Meneer T: september 2007

666

De duivel – ge weet wel, die van de digitale tv – ging vandaag langskomen tussen tien uur en halfdrie. Eergisteren had hij dat nog ge-sms’t. En gisteren opnieuw. En nog eens bevestigd per brief. Mooie service. Klantvriendelijk. Punctueel. Ware het niet dat dit alles paste in één groot demonisch plan om Mr T een vals gevoel van hoop en zekerheid te geven. Want denkt ge dat Tulunut vandaag heeft omgezien? Zijt ge gek.

En Mr T maar wachten. En zijn boodschappen uitstellen. En honger hebben. En zich opjagen. En pissig de klantendienst bellen. Satan zou toch nog komen, zei het trutje. Hij komt weliswaar te laat, maar hij komt nog.

Verveeld pakte Mr T de Tulunutbrief erbij: ‘Als u niet thuis bent op het afgesproken tijdstip van installatie, zijn wij genoodzaakt een verplaatsingskost van 25 euro aan te rekenen.’ Wrang. Kan Mr T dan nu een kost aanrekenen omdat hij zich een hele dag braafjes niét heeft verplaatst?

De coleire kookt over: het is halfzeven en ondanks eerdere berichten stuurt de duivel voorgoed zijn kat. Geen service. Klantonvriendelijk. Punctueel my ass. Mr T is razend. Want het is niet omdat ge Satan zijt dat ge geen manieren moet hebben. En dat ge Mr T – met keelpijn, koppijn en drilborende bovenburen – een hele dag in zijn kot moet gijzelen. Nondezjaar.

Weet ge trouwens wat het nummer van de klantendienst is? Eerst 015 en dan 666666. Allemaal zessen. Duivelser kan niet.

DE TRUT VAN TULUNUT

- Goeiedag, meneer T. U spreekt met Cindy van Tulunut. Hebt u twee minuutjes?
- (oh nee, den duvel!) Euh… jawel.
- Zeer goed. U gaat binnenkort genieten van onze digitale tv?
- (alsof ge dat niet weet) Normaal wel, ja.
- Uitstekend. Nu hebben wij een voordelig pakket voor u, waarbij u kan genieten van digitale tv én internet én telefoon.
- (jaja, voordelig voor ú) Nee, dat hoeft niet.
- U doet er echt een voordeel mee, hoor, meneer T.
- (ik zei toch ‘nee’, niet?) Nee nee, die telefoon interesseert me niet.
- En waarom niet, meneer T?
- (uw zaken niet, kind… snel een leugen) Omdat ik al gratis telefoon via het werk heb.
- Ah ja, dan begrijp ik het, meneer... Nu, wanneer mensen naar digitale tv overschakelen, nemen ze meestal ook een pakketje extra zenders. Film en sport bijvoorbeeld.
- (valstrik twee wordt gespannen) Euh… Dat kan best zijn.
- Zal ik dat dan ook voor u regelen?
- (klink ik misschien als iemand die geld aan het schijten is?) Nee, dat hoeft niet.
- Ah… hm… euh… Waarom niet, meneer T?
- (omdat ik dat niet wil, tiens) Omdat ik dat niet wil, tiens.
- Enige reden daarvoor, meneer T?
- (omdat ik u en uw bedrijf voor geen háár vertrouw, dáárom) Ik heb genoeg aan het basispakket.
- Ah zo. Kijk, ik kan u een maand op proef alle sport- en filmzenders gratis bezorgen. Zal ik dat dan maar voor u noteren?
- (ik ga daar na een maand héél moeilijk vanaf geraken, dus zeg niet ja, zeg niet ja, zeg niet ja) Ja, doet u dat dan maar. (fok!)
- Komt in orde, meneer T… Dan dank ik u voor uw tijd.
- (game over) Ja, dag.

MR T HEEFT NIEUWE BOVENBUREN

SUPERMAN

Mr T heeft zijn (echte) naam eens gegoogeld. Zeer teleurstellend. 381 hits, maar niet één over Mr T zelf. De meeste slaan op een of andere sales & marketing manager (met 92 connections op Linkedin) en een snookerkampioen (hád Mr T kunnen zijn, maar niet dus). Verder: een snowboarder, een grafisch designer, een gemeentelijk stedenbouwkundig ambtenaar, een petitietekenaar (voor freedom of thought and creativity), een Open Vld’er, een bijverdienende vluigtuigpiloot, een IT’er, een fuifbeest-op-een-forum, een nabestaande-op-een-rouwbericht, een toerist in Gran Canaria, een kinesist bij een topvoetbalclub, iemand uit de cementbouw… Tot een vermelding op Slagersnet.be en een te kleine kokkin toe (“ze moet haast op een trapje staan om in de supergrote kookpan te kijken”).

