POSSE
Niets ontspannenders na het werk dan de tv-serie ‘Entourage’. Zeker nu Acht en BNN eindelijk de laatste seizoenen tackelen. Centraal staat een posse vrienden in Hollywood. In september zal Mr T zelf deel uitmaken van zo’n posse, wanneer hij richting Kreta trekt. Sterrenhotel all-in. Vrijgezelliger krijg je het niet. Moet alleen nog uitgemaakt worden wie van het gezelschap Vincent Chase is. En wie Turtle.
MAANZIEK
Naar Maanziek geweest. Wouter Deprez vertelde. Ene Wannes (van Het Zesde Metaal) zong. En een Hollander speelde cello. Mr T had het al voor de zachte stem en humor van Deprez. En nu ook voor de melancholiedjes van die twee anderen. In het West-Vlaams begot. Leve de onder-, allez, achtertiteling.
Rechtopstaand willen applaudisseren. Niet gedaan, omdat niemand het deed. Zo is Mr T wel.
Rechtopstaand willen applaudisseren. Niet gedaan, omdat niemand het deed. Zo is Mr T wel.
KUREN
- Amai, ik ben goed aan het ontgiften.
- Wat roept ge?
- Dat ik goed aan het ontgiften ben!
- Moeder! Wat in de wc gebeurt, blijft in de wc!
AAN ALLE DELHAIZE-KLANTEN
Kan iedereen aan de broodsnijmachine zich alstublief houden aan de regels van de communie? Ge weet wel: hostie pakken, stap opzij, opeten. Zelfde procedé bij de snijmachine graag. Brood snijden, in zak doen en... stap opzij om te proeven van ’t korstje. En niet ter plekke lanterfanten. Er is al genoeg file in de wereld. Zo niet dreigt een pissige Mr T achter u malheuren te begaan, met een zwaard van stokbrood of zo.
OUD VUIL
Het was halftwee ’s nachts, Mr T kwam thuis van zijn werk. Uw deur ging plots open. In nachtpon, op blote voeten, en met bejaarde ogen vol verwarring, slefte u richting buitendeur. U zei minzaam: “Goeiemorgen.” Mr T antwoordde: “Goeienacht”, want hij is ook minzaam en zet graag de puntjes op de i. U sjokte naar buiten met een klein stapeltje papier onder de arm. Mr T dacht nog: ’t is de dag van de bruine zakken, niet van het papier. Maar soit. U naar buiten, Mr T de lift in. Deze voormiddag kwam ik u weer tegen. Op straat. In een fiere mantel, op mooie schoenen, precies Mary Poppins, maar met bejaarde ogen vol schaamte. “Ik had me vergist vanochtend, hè meneer. Het was helemaal de dag niet van het oud papier.” En u schoof snel uw flat binnen. Bang dat ze u ooit zelf bij het oud vuil gaan zetten.
SHANIA, CHERYL, CHENOUKA EN JAN
O wat háát Mr T sommige gezinnen met kinderen. Nee, niet die van u. Uw gezin is een toonbeeld van beleefdheid en welopgevoedheid. Echt. Dit hier gaat over de gedrochten van kinderen die vrijdagmiddag in het Provinciaal Domein van Kessel-Lo het looppad kwamen versperren van een joggende en hevig hijgende Mr T. Die had het onzalige idee opgevat om in de oplopende warmte en de zuurstofarme lucht even de versufte benen te laten galopperen. Mr T jogt wel vaker in dat park, waardoor je toch zou denken dat een mens een soort voorrecht verwerft, zeker tegenover dagjestoeristen die ervan uitgaan dat de twee euro voor de parking hen al een dagvergunning geeft om dictatoriaal loos te gaan op het domein, met hun inteeltgebroed en al.
