Een film, een restaurant, een collega: soms is iets zo slecht dat je er kwáád van wordt. Stikpissig was Mr T, na ‘Met vuur spelen’ van De Roovers. Beloofd werd “een meedogenloos beeld van een driehoeksrelatie”. Mijn gat, ja. Een driehoeksboterham komt meedogenlozer over. De teksten van auteur August Strindberg (bemerk hoe we beschaafd blijven en de woordspeling met ‘strontberg’ niet maken) waren eind 19de eeuw misschien scherp en origineel, in deze eeuw blijkt zelfs een Judith Herzberg geen vlam meer in de vertaling te kunnen steken. Nondezjaar. Zo’n tijdverspilling.
Trouwens, als ge als actrice moet neerzijgen temidden een berg kapotgesmeten borden omdat uw Grote Liefde het is afgebold, en ge moet van Strindberg/Herzberg pathetisch roepen: “Help, ik sterf!” – het idee alleen al – doe dan ook alsof ge echt terminaal zijt en niet zomaar een bronchitteke onder de leden hebt.
Eén positief ding: het stuk duurde maar een uur en een kwart. Al hebben we toch vol nijdige afgunst gekeken naar dat koppel aan de zijkant van rij C dat niet geprangd zat temidden het volk en wél eerder kon wegglippen.
Nondezjaar. Was Mr T maar gaan snookeren.
0 reacties:
Een reactie posten