Mr T wou dat hij voor zijn werk ook titels mocht verzinnen zoals die van de nieuwe Ketnet-reeks.
HAHAHAZEN
Mr T wou dat hij voor zijn werk ook titels mocht verzinnen zoals die van de nieuwe Ketnet-reeks.
SPANNENDE KERST
U heeft het wellicht niet gemerkt, maar Mr T heeft Kerstmis gered. Of toch kerstavond. Want er dreigde groot onheil tijdens de heilige uren. Zeker vanaf 20.47 uur in Mr T’s geboortedorp in de stille Kempen.
Tussen de koninginnensoep en het varkenshaasje door besloot Moeder T dat de avond wat extra kerstsfeer kon gebruiken. Ze zette de tv aan. “Ik heb in het boekske gezien dat er een schone show op is.” Even later walsten twee Tirolerpresentatoren en een overjaars lederhosenpubliek uit het scherm. Zij bleken de voorbode van Karel Gott, die helaas nog springlevend is. Hij zong ‘Oh Holy Night’, ofte ‘Minuit Chrétiens’, wat Mr T stiekem wel heel erg mooi vindt, zolang een deftig koor het zingt en zolang het niét — niét — in het Duits is. Verder passeerden de geföhnde Hansi Hinterseer en der Tölzer Knabenchor de revue voor een fröhliches ‘Weihnachten mit Marianne und Michael’ op ZDF.
Er werden veelzeggende blikken gewisseld aan de dis. Het gesprek verstomde. De ergernis nam toe. De sfeer lag prompt bij de kroketten in de diepvries. Behalve ter hoogte van moeders stoel, alwaar lichtjes meegedeind werd op de tonen van ‘Kling Glöckchen, Klingeling’.
Na een halfuur zei Moeder T: “Allez, da‘s toch schoon?” Waarop Mr T allesbehalve kerstelijk heeft geantwoord dat er grenzen zijn aan zijn tolerantie, dat de Geboorte van de Verlosser daar geen bal aan kan veranderen, dat bompa er als oudstrijder niet mee had kunnen lachen, en dat het enige Duitse woord dat hij die avond nog wilde horen ‘bûche’ was.
Algemeen gelach. Omdat het gezégd was. Of omdat ‘bûche’ eigenlijk Frans is. Doet er niet toe: de tv ging uit, de radio ging aan en de gezelligheid kwam — weliswaar mondjesmaat — terug uit de diepvries gekropen.
En zo heeft Mr T Kerstmis gered.
En nu is hij blij. Want het is weer voorbij.
MEPPY FOR LIFE
Al die ludieke acties, die opgesloten presentatoren, die goeie bedoelingen: ja, Mr T geeft het toe, het werkt aanstekelijk. Ook hij vindt dat er dringend iets gedaan moet worden aan die malariamuggen. Zoveel slachtoffers, zeg. Jongens, jongens, dat kan toch niet. Het onrecht! Dat die beestjes overal zomaar doodgemept worden: ’t is een schande.
VOETSELDER (2/2)
- Moeder, voetselder is wel met een ‘t’ hè.
- Dat weet ik.
- Waarom zei je dan net...
- Een grapje, hè jongen.
- Huh? Een woordgrapke? Gij?
- Ja.
- Bewust?
- Ja.
- Hebt... hebt... hebt ge gedronken of zo?
VOETSELDER (1/2)
- Dat is niet zomaar selder hè. Da’s voetselder.
- En dan, moeder?
- Die is veel voedzamer.
- Ja?
- Ah ja. Zit toch in de naam.
dixit DIE ROEMEENSE
Hij niet meer jong. 35 jaarVorig weekend achteloos naar ‘Man zkt. Vrouw’ aan het kijken en plots, tsjak, een uitspraak van Alina die blijft rondspoken in de laagste krochten van Mr T’s bovenkamer. Niet goed voor de dertigersdip. Helemaal niet goed.
dixit DE SINT
Ik scheer die schurftige baard af, ga met een zak chips op de bank zitten en ga me kogelrond zitten vretenSinterklaas heeft een burn-out. Toch in ‘Koefnoen’:
(Soms heeft ook het filmke kuren. Klik dan hier.)
