H
HOE MR T ROTPISSIG KRIJGEN
Mr T ’s nachts na zijn werk vijf minuten laten omrijden voor een broodautomaat.
Als broodautomaat de 1,15 euro van Mr T inslikken en halverwege blokkeren.
Mr T vijf minuten laten omrijden voor een tweede broodautomaat.
Als broodautomaat 5 eurocent meer vragen dan Mr T bij zich heeft.
Mr T vijf minuten laten omrijden voor een derde broodautomaat.
Als broodautomaat de muntjes van Mr T inslikken zonder verder één kik te geven.
Mr T boos naar huis laten rijden.
Als parkeerplaats u verstoppen zodat Mr T vijf minuten moet rondrijden.
Mr T thuis zijn (veel te dun gesneden) charcuterie laten opeten zonder brood.
DE EERSTE SNEEUW!
"Kijk eens naar omhoog en, kijk,
de lucht is grijs en zit vol vlokken.
'k Wou dat dit kon blijven duren,
dat het nooit meer zou stoppen.
'k Voel me zo gelukkig
in de eerste sneeuw."
(Jan De Wilde)
de lucht is grijs en zit vol vlokken.
'k Wou dat dit kon blijven duren,
dat het nooit meer zou stoppen.
'k Voel me zo gelukkig
in de eerste sneeuw."
(Jan De Wilde)
Als de sneeuw niet tot bij Mr T komt, gaat Mr T naar de sneeuw. Voorwaarts zeewaarts dus. En het was er schoon. (Die vermomde, Poolse crimineel op de foto is Mr T's charmante reisgezellin.)
Voilà, m'n eerste sneeuwmannetje sinds jaren. (Het rechtse exemplaar is van de Poolse crimineel.)FORZA PLAZA!
Hoera! Cinema Plaza naar de finale!
Laten we wel wezen: architectuur is mijn ding niet, oude stenen al helemaal niet, dus laat staan dat ik ga sms’en of stemmen voor die oude stenen. Alle projecten van Monumentenstrijd op Canvas kunnen me dan ook gestolen worden. Behálve: cinema Plaza in Duffel.
Ooit nog ‘Finding Nemo’ gezien daar, vooraleer de eigenaar in 2004 stierf en het gebouw (uit 1923) dichtging. Superschoon zaaltje. Van THX zal het wel nog nooit gehoord hebben, en van een degelijke airco ook niet, maar in de Plaza ging er tenminste nog een gordijn open als de film begon. Als je daar ging kijken, dan wás je ergens. Daar had je geen historicus of architect voor nodig, dat voélde je.
Dus als ze daar graag een cultureel centrum van willen maken, zodat je er binnen enkele jaren opnieuw naar de film en zelfs naar het toneel kan gaan in diezelfde authentieke sfeer, dan moeten ze dat vooral doen. En dus heeft Mr T toch gestemd (zelfs vanop drie verschillende computers). En met succes:
1. Cinema Plaza, Duffel : 14.957 stemmen (37,29%)
2. Kolonie, Merksplas : 13.297 stemmen (33,15%)
3. St.-Romboutstoren, Mechelen : 11.852 stemmen (29,55%)
Nu op 19 februari de finale nog winnen.
(Plaza op de site van Monumentenstrijd)
Laten we wel wezen: architectuur is mijn ding niet, oude stenen al helemaal niet, dus laat staan dat ik ga sms’en of stemmen voor die oude stenen. Alle projecten van Monumentenstrijd op Canvas kunnen me dan ook gestolen worden. Behálve: cinema Plaza in Duffel.
Ooit nog ‘Finding Nemo’ gezien daar, vooraleer de eigenaar in 2004 stierf en het gebouw (uit 1923) dichtging. Superschoon zaaltje. Van THX zal het wel nog nooit gehoord hebben, en van een degelijke airco ook niet, maar in de Plaza ging er tenminste nog een gordijn open als de film begon. Als je daar ging kijken, dan wás je ergens. Daar had je geen historicus of architect voor nodig, dat voélde je.
Dus als ze daar graag een cultureel centrum van willen maken, zodat je er binnen enkele jaren opnieuw naar de film en zelfs naar het toneel kan gaan in diezelfde authentieke sfeer, dan moeten ze dat vooral doen. En dus heeft Mr T toch gestemd (zelfs vanop drie verschillende computers). En met succes:
1. Cinema Plaza, Duffel : 14.957 stemmen (37,29%)
2. Kolonie, Merksplas : 13.297 stemmen (33,15%)
3. St.-Romboutstoren, Mechelen : 11.852 stemmen (29,55%)
Nu op 19 februari de finale nog winnen.
(Plaza op de site van Monumentenstrijd)
VERLOREN MAANDAG
- Geslapen tot de middag (wegens te laat gaan slapen).
- ‘All Saints’ gekeken op video.
- Pizza opgewarmd.
