Eerst effe zeggen dat Mr T voor de voorstelling enkele uren was gaan snookeren en wat soezerig was van de pintjes. In de rode zetels van de schouwburg begin je dan al rap te knikkebollen. Dat Mr T uiteindelijk niét faliekant in slaap is gevallen, heeft slechts één reden: het toneelstuk zelf. 
‘All my sons’ van Arthur Miller – het lief van Marilyn Monroe indertijd, zo hebben we geleerd – is erg meeslepend, opgebouwd op z’n Amerikaans, dus toewerkend naar een climax, en dat doet het ’m toch steeds. Vader Joe maakte vroeger een productiefout in zijn fabriek voor vliegtuigonderdelen, waardoor 21 piloten zijn neergestort en gestorven. Zijn zakenpartner draait echter voor de hele zaak op en zit in de gevangenis. Nu Joes zoon wil huwen met de dochter van die vennoot, gaan de poppen aan het dansen en komt de waarheid langzaam aan het licht.
Veel onderhuidse spanningen, wat leidt tot veel ambras op de scène – altijd prettig als dat goed gebracht wordt. Ook fijn: de manier waarop het stuk erg hedendaags overkomt, ook al is men relatief trouw gebleven aan de oorspronkelijke versie uit 1947. Speciale vermelding voor Peter Gorissen (foto), die schittert als vader Joe. Met pens en al.
(de Roovers – Met: Robbie Cleiren, Sara De Bosschere, Luc Nuyens, Sofie Sente, Maaike Neuville, Peter Gorissen, Herwig Ilegems en Bram De Win – 18/4 – Stadsschouwburg, Leuven)
Volgende keer: DUS - een heizeldrama (8/5)
0 reacties:
Een reactie posten