WAAROM WÉÉT MR T DAT?
- Oh, luister...
- Naar wat, moeder?
- Naar dat liedje op de radio. Da’s lang geleden.
- Hm.
- Zo mooi.
- Hm.
- Mireille Mathieu...
- Hm... Euh, nee...
- Nee?
- Nee... Da’s Vicky Leandros.
- Zijt ge zeker?
- Helaas ja.
MALAISE HOLLANDAISE
In Maastricht geweest. Elke verkoopster roept je daar ‘hai hai’ of ‘hoi hoi’ toe als je een winkel buítenstapt.
In Tilburg geweest. In de straten prijken daar affiches van ‘Nijntje. Het Concert.’
En daarnet naar de Dutch Bloggies gekeken. Waar ze Tante Annie schandelijk over het hoofd zagen.
Tja, hoe kúnt ge die Hollanders dan ooit serieus nemen?
LEVE DE LEDIGHEID
Nooit geweten dat je in één dag acht afleveringen van ‘House MD’ én een film kon uitkijken, en nadien tóch het gevoel hebben dat het a day well spent was.
POPPENOPPEPPER
Mr T heeft vandaag gespeeld en verloren op de immomarkt. Een kapitaalkrachtigere jager is met zijn prooi gaan lopen. Dus: online op zoek gegaan naar troost, naar een oppepper. En gevonden:
TIENSEPOORT
Het was voorbij middernacht en Mr T stond in de frituur. Achter een klein, pofferig mannetje van rond de 40, al leek hij minstens 55. Vettig haar naar één kant gekamd, over de kale plekken heen. Doffe ogen. Vale huid. Jeansshort uit de jaren tachtig, met zwarte ceintuur. Vies hemdje, wel mooi dichtgeknoopt. Scheve fierheid. Dito zelfvertrouwen. De OCMW-look. Met bril en al.
Hij wachtte op zijn frieten, net als Mr T. We waren de laatste klanten. En tijdens het wachten begon hij te sms’en. Mr T kon vanuit zijn ooghoek stiekem meelezen. Het was voorbij middernacht, in een donkere frituur, en traag tikten de vingerstompkes alle letters in. ‘Hey... schatje... heb... je... mijn... bericht... deze... middag... wel... gekregen?’
Hij wachtte op zijn frieten, net als Mr T. We waren de laatste klanten. En tijdens het wachten begon hij te sms’en. Mr T kon vanuit zijn ooghoek stiekem meelezen. Het was voorbij middernacht, in een donkere frituur, en traag tikten de vingerstompkes alle letters in. ‘Hey... schatje... heb... je... mijn... bericht... deze... middag... wel... gekregen?’
VLEESKLAK
Aan de oudere man die daarstraks iets te nadrukkelijk en te langdurig nagestaard werd door een joggende Mr T: welgemeende excuses. Mr T wou zich er gewoon van vergewissen of u een muts ophad of toch gewoon kaal was.
GENE CADEAU
Wacht efkes, het zit dus als volgt: Van Rompuy wordt als ‘president van de Europese Unie’ eigenlijk de voorzitter van de Europese Raad. Wat niét hetzelfde is als voorzitter van de Europese Commissie. Dat zijn twee verschillende functies. Als voorzitter van de Europese Raad vertegenwoordigt Van Rompuy die Europese Raad ook wat betreft het buitenland- en veiligheidsbeleid. Wat van hem niét de Hoge Vertegenwoordiger van de Unie voor Buitenlandse Zaken en het Veiligheidsbeleid maakt. Dat zijn opnieuw twee verschillende functies. En tegen die Hoge Vertegenwoordiger van de Unie voor Buitenlandse Zaken en het Veiligheidsbeleid mogen we eigenlijk niet zomaar minister van Buitenlandse Zaken van de Europese Unie zeggen, want het verdrag van Lissabon heeft daar een stokske voor gestoken. Die Hoge Vertegenwoordiger van de Unie voor Buitenlandse Zaken en het Veiligheidsbeleid wordt bovendien tijdens vergaderingen van de ministers van Buitenlandse Zaken ook voorzitter van de Raad van de Europese Unie. En dat is dan weer niet te verwarren met de bovenvernoemde voorzitter van de Europese Raad, want die Europese Raad is iets helemaal anders dan de Raad van de Europese Unie of de Raad van Ministers of kortweg de Raad.