- Gesurft.
- Gestonken in de zetel.
- Afgevraagd hoe ik in godsnaam tot bij de bakker zal geraken zonder al te veel te bewegen.
- Nog een ‘All Saints’ bekeken.
- Fles Spa Reine geopend.
- Verdwaasd rondgekeken.
- Gemaild.
- Bed willen opmaken, maar dan toch maar niet gedaan.
- Berg afwas genegeerd.
- Met geveinsde spanning uitgekeken naar wat het komende uur zal brengen.
- Itempjes bedacht om in dit vadsige vrijgezellige lijstje te zetten.
DARK. DARKER. DARKO.
Als u gisteravond niks te doen had, hoop ik van harte dat u uit verveling bent terechtgekomen op Nederland 3. ‘Donnie Darko’ liep daar, een film die zich het best laat omschrijven als een tragikomische sciencefictionthriller/ psychodrama (jaja). Het soort film waarbij je op het einde meer vragen hebt dan voordien. Student Donnie Darko (Jake Gyllenhaal) is in therapie en heeft visioenen over een allesbehalve lief konijntje, dat hem de school doet overstromen en huizen doet in brand steken. Het is 2 oktober 1988, er crasht een vliegtuigmotor op het dak, en de wereld zal vergaan binnen 28 dagen, 6 uur, 42 minuten en 12 seconden…
De mooiste scène (Donnie Darko en konijn Frank in de cinema) vind ik nergens, dus u zal het met de trailer moeten doen:
SERVICEBERICHT
Ik merk gemor in de gelederen der fans. Begrijpelijk, Mr T laat op zich wachten. Maar hij heeft het druk deze week. Werken en slapen is het enige waar Mr T precies tijd voor heeft. En een frustrerend avondje Gouden Slets heeft het er gisteren niet beter op gemaakt. Soit, beterschap zou op komst moeten zijn vanaf het weekend. Bare with me.
ZO HERKENBAAR
Sien Eggers solo en niét komisch. En ze doet dat geweldig. Eggers speelt zowel een dementerende moeder als haar dochter. Ze wisselt continu tussen de twee, subtiel, snel en zonder verkleedpartijen. Zo reëel, zo herkenbaar (“kijk die sukkeltjes in dit tehuis, dan ben ik toch nog bij de besten, hè”). Heel persoonlijk ook, Eggers’ moeder leed zelf aan Alzheimer. Op de vloer zijn kindertekeningen neergekrijt, die oplichten in blacklight. Een diepere moraal is er niet echt, tenzij degene die je er zelf in legt, en da’s misschien een gemis. Het duurde slechts een uur en dat was verrassend kort, maar wellicht ook slim, 
want langer zou misschien het klad erin brengen. Nu absoluut geen klad. Top. (Met: Sien Eggers – 13/1 – Wagehuys, Leuven)
Volgende keer: Kleine Tony (7/2)
GEEN GOED DOEL
Ze stonden in de GB te schooien voor de rusthuisclowns. Rust-huis-clowns! Met namen als Pipi en Puppy! Niet met Mr T, hè. Heb ze snel de pas afgesneden, zelfs zonder m’n gewoonlijke blik van ik-wil-wel-geven-maar-ik-geef-al-zovéél.
Je wilt het toch niet meemaken! Verblijf je in het rusthuis, heb je het best wel naar je zin, zit je tussen je nieuwe kaartvrienden, en dan komt zo’n opgedirkte lolbroek die zich van leeftijdscategorie heeft vergist even een lach op je gezicht toveren?! Ik denk van niet...
Of: verblijf je in het rusthuis, heb je het helemaal niét naar je zin, zit je tussen allemaal onbekende zieke knarren omdat je familie jou daar in de vergetelheid gedumpt heeft, en dan moet zo’n grollende fluostrik een lach tussen je rimpels toveren?! Ik denk dan zéker van niet!
Wat een belediging ook. Alsof ouderen van dagen alleen nog te sussen zijn met ‘koetchi koetchi koetchi’ en ander kinds vertier. Wees gerust, wat er soms uit mijn bomma haar mond kwam – de schat – daar zou zo’n clown zijn schmink spontaan van afvallen.
Onthou het dus: geen kinds gedoe voor Mr T als hij oud en versleten is. Ik moest clowns al niet toen ik nog jong en kwiek was, dus op mijn tachtigste zal ik ze wel helemáál ontgroeid zijn, zeker? Onnozelaars…
TWALET
Beste maag, zullen we een deal sluiten dit jaar ? Gij valt mij niet meer lastig op het werk, en ik prop u niet meer vol. Oké? Want toestanden als gisteren wil ik niet meer meemaken. Weet je wel hoe gênant het is als je met een luidruchtige spetterpoep op de bedrijfstoiletten zit?
