H
KOEKERIJ
- Ik moet minder snoepen.
- Gij zijt zwanger, gij. Ge moét eten.
- Nee, ik kom te veel bij. Door koekerij en zo.
- Lekker. Wat voor koekerij?
- Vanalles. Chips en zo
- Met chips ben ik gestopt. Maar efkes, hè. Chocolade daarentegen…
- O ja, donkere.
- Nee, melk, wit of praliné voor mij, geen donkere en ook geen noten.
- En wafels! Van die vanillewafels.
- Mét chocolade dan wel liefst.
- Dat zijn mijn favorieten! Geen Mina-wafels...
- Die ken ik niet.
- Prijs u gelukkig. We kregen die altijd op school. Afschuwelijk.
- Vroeger at ik graag Kempische koffiewafels. Nu nog, vaak met een appel erbij.
- Die ken ík dan weer niet.
- Jawel, die ovalen dunne wafels. Ge hebt ze in harde en ‘rubberen’ vorm. Die rubberen zijn jakkes.
- O ja… En warme suikerwafels!
- Liever warme worstenbroodjes dan. Vroeger had ge zo’n slager op de Diestsestraat en die stond altijd buiten met lekkere dingen, waaronder worstenbroodjes, waarvan ik er gegarandeerd één kocht.
- Ik ook! Die is er niet meer. Stom, hè?
- Ja, die is moeten stoppen wegens ziekte of zo.
- Ook lekker: die ronde kaaskoekjes.
- Fromandi! Kreeg ik altijd bij mijn bomma.
- Juist, de die! Maar die zijn er ook niet meer.
- Toch wel, maar ze zitten nu in het Tuc-gamma.
- Echt?! Die ga ik straks halen dan…
- Ze hebben die wel niet overal.
- En Pim’s!
- Ja! En Deli-Choc!
- Ja! En Sprits!
- Ja! En…negerinnentetten!
- O jáááááááá!
- ... Pff, ik word echt wel te dik…
WÉÉR EEN ZIEKENHUISSERIE
Mja, ik weet ook niet hoe het komt, maar naast ‘House, M.D.’ (genieten!) en ‘All Saints’ (soap addiction!) geniet Mr T dezer dagen van nóg een ziekenhuisserie, zij het wel van een compleet andere orde: het hilarische ‘Green Wing’ (vanavond op Canvas). Moeilijk uit te leggen, dus gooien we er maar dit galblaas-fragment tegenaan:
(ondertitels moet u zelf verzinnen)
MONTEVERDI GOES GIPSY
Sjiek. Geen bal van begrepen, maar erg sjiek. Alain Platel bewerkte De Maria Vespers ofte De Vespro della Beata Vergine van componist Claudio Monteverdi voor Les Ballets C. de la B. (Daar is een zin met woorden die ik tot gisteren amper kende.) Het resultaat is een enorm dynamische, soms bizarre, maar indrukwekkende dansopvoering bij een live zigeunerversie van die Vespers (met sopraan en viool, drum, saxofoon, bouzouki, cornetto’s...) Intrigerend decor ook: een soort besneeuwd berglandschap gemaakt uit talloze flarden van lakens waar de wel erg soepele dansers probleemloos tegenaan klommen. Erg expressieve choreografie – spasmen werden verheerlijkt tot een nieuwe kunstvorm – die vaak verraste – al zal dat scheurtje in de
broek van één van de dansers ter hoogte van het kruis wel niet de bedoeling geweest zijn. Wat alles wou betekenen, had ik zelden door, maar dit langgerekt gebed bleef dansnitwits als Mr T fascineren tot het einde. (Vsprs – Les Ballets C. de la B. – Regie: Alain Platel, muziek: Fabrizio Cassol – 20/12 – Stadsschouwburg, Leuven.)
Volgende keer: Gino Sancti (9/1)
(normaal kerstconcert van Brass-aux-Saxes op 22/12, maar het werk heeft geroepen)
(Les Ballets C de la B)
WAAR BLIJFT TIM BURTON?! (update)
Fijn als een oproep niet in dovemansoren valt. Dank u, Eén, voor het uitzenden van ‘Tim Burton’s The Nightmare Before Christmas’, nu zaterdag 23 december om 23.15 uur. De video zal snorren.
(Oorspr. bericht: Waar blijft Tim Burton?!)
