Dus, dacht Mr T, moeten we daar een foto van pakken. Nu is Mr T’s apparatuur niet echt voorzien op interstellaire astrofotografie, maar dat mag de pret niet drukken. Er kwam een hele poespas aan te pas, liggend op het klamme terras met één hand op een aangerukte stoel en de andere op de balustrade, pogend het HP R607 Photosmartje zo onbeweeglijk mogelijk te houden. Soit, het had spierpijn én het volgende tot gevolg:
Kan tellen, hè, die flou artistique… Op zoek naar wat meer scherpte heeft Mr T digitaal nog wat méér ingezoomd – je bent amateur of niet. En het resultaat is ronduit verbluffend:
De maan heeft zich ontpopt tot een heuse bewegende entiteit, met een langgerekt lijf vol bollen en al – voor wie ooit ‘The Abyss’ zag: de maan is gegarandeerd familie van dat buitenaards watermormel. Kwatongen zullen beweren dat Mr T zijn cameraatje niet stabiel genoeg heeft gehouden, maar dat is uiteraard allemaal ‘government bullshit’. Janneke Maan bestaat écht. En hij is een grote kronkelende ruimterups die al ééuwen naar ons loert.
0 reacties:
Een reactie posten