DAG OP DAG

Mr T heeft een boek gekocht. Gebeurt veel te weinig. Een geschiédenisboek zelfs. Gebeurt nooit. Maar dit moésten we hebben.

Mr T heeft één grootvader en één nonkel nooit gekend. En dat is de schuld van de Amerikanen. Op 5 april 1943 dropten zij bommen op de vliegtuigfabriek Erla in Mortsel. Althans, dat was de bedoeling. In het echt raakten zij vooral de woonkern errond. Het zwaarste bombardement ooit in de Benelux.

Op die vijfde april zat nonkel op school, in het Sint-Vincentiuscollege. Nonkel – broer van moeder T – was zes jaar oud. Hij wou eerst niet gaan, die dag, zo wil het verhaal. ‘Allez, niet aanstellen. Laatste keer wuiven, en hop naar school.’

Op hetzelfde moment werkte vava noodgedwongen in de Erlafabriek. Vava – langs vaders kant – pendelde elke dag op en af. Veel later die dag zou moemoe in het station van Mr T’s geboortedorp staan wachten tot de trein aankwam uit het rampgebied. Nog voor de wagons halthielden, zou ze haar hoofd schudden: “Hij zit er niet op.”

Want rond halfvier waren de bommenwerpers gekomen. Gevolg: 936 doden, bijna een kwart van hen kinderen die op school zaten. Ook nonkel en grootvader sneuvelden. Collateral damage. Foutje van de bevrijder.

Mr T heeft een boek gekocht. ‘Tranen over Mortsel’ heet het. Nonkel staat op pagina 112, mét foto. Van vava is er geen spoor – net als op het kerkhof. Beiden kenden elkaar niet. Maar beiden staan al jaren naast elkaar op de kast ten huize T.

Tweet