Kleine maand geleden een nieuwe portefeuille gekocht. En gisteren ontdekt dat het rijbewijs nog in het oude, versleten en dus weggegooide exemplaar zit. Stoem stoem. Nog door de vuilzakken geploeterd, maar vergeefs. Nu is die foto van Mr T’s achttienjarige melkmuil niks om over te rouwen, maar ’t is zo’n extra gedoe om de paperas weer in orde te krijgen. Op het politiekantoor bleken ze erg sympathiek. Traag. Maar sympathiek. Lang moeten wachten. Anderen moeten laten voorgaan. (Zoals de buitenlandse studenten die wilden weten hoeveel je mag drinken achter het stuur. Waarna het korps onderling begon te discussiëren over ‘0,5 of 0,6 promille’, ‘één of twee Stella’s’ en ‘zijdezeker’.)
Soit, na bijna een halfuur kwam eindelijk de Verlossing. In de gedaante van Agent Nico. Zo ne knappe flik, nondezjaar! Agent Nico heeft alles geregeld. Met zijn strak uniform en zwoele oogskes en al.
Op de terugweg nog stilgevallen met de wagen. Puur van de commotie.
Mr T moet vaker zijn rijbewijs verliezen, nondezjaar.
3 reacties:
Pasmans in levende lijve tegen gekomen?
Don
Don geeft een teken van leven, jeuj! Dacht al dat ik helemáál saai geworden was.
Pasmans is een watje in vergelijking met.
Ne mens mag al eens vakantie hebben hé
Een reactie posten