Toch gene cadeau allemaal voor nen bompa van 62.
Toch gene cadeau allemaal voor nen bompa van 62.
BANKZAKEN
- Voor we beginnen, Mr T, wil ik u even iets vragen.
- Ja?
- Waarom komt u naar onze bank?
- Euh, omdat u mijn bank bént.
- Jaja, maar waarom komt u naar dit filiaal?
- Omdat dit mij het handigste leek.
- U zit normaal in een ander filiaal.
- O ja?
- Ja. En u heeft daar een contactpersoon.
- Serieus?
- Jawel. Hedwig.
- Allez.
- En ik heb gemaild met Hedwig.
- Oh.
- En Hedwig vroeg zich af of u misschien boos bent op haar.
- Ik ken Hedwig helemaal niet.
- Nee, zij u ook niet. Zij vond dat raar.
- Ik heb gewoon in jaren geen contactpersoon nodig gehad.
- Blijkbaar.
- Alles online en zo.
- Enfin, Hedwig maakte zich zorgen.
- Wel... mail haar gerust dat alles in orde is.
- Oké.
- Kunnen we dan nu beginnen?
- Gaat u niet liever naar Hedwig?
- Nee. Ik zit hier goed.
- En Hedwig dan?
- Hetwicht kan de boom in.
2%
Het was alle hens aan dek, hier op de zetel, onder het dekenske. Want de digicorder had nog maar 2% parkeerplaats over. En ‘Dexter’ zocht een plekske.
Dus: marathongewijs de laatste zes afleveringen bekeken van het tweede seizoen van ‘The Wire’ — goed voor ineens 14% erbij. Eindelijk konden we die drugdealers wat uit elkaar houden. Want Jezus, al die black brothers from the hood met hun rasta’s, klakskes en trainingspakskes aan, die trekken nondezjaar hard op mekaar. (No offense, mannen — voor jullie lijkt Mr T wellicht als twee druppels white spirit op, euh, Showbizz Bart of zo... brrr.)
Iets helemaal anders, maar wel goed voor 4% winst op onze tv-parking: ‘Domino Day’. Mja. Mr T hééft iets met die steentjes. Als kleine pagadder zette hij op de slaapkamervloer eigen parcoursen uit, mét minivelden. De rest van het gezin werd er dan bij gesleurd om te laten zien hoe de zielige projectjes in enkele luttele seconden omver vielen. Of niet. In elk geval: ‘Domino Day’ vinden wij hier therapeutisch interessant. Enige deskundige tv-commentaar was dan ook tof geweest. Iets méér dan “er blijven enkele stenen staan, zou dat de bedoeling zijn”. Ferm aan geërgerd. Op het kwaaie af.
“Die commentator is the fucking master of stating the fucking obvious”, hoorde Mr T zichzelf plots zeggen. En hij hoorde zich erbij denken: “That miserable piece of shit makes me motherfucking mad. No shit, yo.”... Toch effe van verschoten. Maar dat soort taalgebruik krijgt ge nu eenmaal, als ge te veel naar ‘The Wire’ kijkt.
Goddank past vuilbekkerij perfect bij het bad boy thing dat Mr T hier al jaren going on heeft... Op de zetel, onder het dekenske, met de koekskesdoos: pure white trash, I’m telling ya.
DEDDE BRIEFKE ON JEHAAN SEBAASTJEN BAACH
Dag Jehaan,
’t Begint al een bekke een tradiiiseh te weurre, hè jom, maan briefke joar noa joar. Alles goe mè ei? En mè de klaan manne?
