaduwspel op de onderstaande tonen van Kermit de kikker.



(Op 15/11 – in STUK, Leuven – met Leen Diependaele, Wouter Hendrickx, Luc Nuyens en Carly Wijs.)


SJIEK GEFLANS

Zoiets krijg ik van z'n leven nooit in elkaar geflanst. (Proficiat, meneer Becker.)



En er is ook een sequel:

O YE OF LITTLE FAITH

Omdat Mr T nooit op de foto staat, trekken sommige ongelovigen in twijfel of Mr T wel écht in het Midden-Oosten heeft gezeten. Misschien heeft hij wel drie weken onder de zonnebank gelegen, met een reisgids. Bij deze: het ultieme bewijs.

Bovenop de burcht van Saladdin (Syrië):











In het Nationaal Park van Dana (Jordanië):

















In de woestijn van Wadi Rum:












Voilà.

MR T HAALT ZIJN GRAM









H

GEERT LAMBERT MET PINNEKES

(HLN - 15/11)

Goed gelachen op de eerste werkdag. Vooral dankzij George. (En ook een beetje zijn bang kijkende buur: 'Niet omvallen hè, George.')

FATA MORGANA

(Het was warm, daar in de Jordaanse woestijn)


BIJNA VOORBIJ

- “Na een maand congé is m’n eerste werkweek begonnen met… twee dagen recup. Ha! Niet slecht, hè? Die vakantie blijft maar dúren, jong. Niet normaal. Tof tof. Nu kan ik rustig m’n vakantiefoto’s sorteren en zo. Zeg, zullen we anders samen iets leuks gaan doen? Nee? Gij moet wel werken? Ah, spijtig. Tja, ik heb véél vrije tijd nu hè. Haha. M’n medereizigers waren ook al stikjaloers toen ik ze mailde dat ik nog stééds in verlof ben…”

- “Soms, Mr T, moet ge gewoon zwijgen.”


PIJL NAAR HET ONEINDIGE

Het intrigeert Mr T al weken. Vanuit zijn hotelbed in het Syrische Deir-es-Zur keek hij pal op een pijl tegen het plafond. Stomweg wijzend naar een hoek. Niemand wist waarvoor die diende. De nooduitgang? Kon niet. Een grapje? Misschien. Niet te geloven dat Mr T’s Syrische pond niet eerder is gevallen. Op de pijl stond ‘ALKIBLAH’. Wat volgens de Almachtige Google betekent: de richting waarin moslims moeten bidden. (Elke prevel wordt gemikt naar de Kaaba in Mekka.)
Dus toch een soort van nooduitgang.

TOF TUFFEN

Mr T heeft op reis de videofunctie van zijn Photosmartje een keer getest – waarom hij dat niet vaker gedaan heeft, snapt hij zelf ook niet. Met liefst zeven reisgezellen zat Mr T in een veel te krap laadbakske van een veel te oud karreke met veel te weinig pk, en zo sjeesde hij opzichtig door de straten van het Syrische Palmyra. Rechts houden? Nooit van gehoord. Eenrichtingsverkeer? Ook nooit van gehoord. Enfin, het was dikke fun. Ook al blijkt dat helemaal niet uit het filmke. ’t Is zoiets waar ge bij moest zijn, denk ik.

TOCH MAAR NIET GEKOCHT

God is overal. En commercie ook. Zo lopen souvenirventers in de Libanese Bekavallei te leuren met postkaarten, neprelikwieën en… toeristische T-shirts van Hezbollah. Very cheap, good price.”

Poging tot merchandising à la Studio 100. Zouden er ook al Hezbollah-brooddozen, -ringmappen en pluchen popjes bestaan? En zingt de Libanese K3 dan van “Hezbolléé, Hezbolláá”?


LAP, 'T IS AL VAN DA

Amper 24 uur was Mr T terug in het land, toen hij een kaartje in zijn bus vond. ‘U was jammer genoeg niet thuis. Uw Tulunut-technicus kwam langs voor…’ Waarna de blokjes ‘tv’ en ‘deactivatie’ stonden aangevinkt. En jawel, Mr T was zijn gloednieuwe digitale televisie al kwijt. Afgepakt. Zomaar. Welkom thuis.

“Excuus, een missing in de computer”, zei Cindy van het 666-klantennummer. En dat Satan het die avond nog kwam fiksen.

Meteen ook eens gevraagd waarom Mr T sommige basiszenders, zoals TMF, niet kon ontvangen. “Ah, dat komt omdat u geen dubbelgeïsoleerde kabel hebt liggen”, gebruikte Cindy plots een duur woordje. Zozo, en zonder dubbele isolatie kunnen er dus zenders ontsnappen? Dan kunnen er een paar uit den draad vallen? Moet ik misschien ’ns gaan kijken of TMF niet op zijn rugske ligt te creperen naast de kabel? “Euh… nog een prettige dag, meneer T.”

Gelukkig kwam Satans kleine helper, die de deactivatie moest deactiveren, snel. En: hij verscheen deze keer in een niet-onaardige vorm. Veel ervaring had hij nog niet, maar hij was verduiveld enthousiast. En eerlijk: “Dubbelgeïsoleerde kabel? Nee nee, meneer, ze hebben u gewoon afgescheept.” Kijk, aan zo’n gevallen engel héb je tenminste iets.


W VERGETEN

Gelezen tijdens de dagtrip naar Libanon:


Mja, ik zou m'n snelheid inderdaad al wat matigen...

LEVE DE DODE ZEE

In de Dode Zee leeft niéts. Alleen enkele toeristen. Ja, zelfs Mr T, die normaal kan zwemmen noch drijven. Lustig dobberde hij rond, zoals de echten.

Als iedereen nu één zakske zout naar een zee of een oceaan draagt, dan is Mr T al een hele stap verder. Waarvoor dank.


I'VE BEEN THROUGH THE DESERT

Mr T is terug. En hij heeft genoten. Van het vriendelijke Syrië en van het mooie Jordanië. Het hoogtepunt lag exact daar waar we het verwachtten: de woestijn van Wadi Rum.

Mr T heeft er de bedoeïen in hem losgelaten. Hij heeft gelopen in de brandende zon en geslapen onder de blote sterrenhemel. Ook nog kameel gereden en zarb gegeten (iets met patatten en kiekens dat in de grond wordt begraven om het op te warmen).

De schoonste zandbak die Mr T ooit zag, inspireerde hem tot het dagenlang neuriën van eenzelfde melodieke – charmant in het begin, irritant toen de woestijn al dágen achter ons lag. Och foert, nog een laatste keer, omdat we helaas niet meer ginds zitten.