T-KEN 60 | REIS VAN DE BEVESTIGING
Vlucht HV1801
Woensdag 14 september 2011, 17.53 uur
Met Transavia naar Kreta gevlogen. Voor de reis van de bevestiging. Bevestiging dat het warm is onder de Griekse zon. Dat het dorpje Sissi charmant maar klein is (ansichtkaarten moeten het stellen met één baai). Dat Mr T graag erop uittrekt met een gehuurd jeepke. Dat een all-invakantie misschien niet Mr T’s ideale recept is. Maar dat goed boefen en boemelen toch eens ferm deugd kunnen doen. Dat Mr T’s darmen een broos ecosysteem zijn dat nu grondig verstoord is. Dat Mr T wel nog verrassend goed uit de voeten kan na enkele korte nachten. Dat hij dus nog altijd, ondanks het jarenlange nachtwerk, eigenlijk een ochtendmens is. Bevestiging ook dat Mr T op het einde van elke reis altijd wat murw is (“oef, eindelijk alleen in mijne zetel”), maar dat daarop steevast een onweer van wrange melancholie volgt (“shit, weer alleen in mijne zetel”). Want, bovenal: dat Mr T zich omringd weet met goed volk. Heel goed volk. En dat hij daarvoor misschien wat meer zijn pollekes moet kussen.
BORSTEN. BÓRSTEN!
We zaten met z’n vieren in onze luxehotelkamer. Elk in een andere hoek in een chique zwarte zetel. Ging de deur open en kwamen daar zes à zeven wulpse vrouwen binnen, recht uit de Playboy Mansion. Ze kregen eerst een glaasje en begonnen dan langzaam hun topje uit te trekken. Ze namen elk een reisgenoot voor hun rekening. Twee paar borsten stapten richting Mr T. Twee paar: dat klopt eigenlijk niet, want eentje had slechts één borst. Pal midden op haar lijf. Wel schoon rond en ferm, maar toch bizar en verdacht freudiaans. Mr T werd uitgenodigd het volle vlees aan te raken — waarop hij even vreesde dat de droom een nachtmerrie ging worden.
Op fluistertoon — want dat paste bij de kinky sfeer — meldde Mr T aan de drie borsten dat het allemaal zijne genre niet echt was. Waarop hij naar buiten stapte met aan elke arm een dame. Bleken we plots op een cruiseschip te zitten, dus gingen we wat champagne lurken op het zonnedek. Het duurde niet lang of ook het andere vrouwvolk kwam ons vervoegen, allemaal nog even schaars gekleed, zodat de droom eindigde met Mr T die als een ware Hugh Hefner in badjas tussen een paar kronkelende dames zat en hen een gezellige avond bezorgde met menige geslaagde grap en grol — ja, ook op dat gebied was het een droom.
Om maar te zeggen: Mr T vertrekt morgen voor vijf dagjes op reis en dat is een goede zaak. Want zijn geest en ziel kunnen de ontspanning goed gebruiken.
’T IS BLIND, ’T KOMT UIT MALI EN ’T ZINGT
T-KEN 59 | DE LAATSTE STUIPTREKKING
Tuin Lier
Zaterdag 3 september 2011, 20.40 uur
Mr T heeft de zomer begraven. Laatste stuiptrekking: een bbq op de laatste warme dag. Waarna de zon onderging en een onweer losbarstte. In de auto huiswaarts kwam het besef. De zomer is als een merguezworstje. Te kort.
T-KEN 58 | DE VERDACHTE STREPEN
Groep T
Zaterdag 27 augustus 2011, 16.59 uur
Mr T liep voorbij hogeschool Groep T, omdat hij Moeder T had staan uitzwaaien in het naburige treinstation. Zij was komen helpen bij de Grote Poets. Het appartement is nu vlokvrij, zelfs de microgolf kreeg een beurt. Respect *klopke op de borst* voor Moeder T! Ook al gebruikte ze iets te vaak dezelfde uitgewrongen zeemvel. Waarmee eerst het toilet al grondig gepoetst was. Waardoor de ramen nu verdachte strepen vertonen. Maar kom, het is sowieso beter dan voorheen — om dat te zien moet je niet bij Groep T gestudeerd hebben.
REMMEN IS OVERROEPEN
Ik moest u al meteen niet. Met uw hoge hakken, uw gordelroze minirokje en uw ideale maten 90-60-90 — die in mijn ogen al snel wegsmolten tot 150-10-390 (enkels-brein-nek). U wendde uw blik van me af en stak onverstoorbaar verder de straat over, neus in de lucht.
Tot er plots iets vreemds gebeurde. Van onder uw gordelroze stofje kwam pijnlijk traag een afzichtelijk beest uit uw gat gekropen. Met een monsterlijke tronie, vuistdikke schubben, meterslange tentakels en een zonnebril van Armani. Het was uw ego, dat er ook eventjes genoeg van had en frisse lucht nodig had.
Mr T aarzelde geen seconde, gaf vol gas en reed een fikse deuk in het ego. Het kermde van de pijn, u reageerde furieus. De politie werd er zelfs bijgehaald. Maar: Mr T mocht doorrijden. “Want“, zeiden de agenten, “remmen is overroepen.” Toch sinds u voor ons aller wielen rijdt.
