
Mr T wou dat hij voor zijn werk ook titels mocht verzinnen zoals die van de nieuwe Ketnet-reeks.
Dan rij je door de nacht. Het is kwart over drie. Het werk was laat. Je bent eindelijk bijna thuis. Je blaas staat op springen... En dan, op de autoradio, spelen ze een bijna vergeten nummer. Uit de jaren dat kameraad O. rare liekes speelde in zijn kelder. Waarop je, ondanks die blaas op de rand van eruptie, beslist om te blijven luisteren, je huis voorbij te rijden en nog een toerke te maken op de ring. Je zingt het refrein, je neuriet de strofen. Tot het nummer gedaan is. En pas op de allerlaatste noot parkeer je je wagen. De radio gaat af. Je lichten gaan uit. (Maar ook niet echt. Want long after we’re gone the lights will stay on. Dat zegt het nummer.)
Wellicht had u het al door, maar toch voor alle zekerheid: onderstaande aankondiging is géén initiatief van Meneer T. Sportmanifestaties worden nu eenmaal niet vlug met hem vereenzelvigd, de soap Familie al evenmin, én Meneer T zou het woord triatlon zeker nooit fout schrijven. Voilà. Kwestie dat u zich zondag niet met valse verwachtingen naar Gent rept.
Wilt ge echt weten hoe het zaterdag is afgelopen, met Moederdag? Wel, de fietsknooppunten hebben ons onder meer tot in de abdijkerk van Vlierbeek gebracht. Alwaar Moeder T van pure adoratie de serene, heilige stilte doorbrak met… een ferme prot. Een prot voor God. Die echode door de hele kerk. En maak mij niet wijs dat het per ongeluk was, want daarvoor keek ze veel te ondeugend. Branden in de hel zullen we. Dankzij haar. Mijn rolmodel, dames en heren.
Nu, Moeder T wil ook iets doén. Een activiteit. En ze stelde begot voor: poetsen. Weinig feestelijk, wierp Mr T tegen. “Tut tut, ik doe dat graag.” Toegegeven, Mr T’s protest had best iets feller kunnen zijn – maar hij begint maandag aan twee weken congé en dan is het handig meegenomen dat het kot blinkt. Dus: morgen komt Moeder T naar hier, op mét haar bezem.
Maar kijk, niets fatsoenlijks is Mr T vreemd. Moeders laat je niet werken op hun feestdag, besefte hij alsnog. Op een begrafenis vraag je ook niet aan de dooie of hij nog effe de put mee helpt graven. Dus, tzadzaam: Mr T hééft al gepoetst. En: hij heeft twee fietsen gehuurd in het provinciaal domein om samen met Moeder T wat aan bonding te doen (niet te verwarren met bondage, niét!). En madam weet van niks, de surprise is dus compleet – gooi er een strijkkwartet tegenaan en je hebt een VijfTV-moment om u tegen te zeggen.
- M’n grapkes trekken op niet veel tegenwoordig.
- Och, Mr T, dat hangt ervan af of ge nuchter zijt, of ge één of twee Bacardi’s ophebt, of drie of meer.
- En alleen in het laatste geval ben ik wel grappig, zeker?
- Dat hangt er alweer van af. Of uw toehoorders nuchter zijn, of ze één of twee Bacardi’s ophebben, of drie of meer.
- Dus… eigenlijk zegt ge dat ik pas grappig ben als ik te zat ben om te weten wat ik zeg en als mijn publiek te zat is om te horen wat ik zeg.
- Voilà!
Nietsvermoedend rij je naar het werk, met de Tour op de radio. Het is donderdag rond halfvier. Die van Sporza werken hun playlist af – Radio 1 goes popular. En plots gebeurt het. Ze spelen een nummer, een oud bekend nummer, en Mr T is weg. Weg van het viaduct van Vilvoorde, weg uit de auto. En hij zit ineens… middenin de kamer van Grote Broer T. Het is 1987. Broer T is verhangen aan de new wave. (De rel thuis rond die piek in zijn haar!) En kleine Mr T begrijpt het allemaal nog niet zo goed. Maar die muziek, die blijft hangen. We zitten op het bed van Broer T en brullen kei hard mee met het nummer. Zonder de tekst te kennen. Doet er niet toe. De mensen op het viaduct kijken raar. Doet er ook niet toe. Want daar komt het refrein weer! Sjiiiiiii, sji sji sji sjaajn on, sji sji sji sjaajn on, sji sji sji sjaajn on…
Ook zoveel last van BV’s? Nee? Mr T mag niet buitenkomen of hij ziet er één. Zoals Sien uit ‘Sesamstraat’, die daarstraks winkelde in de Carrefour. En vorige week Odilon Mortier, fietsend in de Kempen (met platgenepen bandjes). En zaterdag op restaurant werden we bediend door Zaf uit ‘Spooks’. En vorige week, ik zwéér het u, stond Harold Bishop uit ‘Buren’ aan te schuiven in de Delhaize.
Als Mr T morgen Michael Jackson de bus ziet pakken naar Pellenberg, moet hij echt minderen met de Bacardi.
Dat het beest nog niet morsdood is, blijkt de verdienste van één bezoeker: Fritske. Fritske komt Purdy geregeld wassen en voederen. Ze doen af en toe een dansje en ik vermoed dat ze zelfs kussen. En dat allemaal achter Mr T’s rug.
Nu denkt ge: allez, toch vriendelijk van dat Fritske? Ha! Dat had ge gedacht. Pure uitbuiting, ja. Want voor elke ‘barmhartige’ daad krijgt Fritske punten. Om dingen mee te kopen. En zo komt het dat, terwijl Purdy nog steeds in een schamel, bijna vervallen krot zit, Fritske de ogen van Purdy uitsteekt met een kast van een villa, inclusief blinkende badkamer én ravissante tuin, mét accessoires à volonté. Een hele P. Diddy Mansion, alleen voor Fritske. Allemaal verdiend op de kap van Purdy. Tsss.
Weet ge hoe dat heet, sloten geld verdienen terwijl ge een ander laat kussen en dansen en zo? Prostitutie, meneer. Pure prostitutie. Op Facebook. Met mijne Purdy dan nog.
Hoed u voor de Fritskes in de virtuele wereld. Póóiers, dát zijn het.
Purdy, duidelijk aangeslagen door wat er gebeurd is.