MEXIII-III-CO
Ben ik blij dat ik de afgelopen maandagavonden niks gepland had. Anders had ik nooit ‘Mexico 1986: Het WK van de Rode Duivels’ gezien op Canvas. Geweldige reporeeks. Over de euforie, ja natuurlijk. Het heldenverhaal, uiteraard. En de nationale trots... Maar ook: Gerets die een lokaal keeperke in elkaar wil rammen na een oefenmatchke, de spelersvrouwen die massaal komen afgezakt in de ‘seksbus’ (sic), een voltallig stadion dat ‘Bel-gi-ca’ scandeert, Pfaff die nog keeper is en geen mediazot, Rik De Saedeleer… Soit, ik geef niet rap tips – als bloggers dat doen, denkt een mens nogal rap ‘jaja, het zal wel’ – dus nu ook niet. Bekijk het maar. (Liefst letterlijk te nemen, nu maandag op Canvas, het derde en laatste deel, om 20.50u, tussen de kalkoen en het dessert.)
SHITSHOPPING
Het was perfect weer om binnen te blijven. Maar o nee, Mr T dacht dat hij slim was: kerstshoppen op maandagnamiddag. Ideaal, toch? Mijn gat, ja.
In de Inno alleen al hielden stoefchique poepmadammen van voorbij de zestig de hele boel op. Want én mekaar de oren van de kop tetteren én de gsm beantwoorden én de kassiersters uitleggen wat ze wél willen ingepakt zien (de parfum) en wat niét (de olifantenbeha): dat kúnnen ze niet tegelijk.
De files aan de kassa waren navenant. Bijna achteraan zo’n file stond Mr T. Hij had een klein fleske after shave vast. Niet in te pakken, geen getetter, geen gsm-verkeer, gewoon effe afrekenen. Liefst vijfentwintig minuten gewacht, voor een transactie van vijfentwintig seconden.
In andere winkels was het niet veel beter. Mr T is gevlucht. Cadeauloos naar huis. Toch nog eerst snelsnel langs de Delhaize... Daar opnieuw aanschuiven. Opnieuw kerstgejengel. De stoefmadammen zijn nu puistenkoppen met ipods. En de files komen door ongeprijsde melkfleskes: ‘Aandacht, verantwoordelijke zuivel, het is echt wel heel dringend, hier aan kassa negen.’ In de file aan kassa negen, ergens achteraan: Mr T. Die er snel komaf mee wou maken en alleen wat brood en preparé in z’n zielig mandje had gelegd.
Kerstshoppen gezellig? Och, ga toch kakken, allemaal.
'24' WERKT OP MIJN ZENUWEN
Vijf jaar te laat heeft Mr T zich gestort op ‘24’, het eerste seizoen, op dvd. Mr T heeft goede ervaringen met tv-series op dvd: ‘Lost’ was fun en ‘Band of Brothers’ blijft onovertroffen.
Zoals verwacht blijkt ‘24’ (over de langste dag uit het leven van iemand die zijn familie én een presidentskandidaat moet beschermen tegen terroristen) best spannend, beetje verslavend, wel erg onrustig. Maar wat een langdradige soep! Mensen worden ontvoerd, gered, weer ontvoerd, weer gered, wéér ontvoerd en wéér gered. En dat alles doorspekt met clichés als schietgrage slechteriken, macho turbotaal uit B-films, moreel gezwets en intriges tussen ongeveer alle personages, en goedkope plotwendingen om de boel te rekken (dat geheugenverlies, komaan!). Misschien als je alle afleveringen spreidt over ettelijke weken, zoals op tv, dat het dan wat subtieler lijkt of zo… Geen slechte ontknoping evenwel. In elk geval: ‘24’ (eigenlijk ‘17’: zoveel uren duurt het zonder de reclame) werkte op m’n zenuwen – maar dat was meestal dan weer de bedoeling.
(En ondertussen heb ik ‘House, M.D.’ van vorige woensdag nog steeds niet gezien op video. Schande.)
GEEN FEEST ZONDER HUISWIJF
Da’s nu al het tweede feest waarop Mr T de dj vraagt om ‘Housewife’ van Daan te spelen. En da’s nu al de tweede keer dat de dj zegt “het niet bij te hebben” – met een blik van ‘ik ken da lieke eigenlijk niet maar ik ga me hier niet laten kennen’. Bij deze, dj’s overal te lande: geen feest is geslaagd zonder het uitgelaten huppelen en springen op Daans huiswijf. Neem het altijd mee, leg het bovenaan in die mysterieuze koffers van jullie, en speel het als uw dansplebs het laat afweten. Dan moet ik niet telkens m’n eigen cd gaan halen in m’n veel te ver geparkeerde wagen om het feest alsnog te redden. Merci.
En nu: luister, kijk, huppel, bewonder, spring, bemin, geniet… Dans!
(kon ik meteen de pas ontdekte techniek van het ‘videoposten’ nogmaals toepassen)
WAAR BLIJFT TIM BURTON?!
Mag ik even lááiend enthousiast doen? Wiiiiiiiiiiiiiii!
