
H
Beginnen met een Mexican wave in het publiek: ambiance! Maar nadien glipte de opgebouwde sfeer wel weg, en da’s jammer… Het is al de derde keer dat Mr T de Schedelgeboorten aan het werk ziet, en dat schept verwachtingen natuurlijk. De twee vorige keren waren hilarisch – grappige Nederlandstalige liedjes over de kleinste dingen des levens (het kerstlied indachtig met het aanstekelijke refrein ‘rosbief, erwtjes en kroketten’). Deze keer waren er ‘grotere thema’s aanwezig (religie, relaties,…) en dat vond Mr T jammer. Muzikaal is het gezelschap er zeker niet op achteruit gegaan, integendeel. En de hilarische mimiek van leadzanger Wouter – “andersgeaarst” – Van Lierde blijft een lust voor het oog. Fijne avond in fijn gezelschap (met nadien een fijne Bacardi).
(‘Beter Dan Tevoren’ – De Schedelgeboorten – 24/2 – Auditorium Minnepoort, Leuven)
http://www.deschedelgeboorten.be/
Artistieke duizendpoterij! Enorm van genoten (ondanks de onophoudelijk kirrende trutjes achter ons). De songs zijn poëtisch – ‘haar stilte staat te luid…’ – en karaktervol – ‘het heelal is mogelijk een vierdimensionale schaduw van een vijfdimensionaal geheel’ kan tellen als refrein. Ze worden afgewisseld door kunstjes met een grote k. Zo wordt er een heuse betonmolen de scène opgerold (de trutjes: “o nee, nen betonmolen” – “ne watte?” – “nen betonmolen” – “o néé”) waarin de kleinste Snaar, Geert Vermeulen, zowaar volledig inkruipt (de trutjes: “o nee, dieje gaat daarin kruipen”), waarna de molen in gang wordt gezet (de trutjes: “o nee, ze gaan die in gang zetten” – “en die weet da ni” – “o nee, doe da ni” – “nee, doe da ni” – “alléé, die doén da”). Dezelfde kleine Snaar is nog verantwoordelijk voor onder meer paaldanserij en regelrecht vliegwerk aan een buizenconstructie. Intussen bewijzen Jan en Kris De Smet samen met Walter Poppeliers – ja, die zijn niet met drie maar met vier – dat ook zij een heel arsenaal aan muziekinstrumenten aankunnen. Tot een constructie met zes gitaren als pauwveren op de rug gebonden toe (foto).
Mr T was niet helemaal in vorm, wegens een beschamend lange namiddagdut en slechts op de valreep tijdig de voorstelling gehaald. Maar hoe verder de show vorderde, hoe meer hij toch opgezogen werd door wat er op het toneel gebeurde. Mr T kende De Nieuwe Snaar louter vanop tv, maar pas in het theater besef je wat die gasten echt kunnen. (Het sloeg zelfs de trutjes met verstomming, wat wij enkel maar toejuichten).
(‘Helden’ – De Nieuwe Snaar – 17/2 – CC De Mol, Lier)
Volgende keer: De Schedelgeboorten (24/2)
Naam: McNugget
Voornaam: Chicken
Beroep: Special agent
Opdrachtgever: Mr T
Bestemming: Vlaanderen
Missie: Help Cinema Plaza in Duffel aan de zege bij Monumentenstrijd
Wat de oostbloklanden voor het Songfestival zijn, zijn Limburgers voor de Monumentenstrijd: die stemmen altijd op elkaar. Awoert! Net wat we nodig hadden: nóg een museum waar we binnenkort onze schoolgaande jeugd verplicht naartoe moeten sturen. Zodat ze kunnen leren hoe – godbetert – stróóp gemaakt wordt. (Bestond daar geen schooltelevisie voor?)
Soit, de bottom line is: McNugget heeft ook in zijn tweede missie gefaald, weliswaar nipt deze keer. Een lichte straf volgt: opsluiting in een potteke siroop van de stoopstroo... stroopstroo... stopstrop... stomme... stroopstoomfabriek (allez, klinkt dat nu sexy?).
