DRAADLOOS...LOOS

Mr T’s draadloos gedoe was stuk. Kon alleen nog surfen met het veel te korte kabelke rechtstreeks in de laptop geploeft. Daar zaten we dan, op de bestofte vloer, zogend aan de paar druppels internet die uit het allesbehalve draadloze draadje sijpelden.

Plotse wending: komt er een joekel van een spin voorbij. Ferm verschoten. Een joékel hè. Met hoge poten. Op hakken. Het beest vluchtte achter de kast — wellicht ook op zoek naar het wereldwijde web.

Nieuwe setting, halfuur later. Mr T zat op het toilet. Halfblind, want zonder lenzen of bril. En ineens kroop een wazig ding op hoge poten voorbij. Achtervolging ingezet. Door de gang. Gewapend met een slets. En met die slets op het wazige ding gemept. Wazig ding bewoog niet meer.

Intussen hebben we het wereldwijde web teruggevonden. Zonder draad. En ook zonder spin. En nu krijgt Mr T naar zijn voeten, omdat hij een spinnenmoordenaar is. Maar zo’n spin doodkloppen, dat noemt Mr T niet moord, hè. Da’s gewoon... poetsen.

Tweet

RAMPENPLAN

Ik weet het, u moest twee keer kijken, maar nee hoor, dit is Mr T niét...
(Opmerkelijk trouwens, hoe weinig dikkerds ge vindt als ge googelt 
op ‘fat guy jogging’...)

Fase 1 van het rampenplan is na 60 dagen afgeblazen. Met dank aan een erg krachtdadige aanpak van de catastrofe. Mr T is zes kilo kwijt. Alstublief. Tot daar het luik voeding.

Nu treedt fase 2 in werking: de conditie. Joggen in de bossen. Opnieuw. Weer van nul opbouwen. Wegens nooit echt de nul verlaten. Zonder Evy deze keer, wel met haar schema. Zwetend in de te grote jogging luisteren we naar de radio. Al bleek ‘Peeters en Pichal’ niet de beste keuze. Want Annemie zei nooit: ‘Je bent halverwege. Nog even. Ik ben zo trots op je.’ In de plaats ging het over bisschoppen en misbruik. Pfff. Mr T was zichzelf al genoeg aan het misbruiken.

Tweet

MR T ZIT MET EEN LIEDJE

Tweet

MOEDERS SOEP

- Oh, moeder, ge hebt nog eens uw eigen tomatensoep met ballekes gemaakt! Lekker.

- Ja, jongen, in plaats van weer eens een Unox-blik op te warmen, dacht ik deze keer: doe nog eens zoals vroeger en pak een goei diepvriespakske van Natuursoep.

Tweet

UITSCHUIVER

Mr T heeft een collega, laten we hem Kevin noemen. En die Kevin plukt illegale films van het net dat het een lieve lust is. Nu wou Mr T ook wel eens een filmke meepikken, dus gaf hij een dvd van thuis mee met Kevin. Om drie films op te zetten.

Vierentwintig uur later kreeg Mr T een mailtje. Van Kevin. Dat er geen plek was op de dvd. Omdat er al “prachtige” beelden op stonden. Huh? “Een jubileumfeest uit 1993, haha.” Fuck. De film met de oude tantes die samen een walske dansen, met de ex-schoonzussen die uitschuiven tijdens het routineke van ‘In Zaire’, maar vooral: met de piepjonge en graatmagere Mr T die, gezegend met een zielige puberbaard, een misplaatste cumberbund en een onzekerheid van de niet-charmante soort, de gasten ontvangt en in de late uren amechtig de heupen probeert los te zwiepen op de tonen van De Kreuners en ‘Ik Wil Je’.

Nu vinden wij Kevin een heel toffe jongen, ene met vele kwaliteiten, maar niet ene die zo’n filmke uit oprechte gêne meteen zal wissen. Integendeel. Je kan er donder op zeggen dat er al lang een kopie is gemaakt. Dat zouden wij zelf namelijk ook doen. Dat we intussen de drie gevraagde films al gekregen hebben op een ander dvd’ke, maar het eerste schijfke met het jubileumfeest nog altijd niet, zegt ook genoeg.

En daarmee is Mr T’s lot dus bezegeld. Want met de Dvd Der Schaamte constant tussen hen in bengelend als een onuitgesproken chantagewortel, is Mr T gedoemd om Kevin eeuwig te vriend te houden... Al is de enige andere optie die hem nog rest, dan misschien wel aanlokkelijker: vluchten naar het buitenland. Stiekem met de koning mee naar Congo of zo — all those people gathered there, in Zaire, in Zaire. To see the rumble in the jungle thèèèè-èèèè-èèèère. In Zaire.

