Mr T’s draadloos gedoe was stuk. Kon alleen nog surfen met het veel te korte kabelke rechtstreeks in de laptop geploeft. Daar zaten we dan, op de bestofte vloer, zogend aan de paar druppels internet die uit het allesbehalve draadloze draadje sijpelden.
Plotse wending: komt er een joekel van een spin voorbij. Ferm verschoten. Een joékel hè. Met hoge poten. Op hakken. Het beest vluchtte achter de kast — wellicht ook op zoek naar het wereldwijde web.
Nieuwe setting, halfuur later. Mr T zat op het toilet. Halfblind, want zonder lenzen of bril. En ineens kroop een wazig ding op hoge poten voorbij. Achtervolging ingezet. Door de gang. Gewapend met een slets. En met die slets op het wazige ding gemept. Wazig ding bewoog niet meer.
Intussen hebben we het wereldwijde web teruggevonden. Zonder draad. En ook zonder spin. En nu krijgt Mr T naar zijn voeten, omdat hij een spinnenmoordenaar is. Maar zo’n spin doodkloppen, dat noemt Mr T niet moord, hè. Da’s gewoon... poetsen.
0 reacties:
Een reactie posten