INGETROKKEN BALLEN
Mr T is een man van vele werelden.
Vorig weekend zat hij in een zaal vol vijftigplussers, waar charmezanger Bobby Prins zong van ‘Sancta Maria’ en van ‘Ik zit in een cafeetje want ik wil een beetje eenzaam zijn’ (ooit nog gecoverd door ene Jettie Pallettie — vermelding hier louter om de naam). In elk geval: de zaal repte zich naar de dansvloer, Mr T naar de bar.
Vrijdag zat Mr T tot halfzes des ochtends op een rockfestival, waar Clement Peerens, Triggerfinger, friet met mayonaise én een lekker lijf uit Essen de ideale opwarmers waren voor Novastar en Les Truttes. Mr T’s wijsvingerke heeft geruime tijd ritmisch de lucht in gewezen, zoals het een echte rocker betaamt. (Wijsvinger én pink omhoog houden laat Mr T over aan de échte jeugd.)
Zaterdagnamiddag voor pampus gelegen. (Wegens geen echte jeugd meer.)
Zaterdagavond het Lierse cultuurseizoen geopend, met professioneel neusspreker Philippe Geubels. Goed gelachen. Waarna het 850-koppige publiek aan de uitgang werd opgewacht door welgeteld één ober met één plateauke schuimwijn.
Zondagmiddag was het pistolet-sessie bij Moeder T. Tussen de préparé en de krabsla door floot Berdien Stenberg van ‘Maladie d’Amour’ en ‘Rondo Russo’. Vroeger verstopte die haar micro achter haar froufrou, maar nu ze die niet meer heeft, werd er aan tafel druk gespeculeerd waar ze het ding dan wel zou steken.
Zondagnamiddag: alle traumatische herinneringen aan Berdien gewist met een loeiharde Muse in de auto.
Zondagnamiddag ook nog tussen de pampers gelegen. Op een outdoor babyborrel nog nooit zoveel sjaretten, kruippakskes en pottekes Olvarit samen gezien. En nog nooit zo vaak gevraagd: ‘En hoe heet het manneke?’
Zondagavond laat zag Mr T zijn favoriete kandidate én zijn back-up in één klap verdwijnen uit ‘K2 zoekt K3’.
Vandaag wachtte de ledigheid. Heeft ook zijn nut.
Mr T is een man van vele werelden. En soms moet hij een verscheurende spagaat uitvoeren tussen al die verschillende universums. Al dan niet met ingetrokken ballen.
BEDGEHEIM
Hoog tijd voor een hoogst persoonlijke bekentenis. Komt-ie... Mr T gaat tegenwoordig niet meer alleen slapen! Hij deelt de lakens met een oude bekende. Het klikt. We hebben dezelfde passies en interesses. We zitten in hetzelfde vak. Ja, we zijn zelfs collega’s. (Hopelijk komt de rest daar nooit achter...) Echte babbelaars zijn we niet. Dat hoeft ook niet — integendeel, na een slopende werkdag is het fijn bij iemand te zijn die kan zwijgen. Bij iemand te zijn die Mr T’s kopke op compleet andere gedachten kan brengen. En niemand kan Mr T zó ontspannen vlak voor het slapengaan... Goeie partij ook: leuke job, sjieke auto, knappe looks. Een ware catch.
En toch.
Iéts zegt Mr T dat het niet zal blijven duren met die Rik Ringers…
WELKOM THUIS
Kijk, dat vindt Mr T nu sympathiek, zie. Hij komt eens iets vroeger thuis van het werk en als welkomstcadeau wordt er meteen vuurwerk afgeschoten vlak voor zijn raam. Merci, mannen, merci... Hè?... Wat?... Niet voor mij?... Leuven Kermis?... Haha, grappig, mannen. Nee, echt: merci.
(daarnet, 22.43 uur —
konden we ineens de vuurwerkmodus
van de Canon Ixus eens testen)
350 KILO REGENBOOG
Mr T staat al enkele jaren zot van een nummer dat hij hoorde op het einde van ‘Meet Joe Black’. ‘Over the rainbow’ meets ‘What a wonderful world’ en dat in een ukelele-frakske. Maar nu weet Mr T ook wie het zingt: een Hawaiiaanse kolos die Israel Ka‘ano‘i Kamakawiwo‘ole heet — kortweg Iz, wat beter bekt. Iz scoorde eerst hits samen met broer Skippy, maar na diens dood ging hij solo. Iz won aan succes, maar ook aan gewicht: liefst 350 kilo voor 1m88, da’s even groot maar goddank niet even zwaar als Mr T. Het leverde Iz de extra bijnaam The Gentle Giant op, want hij bleef altijd verdacht vrolijk en positief. Enfin, 350 kilo, dat wreekt zich op den duur en de goedzak stierf al op 38-jarige leeftijd. Zijn vrouw en dochter verstrooiden zijn as in de oceaan onder luid gejoel van tienduizend fans. Ge ziet en hoort het allemaal hieronder.
Waarom Mr T u hiermee lastig valt? Omdat hij altijd rustig wordt van dit nummerke. Da iz.
BLAF! BLAF! BLAF!
De hele straat wordt al enkele uren wakkergeblaft door de hond van de buren. Vanachter zijn gordijn hangt Mr T de ouwe gluurbuur uit, met een ideaal zicht op het beest. Zo’n platte worst op poten. Heeft blijkbaar iets gevonden in het zand. En nu heeft Mr T al zo vaak naar ‘Spooks’ en ‘Wire In The Blood’ gekeken dat hij denkt dat er een lijk bij de buren ligt. Want van het baasje is er geen spoor. Noch van de rest van de familie. Wafmans wordt ten huize T dan ook Pandy genoemd vanaf nu. Enfin, het beest is momenteel effe gestopt. Voldaan wellicht. Wegens een bot gevonden of zo.