Dees joar zennekik is níe nor een veurstelling van aa gewest, Jehaan. Maan ekskuuzes. Ik doecht: ik gon is iet van ei collega’s probere... Fraanske Joske Haajden, kende gaa dieje? Awel — en nei mut ik zien dak et hie goe eutspreek — ik zen nor ‘die Sjeupfoeng’ gon zien. Da’s Deuts, veu schépping. (Mor da wiste gaa natuurlek hè mofke.)
Zeg, kende gaa de Jos goé? Zaade gelle moate? En godde gaa ferm beledigd zen as kik de Jos een ferme zoag noem? Nieje? Dan is t goe. Want mán mán, dieje kon een potteke semmele zenne. Allee, semmele was ’t ni echt, want ’t ging goe veureut. Mo toch.
In ’t begin dachtek noechtans: da komt hie kaa goe. Oep de boventitels wier eutgelegd dat het alleriejeste stukske muziek een “tekening” was van “pruttelende oerwateren”. Allee Jehaan, pruttelende oerwoateren. Doa hemmek ik hét mee gelachen zenne. En kende da, baa zoewen keirkconceir, da ge hiejemoal ni hoewert te lache, mor da ge doardeur zjust kaa hét mut lache? Man, man...
Wétte, aagenlijk was da zjust het probleem: die hiejel Schtroumpfung was veul te pruttelend nor maanen tand. Geft maa dan mor iejen van aa passies, vol droama en oavontuur. Zoewene Jeezes dieje gekroasigt weurt, doa kúnde tenminste iet mee. Mor zoewen schepping? Woarbaa de “bloemengeur” en de “ochtenddauw” bezoengen weurt? Nieje, das maan ding ni zenne.
Jommoa Jehaan, ge mut nei ni in een Deutse coleire schiete. Das ni de schuld van eiven moat hè. Das ok ni de schuld van da koeër Helicon of da orkest La Passione of die drei solisten. Hiejelemoal nie, die hemme da kaa goe gedoan. Da ligt hiejelegaans on maa, jom. Tis gelak ze oep Wikipedia citere: “De oppervlakkige musicus of luisteraar begrijpt de onderhuidse humor en de inventiviteit van Haydn gewoon onvoldoende.” Awel, da klopt as een bus. As doa humor inzat, dan hemmekik doa de balle van begrepe.
Allee, Jehaan, ik mut er hie mee stoppe. Maan oerwoater begint te pruttele. As ge de Jos zie, zegt dan mo niks van wa dak nei tegen aa gezei hem hè. Of dieje weurt misschien kwoad.
Tot volgend joar, Jehaan! En swanjeert ei een bekke, de griep goa rond.
Meniejer T.
SECONDJE
Dan hééft Mr T eens een moment de gloire en dan heeft hij het nog niet door ook. Wie goed keek, kon Mr T gisteren, iets na zeven uur, zien op het tv-journaal. Jaja, nation wide! Hij kwam weliswaar slechts één seconde in beeld... ver in de achtergrond... helemaal opzij... bijna buiten het scherm... Maar toch! Collega L. had het gezien. Een prestatie op zich.
Bon, nog 14.59 minutes of fame te gaan.
Bon, nog 14.59 minutes of fame te gaan.
PRE-ALLERHEILIGENSFEERKE
Mr T heeft pas sinds enkele dagen ontdekt dat ‘Your Heart’s A Mess’ van Gotye niet alleen goed is voor het oor, maar ook voor het oog. En nu draait hij de clip grijs. Noem het schoon. Noem het te laat. Noem het vulsel. Maar speel het af op een kerkhof, smijt er een paar chrysanten tegenaan, en ge hebt de perfecte pre-Allerheiligensfeer. Allez, en route!
NAAR NIEUWZWART
Pas terug van ‘NieuwZwart’ van Wim Vandekeybus. (Da’s dans.) En Mr T is nu fan van folie. Want wat ge met folie allemaal kunt doen: amai. Kruip eronder en ge kunt álles laten zien. Van kolkende stormen tot dolende geesten. (Eén kritische metgezel zag zelfs ontplofte Ferrero Rochers.)
