KENNY

Niet in de y-lijst uit de vorige post, maar meer dan een vermelding waard: Kenny. Kenny zat afgelopen week in Peking. Hij trad aan, samen met kompaan Iljo, in de madison. (Altijd handig, die Spelen, voor een upgrade van uw lingo: de madison bleek een puntenkoers op de baan.) Op het moment dat coureur Kenny de ziel uit zijn lijf koerste, zat de halve natie naar de voetbalmatch België-Nigeria te kijken. En miste zo alle hoogspanning. Kenny reed hard, heel hard, en hij zat op slechts een halve ronde van goud. En Mr T heeft geroepen, hárd geroepen. “Allez, jong! Harder! Nog!” – de buren dachten wellicht dat Mr T intiem bezoek had. Mr T bleef roepen. Dat Kenny moest stoempen, verdoeme. En dat die Duitse medevluchters sneller moesten meerijden, dedju. En dat die Chinese beeldregie op geen kloten trok, miljaar! En dat die godverdenondezjare Hollanders niet zo hard op Kenny moesten jagen!

Het mocht niet baten. Kenny en Iljo werden vierde. Geen trofee. Maar ze verdiénden een trofee. De Gouden Schouderklop of zo. Voor Kenny en zijn kompaan. En voor alle andere Kenny’s. In Peking en daarbuiten. Voor u dus ook. En voor mij. Niets zo herkenbaar als net náást iets verdiends pakken. Daarom: Gouden Schouderkloppen voor iedereen!

Tweet