Waar kwam dat trouwens vandaan? Ik had vooraf braafjes enkel boterhammen gegeten en stond op het punt om iets warms te gaan bikken in de bedrijfskeuken. In de plaats daarvan met een bleek gezicht en een leeggespoten darmstelsel achter m’n computer blijven zitten. Nee, dat willen wij niet meer meemaken.
Het is ook niet bevorderlijk voor het vertrouwen bij de redactiegenoten. Een afgewerkte pagina van een collega nalezen op print, doe ik namelijk met de hoogste concentratie op de rustige bedrijfstoiletten. En ik zie dan altijd wel de twijfelachtige blikken: ‘Komt die print nog wel proper terug?’ Tuurlijk wel, ik ben zeer netjes in die dingen, en alleen in hoogste wc-papiernood zou ik... Maar als collega’s me gisteren bezig gehoord hebben, kan je enige beterschap in hun vertrouwen wel vergeten.
Soit, wij hebben een afspraak, maag?
TERMINAAL GESTOORD
Dit was lollig, zie. De voorstelling ‘Terminaal’ gaat over ongeneeslijke ziektes, over euthanasie, over de dood van een kind... maar laat dat de pret vooral niet drukken. ("U kunt toch niet ontkomen, blijf maar zitten in de zaal, we zijn allemaal – we gaan nog lang niet dood – terminaal!") Han Coucke en Frank Van Erum brengen puur cabaret, met veel humor, toffe vondstjes en de obligate ernstige noot. Ze doen váák onnozel, en da’s tricky, maar niet één keer gedacht: ‘Doe ’ns normaal, jong.’ Tja, met morbide grapjes over terminale aandoeningen en begrafenisondernemers ben je bij mij natuurlijk wel op het juiste adres. Van Erum als tandenloze bejaarde: hilarisch geslaagd. Coucke als gebedsgenezer bovenop een piano: absurditeit ten top. Slechts één zwak item (een stuk waarin Holland wordt afgekraakt: flauw en irrelevant).
Heb de hele tijd een brede smile gehad en wat moet een mens méér hebben? Die gasten wil ik nog zien. Pas op, ’t was gene Kommil Foo hè, maar ze zijn aardig op weg.
(Spel: Han Coucke en Frank Van Erum – 9/1 – Wagehuys, Leuven.)
Volgende keer: Sien Eggers in ‘U bent mijn moeder’ (13/1)
DE BOEL DE BOEL
Excuus, ik laat ongewoon lang niks van me horen. Heb gewoon een weekske de boel de boel gelaten. Dat mag al eens. Winterstop. Zoals Lierse. En Tom Boonen.
Het past allemaal in een herwonnen filosofie van opperste relativering. En voorlopig lukt dat aardig. Benieuwd hoe lang nog… (Zie je dat? Zelfs de kunst van het relativeren relativeer ik... Dá's pas relativeren...)
In elk geval: juich of huil, de winterstop loopt ten einde.
VERBROD
Dat vond ik nu niet grappig gisteren, zie. Mr T’s nieuwjaarsbezoek was net vertrokken, hij lag met een zware indigestie op de zetel en zag uit naar een nieuwe aflevering van ‘De Slimste Mens’. Vlak daarvoor komt er een ‘zo dadelijk’-filmpje. Laten ze daar toch wel zien wie de finale speelt, zeker, en dat de ene op een bepaald moment 71 seconden overhoudt tegenover 72 voor de andere? Het maakt de eerste 40 minuten van dit 41 minuten durende programma plots wel compleet overbodig.
Met al dat internet is het sowieso al moeilijk genoeg om de ontknoping van dees of geen programma niét op voorhand te weten te komen. Zo is een vriendin via een obscuur websiteje al aan de derde reeks van ‘House, M.D.’ bezig. Ook de tweede reeks van ‘Prison Break’ wordt op het werk al kwistig uitgewisseld op illegale dvd’s. En dat we nog altijd de conclusie van ‘Lost’ niet weten, mag een mirakel heten.
Zou ik nergens op het alwetende web al kunnen uitvissen hoe de verkiezingen dit jaar zullen aflopen? Of wie het songfestival zal winnen? Of beter: wat ik dit jaar persoonlijk zal meemaken? (De bestemming van m’n almaar uitgestelde reis, de onplezierige verrassingen op m’n werk, het gezicht van m’n nieuw lief…) Komaan, webje, verbrod dié spanning eens.
BEVORDERLIJK VOOR DE FEESTVREUGDE
00.24 uur - sms van moeder: “Ihigaacaanmmmmmomokaokajjjl”
00.25 uur - sms van moeder: “Ihigaacaanmmmmmomokaokajjjl”
00.26 uur - telefoon van moeder:
- “Foert, ik bel u dan maar. Gelukkig Nieuwjaar!”
- “Haha, het sms’en lukt nog steeds niet zo goed precies, hè?”
- “Nee. Ik wou ‘Leve 2007! Hip hip hoera!’ intikken”...