Hoe dan ook: bij gebrek aan folie hier thuis kruipt Mr T sebiet onder zijn donsdeken en gaat hij alles naspelen. Als u hem straks in de hal op het gelijkvloers ziet rondkrioelen onder zijn hoeslaken, is dat dus perfect normaal.
TANTE KRIJGT TELEFOON IN ’T RUSTHUIS
Hallo?... Ah, dag mevrouw Vanstichelen... Niet goed, hè. M’n schouder... Jaja, elke dag kine... En hoe is ’t met u?... Ochgottenhere toch. Vreselijke ziekte, die SM... Zeg eens, mevrouw Vanstichelen, waarvoor belt u?... Een nieuwe cijfercode om de lift te pakken? Weten wij niets van... Typisch... Momentje, mijn man komt af met pen en papier... Momentje hè... Ja, het gaat niet meer zo snel bij hem hè... Hij is er bijna, hoor... Ja, mevrouw Vanstichelen, zegt u het maar... 9... 8... 6... 7... Dank u wel... Wat zegt u?... Die code moeten we nu achterstevoren intikken?... Om de dementen van de vierde verdieping te foppen... Of ze gaan weer ontsnappen... Ik begrijp het... Merci voor het telefoontje, mevrouw Vanstichelen... En nog veel succes met de SM hè. Geniet van de goeie momenten... Dag mevrouw Vanstichelen... *Klik*
BLAAS BY NIGHT
Dan rij je door de nacht. Het is kwart over drie. Het werk was laat. Je bent eindelijk bijna thuis. Je blaas staat op springen... En dan, op de autoradio, spelen ze een bijna vergeten nummer. Uit de jaren dat kameraad O. rare liekes speelde in zijn kelder. Waarop je, ondanks die blaas op de rand van eruptie, beslist om te blijven luisteren, je huis voorbij te rijden en nog een toerke te maken op de ring. Je zingt het refrein, je neuriet de strofen. Tot het nummer gedaan is. En pas op de allerlaatste noot parkeer je je wagen. De radio gaat af. Je lichten gaan uit. (Maar ook niet echt. Want long after we’re gone the lights will stay on. Dat zegt het nummer.)
Of hoe kleine nachtmuziek straks tot een grote blaasontsteking kan leiden.
HELAAS
Nu iedereen eindelijk wat begint te zwijgen over de Beatles kunt ge geen radio of tv meer opzetten of ze hebben het over ‘De Helaasheid Der Dingen’. Niet meer naast te kijken. Letterlijk. In café Commerce hangt de affiche pal boven de pisbakken. En terwijl Mr T zijn urinestaaltje feilloos in de bak poogde te mikken, werd zijn smoel los in de reet gedrukt van de dikste van den hoop. Gevolg: het staaltje floepte van pure consternatie over de rand. Zie daar de helaasheid van Mr T’s ding.
AAN DE KOELKAST
- Zal ik de charcuterie op bordjes leggen?
- Laat maar, moeder. ’t Is zo al gezellig genoeg.
INGETROKKEN BALLEN
Mr T is een man van vele werelden.
Vorig weekend zat hij in een zaal vol vijftigplussers, waar charmezanger Bobby Prins zong van ‘Sancta Maria’ en van ‘Ik zit in een cafeetje want ik wil een beetje eenzaam zijn’ (ooit nog gecoverd door ene Jettie Pallettie — vermelding hier louter om de naam). In elk geval: de zaal repte zich naar de dansvloer, Mr T naar de bar.
Vrijdag zat Mr T tot halfzes des ochtends op een rockfestival, waar Clement Peerens, Triggerfinger, friet met mayonaise én een lekker lijf uit Essen de ideale opwarmers waren voor Novastar en Les Truttes. Mr T’s wijsvingerke heeft geruime tijd ritmisch de lucht in gewezen, zoals het een echte rocker betaamt. (Wijsvinger én pink omhoog houden laat Mr T over aan de échte jeugd.)