Helemaal onder de indruk was Mr T van de echte hotshots. De onderzoeksrechter. De supply chain manager specialist hardware. De professor in de archeoastronomie... Smijt die allemaal in één kamer en geen kat weet waarover ze het hebben…

Maar dus geen spoor van Mr T zelf. Nergens. Zelfs niet in een donker hoekske van het web. Nochtans heeft Mr T een lijvige universiteitsthesis geschreven die hier en daar wel eens geciteerd mag worden. (Weliswaar over een 14de-eeuws manuscript dat niemand interesseert.) Ook heeft Mr T een actieve en niet-onbelangrijke job in de media- en communicatiesector. (Weliswaar in de meest anonieme functie van allemaal.) Vergeefse moeite.

Alleen als ‘Mr T’ rest er een beetje roem. Het is de tol van superhelden. ‘Superman’ oogst ook twintig keer zoveel hits als ‘Clark Kent’.

MR T IS AAN HET KUISEN

MR T LEPELT EEN DOOS FERMETTE LEEG

VERSCHEURD

Zoals bekend is de videorecorder van Mr T gesneuveld. Tijdelijk mocht Mr T rekenen op het toestel van zijn moeder. “Ik gebruik hem toch niet dikwijls, jongen.” Dat blijkt, want anders zou moeder T geweten hebben dat haar machien geen videobanden afspeelt, maar opeet. Zo heeft Mr T al twee van zijn banden levenloos uit de dichtklemmende kaken van het videobeest mogen trekken. (Gelukkig net ná hij ‘House, MD’ nog heeft kunnen bekijken.)

Mr T vindt het ferm louche, zo twéé videorecorders die het ineens bij hem begeven. Hij vermoedt sabotage. Van wie? Van de enige die er baat bij heeft dat Mr T de video afzweert. Inderdaad: Tulunut. De duivel. (Want was dat geen zwavelgeurtje dat opsteeg uit de verscheurende videogleuf?)

Toch een beetje dom van de duivel, want Mr T ís al bekeerd tot de digitale demon. Nog acht keer slapen, en dan is de digicorder er. Mét twee weken lang alle thema- en betaalzenders gratis. Free movies! Free sports! Free porn! Een vergiftigd geschenk, zeg ik u. Des duivels.

EFFIE GEEN EVY

Lopen met Evy: het heeft zijn tol geëist. Maandag voor het eerst loopstukjes van acht minuten gehad. En of het nu ligt aan de te grote inspanning, aan de gebrekkige stretching of aan één slechte beweging, een feit is dat Mr T buiten strijd ligt. Zijn enkel doet zeer. Waardoor Mr T mankt. Zoals dokter House op tv.

Daarmee heeft Mr T zijn eerste sportblessure ooit beet (als we het pingpongkwetsuurke van bijna twintig jaar geleden efkes vergeten.) Voorlopig gaan we ervan uit dat het iets van voorbijgaande aard is. Zoals die stramme kuit van enkele weken geleden. Of die protesterende dijspier. Of die kregelige knie.

In elk geval: effie geen Evy. Het bos haalt opgelucht adem...

FRUTNON

Mr T heeft zo zijn adresjes: de lekkerste pistolets liggen bij bakkerij Kris Engels in Itegem, de beste tagliatelli met Schotse saus krijg je bij taverne Timory in Leuven. En de beste stoofvleessaus serveren ze bij frituur ’t Frutnonneke in Nijlen. Dat Frutnonneke, dat is een monument uit het leven van Mr T. Zijn hele jeugd lang ging Mr T daar zijn frietjes halen – vroeger ne mini, later ne gewoeëne, en nu ne groewete. Mè saas. En een keiskroket.

Maar, o wee, shocking news: het monument was bijna zelf gebakken… (Om nog maar te zwijgen van de mensen achter het monument.)

(HLN, p1, vandaag)

Eens heropend toch eens een extra frietje gaan steken. Uit steun en uit sympathie. En uit goesting natuurlijk.

MR T ZWEMT NIET MEE IN DE KARPOEL

‘U zit altijd alleen in de auto want u bent een egotripper?’ Awel… ja! ‘U zit altijd alleen in de auto want u zingt vals’? Awel, dat ook, ja. Eender welke reden geldt. Want Mr T kan zich voordoen als vanalles, maar niét als een karpoeltype. Mr T moet op het werk al genoeg de sociale uithangen, dus effe niét in zijn auto. Eens de arbeid verricht en de portieren dicht, dan gaat de muziek luid en stuift Mr T huiswaarts. Destressing, zonder pottenkijkers.

Oké, na een feestje, da’s een andere zaak. Dat kan leuke taferelen opleveren, zoals die zatte collega die begint te gibberen om “dansende wegwijzers”. Maar meteen na het werk? Alstublieft niet, hè.

Mr T heeft het ooit wel gedaan, hoor, een collega meegepakt. Die hield van Brussel tot Leuven, veertig kilometer lang, één zeurende monoloog over zijn saaie vakantie in Italië. Nu, als je Toscane saai kan maken, moet je zelf wel imméns saai zijn. Bovendien had de mens zelf geen wagen en spuwde hij als passagier ongegeneerd zijn gal op alle autobezitters – want auto’s vervuilen en files zorgen voor stress. Als klap op de vuurpijl: de mens stónk. Zodat Mr T meteen zijn vier raampjes moest neerhalen eens de man was afgedropt – iets wat niet tíjdens de rit kon, want dan bracht de wind ’s mans combover in gevaar...

