Vorig weekend heeft de koelkast, die Mr T nog geërfd heeft van wijlen zijn broer, de geest gegeven. Trouw aan zijn vorige eigenaar, zeg maar. Alleen het lichtje brandde nog. Soort van coma. Mr T kon er niet mee lachen. Charcuterie sloeg uit, kaas begon te zweten en ijs te smelten. Global warming in de frigo.
Mr T stond al klaar om elektrowinkels te laten aanrukken. Om dan, na drie dagen, plots te ontdekken dat het spul weer leefde als nooit tevoren. O mirakel. Nu ja. Intussen valt het ding in en uit coma dat het een lieve lust is. Alsof iemand – een vorige eigenaar of zo – er ferm mee aan het rammelen is.
Kijk, van dat soort kosmische humor gaan Mr T’s tanden scheef staan. Als ze daarboven tijd hebben om zo met Mr T’s voeten te spelen, moeten ze zich daar wel érg dood vervelen. Lees een boek, ga pingpongen, pest een paar engelen, maar blijf van Mr T’s frigo af!
Overroepen gedoe, dat hiernamaals, heb het altijd al gedacht.
0 reacties:
Een reactie posten