Dan rij je door de nacht. Het is kwart over drie. Het werk was laat. Je bent eindelijk bijna thuis. Je blaas staat op springen... En dan, op de autoradio, spelen ze een bijna vergeten nummer. Uit de jaren dat kameraad O. rare liekes speelde in zijn kelder. Waarop je, ondanks die blaas op de rand van eruptie, beslist om te blijven luisteren, je huis voorbij te rijden en nog een toerke te maken op de ring. Je zingt het refrein, je neuriet de strofen. Tot het nummer gedaan is. En pas op de allerlaatste noot parkeer je je wagen. De radio gaat af. Je lichten gaan uit. (Maar ook niet echt. Want long after we’re gone the lights will stay on. Dat zegt het nummer.)
Of hoe kleine nachtmuziek straks tot een grote blaasontsteking kan leiden.
0 reacties:
Een reactie posten