Tel daarbij de verhalen van bevriende (inmiddels ex-)karpoelers die af te rekenen hadden met gedetailleerde exposés van hun rijgezel over etterende vaginawondjes of ejaculerende echtgenoten, en Mr T bedankt liever voor het concept.

Bovendien: iémand moet toch profiteren van de baanruimte die vrijkomt dankzij dat karpoelsysteem?

MR T WINDT ER GEEN DOEKJES OM

PACT MET DE DUIVEL

Mr T heeft een pact met de duivel gesloten. Letterlijk (nu ja). Aanleiding was zijn videorecorder, die de geest heeft gegeven – er klinkt nog wat palliatief gereutel, maar dat is slechts een kwestie van tijd. Zoekend en surfend naar een goeie dvd-recorder ter vervanging, reikte een andere, goedkopere en verleidelijkere oplossing zich aan in een visioen van zwaveldampen en salpeterzuur. Satan verscheen. En zoals gewoonlijk verscheen hij in de gedaante van het meest arrogante bedrijf van België, dat we hier voor het gemak Tulunut zullen noemen. (De hand die u online voedt, bijt men beter niet bij naam.)

Satan/Tulunut heeft Mr T naar het dichtstbijzijnde Tulunutloket gelokt – in het gebouw van wijlen UPC, dat ook al opgeslokt en verteerd werd door de Prins der Duisternis. En op die ontwijde plek heeft Mr T zich overgegeven aan de drang. De drang om een Digicorder te bestellen. Digitale televisie dus. Van Tulunut.

Versta me niet verkeerd: Mr T is blij met zijn investering. Absolutely thrilled. Maar de achterdocht is nog niet uit hem gevaren. In de gedaante van Tulunut heeft Satan immers al de grootste evils op zijn kerfstok. Zo liet Tulunut Mr T al eens ‘per abuis’ twee gepeperde facturen betalen. Of werd de internetcapaciteit van Mr T al na amper een maand drastisch gereduceerd. Of schrapte Tulunut zonder scrupules acht zenders voor de niet-digitale massa, de prijs wél ongemoeid latend. Het is des duivels.

Dus waarom je nog inlaten met Tulunut? Omdat Satan o-ver-al is. Je kán er simpelweg niet meer naast. En Satan kan erg dominant zijn, zeker in de vorm van Tulunut.

---

Pas telefoon gehad. De Digicorder komt pas binnen tweeënhalve week. Nondezjaar! Tot zo lang heeft Mr T geen video, mist hij zijn favoriete reeksjes en kan hij ’s nachts na het werk alleen nog naar stoeme belspelletjes staren. Of naar het grijnzende logo van Tulunut. Met die valse knipoog. En die ‘ik heb u weer liggen’-blik…

VERLOREN MAANDAG

Aan iedereen in het buitenland: u mist niks.

(Leuven, 16.22 uur)

MR T BLOKT EEN ZATTE FILOSOOF AF

ZAKSKES

Aan de meesterbreinen van GB en Delhaize: Mr T mist jullie zakskes. Hij dacht nochtans dat hun afschaffing snel zou wennen. Niet dus. Ter vervanging hebben jullie nu wel de herbruikbare tas gelanceerd, maar telkens vergeet Mr T die thuis mee te nemen. Gevolg: al zestien keer heeft Mr T de herbruikbare tas moeten aankopen. Haalt het doel van dat spul wel een beetje onderuit, hè?

Trouwens, die plastieken zakskes waren óók herbruikbaar. Ze pasten als gegoten in Mr T’s vuilbak. Mr T wikkelde er ook zijn brood in – bleef het langer vers. Én de zakskes konden fungeren als heus alarmsysteem: Mr T’s zus propte er eentje in haar gat in de muur – mocht daar dan een beest komen uitgekropen, dan werd ze gewaarschuwd door het geritsel. Handig.

Maar dat alles kan nu dus niet meer. De zakskes zijn weg, inclusief de reservestock in Mr T’s kast. In die kast zitten nu alleen nog zakken van Mexx, De Krokodil, WE, boekhandel Beatrijs, Esprit,…: allemaal dikkenekken. Die laten zich niet in de vuilbak steken, of zich rond brood wikkelen, laat staan dat ze beesten op afstand gaan houden.

Nee, dan wisten die witte zakskes tenminste van aanpakken. En ze waren misschien niet erg lief voor het milieu, maar wel voor Mr T.

dixit MARK EYSKENS

"In een democratie heeft
de meerderheid altijd gelijk,
ook al heeft ze ongelijk.
De meerderheid bestaat uit idioten. De minderheid ook, maar daar zijn ze minder talrijk"

De minister van staat orakelt weer in zijn wekelijkse rubriek in HLN.

ALWEER EEN STUKJE JEUGD OPGEDOEKT

(HLN – vrijdag 31/08/2007)

Nu ja, uiteindelijk heeft het nog lang geduurd. Na de bruisende periode met Mr T en de zijnen was het daar vaker leeg dan vol. Maar toch: een minuut stilte.

Pages

666