Hoe, gij hebt nog nooit gehoord van ‘Bienvenu chez les Ch’ti’s’? Da’s wel de meest succesvolle film ooit in Frankrijk, hè. Heeft de records van Louis de Funès verpulverd. Heeft alle Fransen aan het stoofvlees gezet. Enfin, gisteren zelf gaan kijken, ze speelden hem eindelijk, ergens in Mechelen. Ge moet ook gaan, jong. Het gaat over ne pippo uit het zuiden, Philippe, die zijn wanten, zijn noordpooljas en zijn berenmuts aantrekt, want hij is gemuteerd naar het barre, barre… Nord du Pas de Calais. We snappen volledig wat de Fransen er zo tof aan vinden. Knoertvoorspelbaar verhaal, maar... Neem nu die scène waarin ze alletwee zat worden. Ge wéét gewoon hoe die gaat uitdraaien, want álle zatte scènes draaien zo uit. En tóch… tranen gelachen, jong, echt. En de rest van de tijd met minstens een glimlach gezeten. Geen gedoe, gewoon grappig. En dat was lang geleden, dat Mr T nog eens zoiets ‘gewoon grappig’ zag.
Het fragment: Philippe krijgt de taal, het Ch’ti, onder de knie. (De 's' wordt 'ch' en alles eindigt op “Eèèè?!!”)
1 reacties:
Mr-T blijft zich outen als cultuurminnaar...
Een reactie posten