Weer uitgeschoven. Dju toch.

Tweet

PINK! PINK DAN TOCH!

O wat háát ik u. U bent met velen, met té velen, en u bezet onze wegen. U rijdt onder meer op het rechtse vak van de E40. En plots, zonder dat iemand het verwacht, komt u traag maar gestaag naar links opgeschoven. Zonder te verpinken. Zonder te pinken. En snijdt u Mr T de pas af.

O wat háát ik u. Soms rijdt u op de Aarschotsesteenweg. En begint u plots trager te rijden, uit te bollen, zonder te remmen, tot u bijna stilvalt, pas dán duwt u toch nog even op de rem, zodat de remlichten alsnog aanfloepen — veel te laat, Mr T zat bijna in uw koffer geramd — en pas wanneer u al volop naar links aan het afslaan bent, richting uw krakkemikkig garageke, zet u uw pinker aan, wat ook het nut van die pinker volledig naar de botten slaat. Nee, hoogst, hóógst irritant bent u.

En waarom? Om Mr T te verwarren? Om Mr T te ergeren? Dat lukt dan aardig. Of zijn pinkers niet gebruikelijk op de bizarre planeet waarvan u bent neergedaald? Nu ja, neergedaald, wellicht gecrasht, nadat een andere ufo recht in uw gat vloog omdat u het ook in het heelal vertikt om te pinken... Of is het gewoon onkunde? Kan uw luttel brein twee handelingen tegelijk — sturen én pinken — niet aan? Moeilijk is het nochtans niet: gewoon het hendeltje naar beneden of naar boven klikken en het lampke aan uw auto begint te pinken. Jaja, zo werkt dat. Misschien moet u even hulp vragen aan uw kleinkinderen, die zijn goed in zulke moderne, technische dingen.

O wat háát ik u. Want u verzaakt aan een basisplicht. Richting aangeven helpt anderen om u te begrijpen en, vooral, te ontwijken — en gód, wat willen we u graag ontwijken. We zoeken allemaal naar richting, en of ge nu snel of traag rijdt, links of rechts afslaat, of voor mijn part een driedubbele axel maakt op de snelweg van het leven: méld het effe. Zet uw lampke aan. En kom met uw richtingloos geklooi niet voor Mr T’s wielen peddelen. Nondezjaar.

Goddank zijn chauffeurs zoals Mr T wél bij de... euh... pinken.

Tweet

MR T LOST B-H/V OP

Tweet

dixit BLONDE CAFÉBIMBO

Cindy, kind: 
zwijg, 
zie dat uw haar 
goed ligt, 
en morgen gaan 
we naar den basket 
in Aalst

Cafégangers komen in alle maten en gewichten. Zoals die zatte blonde die, gestrand in het café waar Mr T de weekstress van zich afdronk, haar wellicht even holle vriendin aan de gsm overtuigde om hun weinige troeven te gaan uitspelen. 

Tweet

EZELS OVER WEZELS

- Benieuwd hoe die wezel uit ‘Ice Age 3’ heet in het Engels.

- Hoe heette hij in de Vlaamse versie?

- Buck.

Tweet

MR T RIEKT CHAUVINISTEN

Tweet

FOEFELFINISH

Drie lay-outs in drie weken: da’s nu eens een blog in beweging, zie. Maar nu zijn we het gefoefel beu. We zitten aan de finish. Beloofd. Straks denkt u nog dat Mr T tijd te veel heeft. Dat hij geen leven heeft. Of dat hij constant van gedacht verandert. Dat hij niet weet wat hij wil. Maar dat weet hij heel goed. Zo wil hij nu niet meer foefelen aan de blog. Voilà. Over ander gefoefel kan nog wel gesproken worden.

Tweet

DE GEPENSIONEERDEN

Vervloekt weze de nieuwe generatie gepensioneerden! Mr T had zijn zinnen gezet op een reis in het najaar naar Patagonië. Natuur! Avontuur! Pinguïns! Tot zijn oog viel op de gemiddelde leeftijd. 60 jaar alstublief. Met bijna alle inschrijvingen rond. 60!

Jongens, dat kan zo niet hè. Mr T is nog iets te jong om zich in de kring van de overrijpe jeugd te zetten. Mr T is ook nog iets te viriel om zich te mengen tussen de grijsgesettelden. Als Mr T ginds toch eens een vakantielief zou opscharen, wil hij niet op het einde zeggen: ‘Jaja, Prosper, ik bel nog wel’...