Voor het goede doel Music for Life (StuBru) hebben Michael Franti, Gabriel Rios en Flip Kowlier een lieke opgenomen: ‘What’s this’, origineel uit Tim Burtons ‘The Nightmare before Christmas’ (fragment hierboven). Nu bekruipt mij op het einde van het jaar altijd al een groot Tim Burtongevoel, maar dankzij deze single beginnen we er dit jaar al wat vroeger aan. Geweldig! Want Tim Burton is melancholie op z’n warmst. Of hoe een macabere, donkere animatiefilm griezelig gezelliger kan zijn dan een tas oxo en Noorse sokken bij een kerstboom en een haardvuur.
Hopelijk leidt de benefietsingle ertoe dat ‘The Nightmare before Christmas’ deze maand eindelijk nog eens op tv wordt uitgezonden. Komaan, Canvas, ik wacht! En smijt er ineens ook de tv-première van 'Corpse Bride' tegenaan...
(Een fragment van de single staat op de site van Studio Brussel.)
GENIETEN NONDEZJAAR
Het mag dan nog te warm zijn, het mag dan ouwe wijven regenen: Mr T heeft ‘kerstvakantie’ tot 22 december en zál nondezjaar van de kerstsfeer genieten. Daarom: deze boom. Niet aan het raam dit jaar, wel aan de tafel. Weet dus dat, elke keer wanneer Mr T iets op de blog zet, hij zal gezeten zijn naast dit opgedirkt stuk flora. Hij mag er zich dan al bijna een rugbreuk aan getild hebben en het groensel-met-lekke-pot mag dan al een modderspoor door de living getrokken hebben: alles voor de kerstsfeer! Geen zelfgemaakte slingers, geen charmante rendiertjes of ander gespuis aan de takken, zelfs geen piek. Gewoon wat Bricolichtjes en wat Blokkerbollen. In goud en zilver, voor het cachet. Net als de vorige jaren. Meer moet dat niet zijn. En nu: genieten nondezjaar.
LEVE DE KOET
Drie Nederlandse actrices met een moslimachtergrond vertolken twaalf monologen. Twaalf waar gebeurde verhalen van moslima’s uit oost en west. Ge wilt het niet meemaken, wat er met die vrouwen soms gebeurde. Van uithuwelijkingen over incest tot besnijdingen. Dramatische verhalen moeten verlicht worden met humor, dus kregen we vagina-woorden als koet (dat Arabisch accent ook altijd), zebra (nauwkeurig geschoren) of gewoon gamba. Erg geslaagd was de lollige voorstelling van het maagdenvlies met tutterfrut. Voor de rest was het allemaal erg intiem, wellicht taboedoorbrekend, soms didactisch. En naar het einde toe iets te veel van hetzelfde – bij de tiende monoloog dacht ik ‘allee, hier gaan we weer’.
Slecht kan je dit alles nooit noemen, maar overtuigd heeft het me toch niet. (Misschien staat zo’n ‘koet’ toch iets te ver van mijn bed.)
('De Gesluierde Monologen' – Bos Theaterproducties – Tekst en regie: Adelheid Roosen – Met: Oya Capelle, Nazmiye Oral, Meral Polat – 6/12 – Stadsschouwburg, Leuven)
Volgende keer: Les ballets C. de la B. (20/12)
LIEF
- Gij zijt nen brave.
- Zeg dat niet, daar gaan m’n haren van rechtstaan.
- Waarom? Da’s toch een compliment?
- Braaf-zijn is géén compliment, da’s… met uw voeten laten rammelen.
- Ge zijt lief, dan.
- Néé, ook nooit zeggen. Da’s alsof ik geen kloten aan mijn lijf heb.
- Dat bedoel ik toch helemaal niet zo. Ge zijt het wel, hoor… lief.
- Ik ga slaan, hè.
- Doet ge toch niet. Daarvoor zijt ge te lie… te goed.
- Te goed? Da’s onmogelijk. Een mens kan nooit ‘te goed’ zijn.
- Euh…
- Voilà, discussie gesloten. Onnozelaar. Met uw stoem complimenten altijd.
- Hm… Zo lief zijt ge misschien ook weer niet…
MR TI-TI-TI-TI-TI-TI-RI-TI (slot)
Naam: McNugget
Voornaam: Chicken
Beroep: Special agent
Opdrachtgever: Mr T
Bestemming: Boekarest (Roe)
Missie: Help Thor! aan de zege op het Junior Eurovisiesongfestival
McNugget staat stiekem mee op het podium, quasi onzichtbaar in de mist. Hij zingt de moeilijke refreintekst voor, danst mee met de ingewikkelde act, en laat op het einde enkele ferme prottekes, zodat het podium goed stinkt voor de volgende kandidaat.
Conclusie:
Missie mislukt. De Russinnetjes winnen, Thor! wordt 7de en McNugget vertrekt op strafkamp.
