HET MOEST ER EENS VAN KOMEN

Jullie stonden daar verdomd slim, in de berm, tussen de bosjes. Je dacht: daar staan ze niet, want daar staat al een brommer. Maar jullie stonden áchter die brommer, weggedoken tussen het groen. Knap. Subtiel flitsje ook. Zo van ‘sorry dat we storen, trek u vooral niks van ons aan’. Wij houden van subtiele dingen. Meestal.

Ook helemaal op zijn plaats, dat flitsje. Het is niet omdat er aan het begin van de A12 vier rijvakken zijn, zonder iemand in de nabije omgeving, en zonder enige reden voor een beperking tot 90 per uur, dat mensen zich niet aan die 90 moeten houden. Zo is het maar net. Neem nu Mr T. Hij reed minstens, ja mínstens, 120 per uur, wellicht 130... Moét afgestraft worden. Flitsje.

Goede timing ook. Want de boete zal pijn doen, zo enkele dagen nadat we besloten hebben om tóch maar die dure reis te boeken. En voor 160 euro, misschien zelfs 190 euro, kan je schoon gerief kopen om tussen de pinguïns te lopen.

Zeg, jullie hebben toch gelachen toen Mr T op jullie scherm verscheen? Stiekem genoten? Ik hoop het. Heeft er toch iemand gelachen.

Tweet