Naam: McNugget
Voornaam: Chicken
Beroep: Special agent
Opdrachtgever: Mr T
Bestemming: Vlaanderen
Missie: Help Cinema Plaza in Duffel aan de zege bij Monumentenstrijd
Naam: McNugget
Voornaam: Chicken
Beroep: Special agent
Opdrachtgever: Mr T
Bestemming: Vlaanderen
Missie: Help Cinema Plaza in Duffel aan de zege bij Monumentenstrijd
Naam: McNugget
Voornaam: Chicken
Beroep: Special agent
Opdrachtgever: Mr T
Bestemming: Vlaanderen
Missie: Help Cinema Plaza in Duffel aan de zege bij Monumentenstrijd
Ik ben tégen racisme, ben vóór het milieu en sta áchter Amnesty (en zit áán de drank en ben ín de mood for love, huh huh). Kortom, zo’n slechte mens ben ik niet. Maar medeleven kent zijn grenzen. Ik leef al met zoveel mee. En dan vallen die onbekende kennissen van jou er als eersten af. Dus bij deze: sorry aan de zus van je buurvrouw die haar man verloren heeft, sorry aan je achterneef die in een lelijke vechtscheiding ligt, zelfs sorry aan het eeuwig triestig kijkende madammeke dat al jarenlang aan je moeders GB staat met haar daklozenkrantje… Maar zolang het jou zelf niet raakt, zijn het gewoon ‘straffe verhalen’. En die zijn er genoeg.
Oké, het is hier nog niet Lapland. Mr T is nog niet écht ingesneeuwd. Maar dit is the closest we get. Dus gáát Mr T ervoor: hij zet een warme tas thee, trekt een deken over zich en zet zijn virtueel haardvuur (op dvd) op. Afgesloten van de buitenwereld, alleen in een denkbeeldige blokhut, in pakweg de Canadese bergen, zoals in een goedkope Amerikaanse gezinsfilm, waarin ze rode wollen pullen dragen.
En de video van ‘Ice Age’ gaat op.
UPDATE:
Mja, mja, mja… Niet wildenthousiast of ondersteboven van deze zwarte komedie, hoor. De verwachtingen waren natuurlijk (te) hoog gespannen, door het eerdere succes van ‘Kaatje is verdronken’ en de hilarische ‘Het Eiland’- en ‘In de gloria’-reputaties van regisseur Tom Van Dyck én van acteurs Lucas Van den Eynde (Brand) en Tania Van der Sanden (Keet). Brand is analfabeet, Keet haalt lerares Lena in huis en dwingt haar simpele man tot een verhouding met Lena. Met alle melodramatische gevolgen vandien.
Het decor doet wat dorpstoneelachtig aan, en da’s charmant. En natuurlijk overstijgt het niveau dat van een dorpstoneel. Maar ‘hilarisch’, zoals aangekondigd, was het allemaal niet. Af en toe fijn gelachen, zeker, maar verder?
Redelijk stevig, maar kort applaus op het einde, en daar kon ik me wel in vinden. Een aanrader? Niet zo. Tenzij Tania Van der Sanden, die als vanouds fan-tas-tisch is als ze uit haar krammen schiet. (Schoon blote poep ook.)
(De Kempvader – Regie: Tom Van Dyck – Spel: Lucas Van den Eynde, Tania Van der Sanden en Alice Reys – 7/2 – Stadsschouwburg, Leuven.)
Volgende keer: ‘For you, with love’ (10/2)
Er schort iets aan het afvalbeleid van Mr T. Heb een bol touw van liefst twintig meter lang nodig gehad om de hele papierafvalberg stevig bij elkaar te binden. En in de bijkamer staan drie blauwe en minstens zes bruine zakken te stinken.
Nee, Mr T spaart al dat papier niet op voor als hij ooit zevenhonderd kilo bintjes koopt. En nee, de vuilnismannen zijn hier niet in staking. Het is gewoon pure luiheid, de menselijkste karaktertrek van de mens. En op luiheid bouw je geen efficiënt beleid – dat de vroegste krant in Mr T’s afvalberg dateert van 6 juli 2006, mag dat onderstrepen.
Diezelfde luiheid is verantwoordelijk voor een klein sluikstortje voor de deur. Begin januari heeft de gemeente namelijk wel Mr T’s kerstboom meegenomen, maar niet de pot en de grote plastiek errond. Nu leert de jarenlange ervaring dat iemand dat binnen de 48 uur wel opruimt. Maar dit jaar zijn de buren even lui als Mr T. De pot met de plastiek erin staat nog steeds voor de deur, en doet nu zelfs dienst als vuilbakje voor passanten – een klokhuis, twee bananenschillen en meerdere peuken liggen er al in te rotten.
Waarom ik het niet alsnog weghaal? Omdat de luiheid heeft plaatsgemaakt voor schaamte. En ook op schaamte bouw je geen efficiënt beleid.