Mr T kwam aangelopen op een lang, recht stuk. Iedereen zag hem dus al van mijlenver aankomen — iets wat sowieso het geval is, gezien zijn korte short, dunne loopstekken en allesbehalve geoefende renstijl. In de verte doemde de blokkade op. Een papa, een broer van de papa, een (wellicht stief)mama, een jonge tante (of oud nichtje) en vier opschietende koters, zichtbaar luisterend naar de namen Shania, Cheryl, Chenouka en Jan — “ja, de laatste hebben we gewoon Jan genoemd, of de mensen gaan nog denken dat we marginaal zijn”.
Denkt ge nu dat die flutfamilie ook maar één seconde uit de weg ging voor de locomotiefachtig puffende Mr T? Of dat ze één marginaal gaatje op het best wel brede pad vrijmaakten? Tarara. Toen het puntje (de clan van Shania, Cheryl, Chenouka en Jan) bij het pispaaltje (Mr T) kwam, werd maar één iemand van de weg gedwongen: bibi. Recht de struiken in. Nondezjaar! Nog luid genoeg gegrommeld van ‘ah, merci’. Waarop Chenouka met haar hersendode oogjes vriendelijk opkeek van ‘graag gedaan’. O offline wezen!
Mr T kortte van pure colère zijn galop in en stoomde huiswaarts. Nóóit gaat hij nog joggen tijdens verlengde weekends. Want dan troepen ze allemaal samen, in domeinen her en der, de fine fleur uit de rand van de samenleving. Alle Shania's. Alle Cheryls. Alle Chenouka's. En sommige Jannen. De volgende keer ram ik ze allemaal de vijvers in. Nondezjaar. Wat is dat nu. Mr T heeft geen lessen te krijgen in marginaliteit.
Mr T kwam aangelopen op een lang, recht stuk. Iedereen zag hem dus al van mijlenver aankomen — iets wat sowieso het geval is, gezien zijn korte short, dunne loopstekken en allesbehalve geoefende renstijl. In de verte doemde de blokkade op. Een papa, een broer van de papa, een (wellicht stief)mama, een jonge tante (of oud nichtje) en vier opschietende koters, zichtbaar luisterend naar de namen Shania, Cheryl, Chenouka en Jan — “ja, de laatste hebben we gewoon Jan genoemd, of de mensen gaan nog denken dat we marginaal zijn”.
Denkt ge nu dat die flutfamilie ook maar één seconde uit de weg ging voor de locomotiefachtig puffende Mr T? Of dat ze één marginaal gaatje op het best wel brede pad vrijmaakten? Tarara. Toen het puntje (de clan van Shania, Cheryl, Chenouka en Jan) bij het pispaaltje (Mr T) kwam, werd maar één iemand van de weg gedwongen: bibi. Recht de struiken in. Nondezjaar! Nog luid genoeg gegrommeld van ‘ah, merci’. Waarop Chenouka met haar hersendode oogjes vriendelijk opkeek van ‘graag gedaan’. O offline wezen!
Mr T kortte van pure colère zijn galop in en stoomde huiswaarts. Nóóit gaat hij nog joggen tijdens verlengde weekends. Want dan troepen ze allemaal samen, in domeinen her en der, de fine fleur uit de rand van de samenleving. Alle Shania's. Alle Cheryls. Alle Chenouka's. En sommige Jannen. De volgende keer ram ik ze allemaal de vijvers in. Nondezjaar. Wat is dat nu. Mr T heeft geen lessen te krijgen in marginaliteit.
T-KEN 52
Woensdag 1 juni 2011, 20.05 uur
Leie, Gent
Zet Mr T op een berg of in een bootje en hij is gelukkig. Anderhalf uur op de Leie gevaren. Met een privésloep dwars door Gent. Mee aan boord: drie inboorlingen en een picknickmand. Het betere dobberwerk. De motor pruttelde. De mensen keken. De bemanning lachte. Mr T waande zich even in de Kameleon, het bootje uit zijn jeugdboeken. Al was die Kameleon wel een pakske lelijker. En vaarde die nooit door Gent. En waren die jonge kapiteins niet zo verhangen aan cava, toastjes en Bacardi.