Trouwens, die plastieken zakskes waren óók herbruikbaar. Ze pasten als gegoten in Mr T’s vuilbak. Mr T wikkelde er ook zijn brood in – bleef het langer vers. Én de zakskes konden fungeren als heus alarmsysteem: Mr T’s zus propte er eentje in haar gat in de muur – mocht daar dan een beest komen uitgekropen, dan werd ze gewaarschuwd door het geritsel. Handig.
Maar dat alles kan nu dus niet meer. De zakskes zijn weg, inclusief de reservestock in Mr T’s kast. In die kast zitten nu alleen nog zakken van Mexx, De Krokodil, WE, boekhandel Beatrijs, Esprit,…: allemaal dikkenekken. Die laten zich niet in de vuilbak steken, of zich rond brood wikkelen, laat staan dat ze beesten op afstand gaan houden.
Nee, dan wisten die witte zakskes tenminste van aanpakken. En ze waren misschien niet erg lief voor het milieu, maar wel voor Mr T.
2 reacties:
Ik voel me ineens een beetje stijgen. Want nu moet het toch lukken dat ik al helemaal dezelfde bedenkingen had gemaakt als de alom geprezen MR-T (uitgezonderd dan dat van de zus natuurlijk die de zakskes gebruikt als alarmsysteem voor hyena's, slangen en andere gevaarlijke beesten)
Zou ik nu net zo'n ontwillemd brein hebben al MR-T?
'ontwillemd': zo'n intrigerend, onbekend woord dat ik het zelfs ben gaan opzoeken... vergeefs natuurlijk... (pas nadien op m'n klavier ontdekt dat ge net naast de k en l getikt hebt...)
Een reactie posten