O wat háát ik u. U bent met velen, met té velen, en u bezet onze wegen. U rijdt onder meer op het rechtse vak van de E40. En plots, zonder dat iemand het verwacht, komt u traag maar gestaag naar links opgeschoven. Zonder te verpinken. Zonder te pinken. En snijdt u Mr T de pas af.
O wat háát ik u. Soms rijdt u op de Aarschotsesteenweg. En begint u plots trager te rijden, uit te bollen, zonder te remmen, tot u bijna stilvalt, pas dán duwt u toch nog even op de rem, zodat de remlichten alsnog aanfloepen — veel te laat, Mr T zat bijna in uw koffer geramd — en pas wanneer u al volop naar links aan het afslaan bent, richting uw krakkemikkig garageke, zet u uw pinker aan, wat ook het nut van die pinker volledig naar de botten slaat. Nee, hoogst, hóógst irritant bent u.
En waarom? Om Mr T te verwarren? Om Mr T te ergeren? Dat lukt dan aardig. Of zijn pinkers niet gebruikelijk op de bizarre planeet waarvan u bent neergedaald? Nu ja, neergedaald, wellicht gecrasht, nadat een andere ufo recht in uw gat vloog omdat u het ook in het heelal vertikt om te pinken... Of is het gewoon onkunde? Kan uw luttel brein twee handelingen tegelijk — sturen én pinken — niet aan? Moeilijk is het nochtans niet: gewoon het hendeltje naar beneden of naar boven klikken en het lampke aan uw auto begint te pinken. Jaja, zo werkt dat. Misschien moet u even hulp vragen aan uw kleinkinderen, die zijn goed in zulke moderne, technische dingen.
O wat háát ik u. Want u verzaakt aan een basisplicht. Richting aangeven helpt anderen om u te begrijpen en, vooral, te ontwijken — en gód, wat willen we u graag ontwijken. We zoeken allemaal naar richting, en of ge nu snel of traag rijdt, links of rechts afslaat, of voor mijn part een driedubbele axel maakt op de snelweg van het leven: méld het effe. Zet uw lampke aan. En kom met uw richtingloos geklooi niet voor Mr T’s wielen peddelen. Nondezjaar.
Goddank zijn chauffeurs zoals Mr T wél bij de... euh... pinken.
0 reacties:
Een reactie posten