Nondezjaar... Waar is de tijd dat de purperen kapsels lelijke truien breiden onder de TL-lamp in de keuken, intussen zuchtend en steunend de aderspatkousen goedtrekkend en de losgeschoten geine reparerend. Nee, tegenwoordig is het oude grut actief. ‘Wij tellen ook mee, meneer.’ ‘Wij trekken erop uit, meneer.’ Awel, wat is er mis met Averbode? Of Maredsous? Of Blankenberge? Nee, dat wil naar Patagonië, nondezjaar.

Enfin, onze neus meteen maar in een andere richting gezet: China, Nepal en Tibet in 22 dagen. Voorlopig vijf ingeschrevenen, onder wie twee twintigers. Zelf nog niet geboekt, wij houden eerst de teller in de mot. Want als ook hier het grijze gevaar de jonkheid komt wegspoelen, dan houdt Mr T het voor bekeken. Jammer voor die twee twintigers, maar dan zullen ze zichzelf moeten redden in de poel van rimpels en rekbroeken. In tijden van oorlog is het ieder voor zich.

Tweet

HET IKEA-PRINCIPE

Collega-bloggers weten het: eens ge een kleinigheid wilt veranderen aan uw zeverdoos — laat staan uw hele template — zijt ge meteen vertrokken voor úren, zo niet dágen geprul. Want eerst sluiten de godverdomse HTML-tagjes niet, dan hebt ge weer iets weggegooid dat ge later toch nog nodig blijkt te hebben, en op het einde wenste ge dat ge er nooit aan begonnen waart. Het Ikea-principe, quoi.

En áls ge dan eindelijk gekomen zijt op het punt waar ge wilde zijn en ge alles ferm online zet, dan krijgt ge van niet-bloggers de terloopse commentaar: ‘Ah, rap efkes de kolommekes herschikt?’ Of: ‘Eens van kleurke veranderd?’ Of erger: ‘Hoe? Hebt gij iets veranderd?’... Nondezjaar. Toeristen zijn het. Ze zien maar de helft van wat er echt te zien is.

Voor de goede orde: wij hóuden van toeristen. Enórm. De bestdraaiende economieën in de wereld drijven op toerisme. Dus, speciaal voor hen, en eigenlijk evenveel voor de rest én voor Mr T zelf, hebben we de boel hier zo hard veranderd dat het wel moét opvallen. Hoop dat het u aanstaat. En vingers kruisen dat het hier en daar niet té hard rammelt. Want ook dat hoort bij het Ikea-principe.

Tweet

dixit FRIEDA VAN WIJCK

Kennis en schoonheid zijn maar een pelleke. De echte deugd zit onder het velleke

Tweet

UW VERREZEN HEER

Moet ge ook eens doen: na anderhalve maand op een strak regime u intermezzogewijs 24 uur volledig laten gaan. Met champagne en chateaubriand, kroketten en bacardi, wijn en cannelloni — en profiterollen erbovenop. De gewonnen kilo deugdzaamheid van de afgelopen week is daarmee in één etmaal weer compleet verloren, maar wat maakt het uit. Mr T heeft een Goeie Vrijdag gehad, een allesbehalve Stille Zaterdagnacht en een Pasen waarop hij verrassend fris verrees.

Tweet

DAN BRANDEN ZE LANGER

- Moeder, zal ik nog wat theelichtjes aansteken?

- Doe maar.

- Waar liggen die?

- In de diepvries.

Tweet

OP HET FAMILIE-ETENTJE

- Bij mijn apparaat thuis zijn de batterijen bijna leeg, denk ik.
- Dat kan, tante.
- Soms werkt hij úrenlang niet.
- Mja.
- En als hij werkt: tráág dat-ie dan is.
- Oei.
- En daar kan ik niet tegen.
- Nee.
- Voor mij moet het snel gaan.
- Begrijp ik.
- Als ik erop klop, werkt-ie soms wel.
- Oh.
- Maar als die dan weer uitvalt!
- Tja.
- En als ge dan zo wat onderuitgezakt zit, en het spul marcheert niet naar behoren...
- Niet prettig.
- Uw goesting is dan ook over.
- Ja.
- Heb er gewoon geen greintje genot meer van.
- Tsss...
- En het geeft me anders zóveel plezier.
- Euh... tante?
- Ja?
- We hebben het toch nog altijd over de afstandsbediening van uwen tv, hè?

Tweet