Sien Eggers solo en niét komisch. En ze doet dat geweldig. Eggers speelt zowel een dementerende moeder als haar dochter. Ze wisselt continu tussen de twee, subtiel, snel en zonder verkleedpartijen. Zo reëel, zo herkenbaar (“kijk die sukkeltjes in dit tehuis, dan ben ik toch nog bij de besten, hè”). Heel persoonlijk ook, Eggers’ moeder leed zelf aan Alzheimer. Op de vloer zijn kindertekeningen neergekrijt, die oplichten in blacklight. Een diepere moraal is er niet echt, tenzij degene die je er zelf in legt, en da’s misschien een gemis. Het duurde slechts een uur en dat was verrassend kort, maar wellicht ook slim, 
want langer zou misschien het klad erin brengen. Nu absoluut geen klad. Top. (Met: Sien Eggers – 13/1 – Wagehuys, Leuven)
Volgende keer: Kleine Tony (7/2)
1 reacties:
Kan het zijn dat de plaat een beetje blijft hangen?
Een fan van deze (op-dit-moment-niet-zo-up-to-date) blog
Een reactie posten