Zaterdagnamiddag voor pampus gelegen. (Wegens geen echte jeugd meer.)
Zaterdagavond het Lierse cultuurseizoen geopend, met professioneel neusspreker Philippe Geubels. Goed gelachen. Waarna het 850-koppige publiek aan de uitgang werd opgewacht door welgeteld één ober met één plateauke schuimwijn.
Zondagmiddag was het pistolet-sessie bij Moeder T. Tussen de préparé en de krabsla door floot Berdien Stenberg van ‘Maladie d’Amour’ en ‘Rondo Russo’. Vroeger verstopte die haar micro achter haar froufrou, maar nu ze die niet meer heeft, werd er aan tafel druk gespeculeerd waar ze het ding dan wel zou steken.
Zondagnamiddag: alle traumatische herinneringen aan Berdien gewist met een loeiharde Muse in de auto.
Zondagnamiddag ook nog tussen de pampers gelegen. Op een outdoor babyborrel nog nooit zoveel sjaretten, kruippakskes en pottekes Olvarit samen gezien. En nog nooit zo vaak gevraagd: ‘En hoe heet het manneke?’
Zondagavond laat zag Mr T zijn favoriete kandidate én zijn back-up in één klap verdwijnen uit ‘K2 zoekt K3’.
Vandaag wachtte de ledigheid. Heeft ook zijn nut.
Mr T is een man van vele werelden. En soms moet hij een verscheurende spagaat uitvoeren tussen al die verschillende universums. Al dan niet met ingetrokken ballen.
BEDGEHEIM
Hoog tijd voor een hoogst persoonlijke bekentenis. Komt-ie... Mr T gaat tegenwoordig niet meer alleen slapen! Hij deelt de lakens met een oude bekende. Het klikt. We hebben dezelfde passies en interesses. We zitten in hetzelfde vak. Ja, we zijn zelfs collega’s. (Hopelijk komt de rest daar nooit achter...) Echte babbelaars zijn we niet. Dat hoeft ook niet — integendeel, na een slopende werkdag is het fijn bij iemand te zijn die kan zwijgen. Bij iemand te zijn die Mr T’s kopke op compleet andere gedachten kan brengen. En niemand kan Mr T zó ontspannen vlak voor het slapengaan... Goeie partij ook: leuke job, sjieke auto, knappe looks. Een ware catch.
En toch.
Iéts zegt Mr T dat het niet zal blijven duren met die Rik Ringers…
WELKOM THUIS
Kijk, dat vindt Mr T nu sympathiek, zie. Hij komt eens iets vroeger thuis van het werk en als welkomstcadeau wordt er meteen vuurwerk afgeschoten vlak voor zijn raam. Merci, mannen, merci... Hè?... Wat?... Niet voor mij?... Leuven Kermis?... Haha, grappig, mannen. Nee, echt: merci.
(daarnet, 22.43 uur —
konden we ineens de vuurwerkmodus
van de Canon Ixus eens testen)
350 KILO REGENBOOG
Mr T staat al enkele jaren zot van een nummer dat hij hoorde op het einde van ‘Meet Joe Black’. ‘Over the rainbow’ meets ‘What a wonderful world’ en dat in een ukelele-frakske. Maar nu weet Mr T ook wie het zingt: een Hawaiiaanse kolos die Israel Ka‘ano‘i Kamakawiwo‘ole heet — kortweg Iz, wat beter bekt. Iz scoorde eerst hits samen met broer Skippy, maar na diens dood ging hij solo. Iz won aan succes, maar ook aan gewicht: liefst 350 kilo voor 1m88, da’s even groot maar goddank niet even zwaar als Mr T. Het leverde Iz de extra bijnaam The Gentle Giant op, want hij bleef altijd verdacht vrolijk en positief. Enfin, 350 kilo, dat wreekt zich op den duur en de goedzak stierf al op 38-jarige leeftijd. Zijn vrouw en dochter verstrooiden zijn as in de oceaan onder luid gejoel van tienduizend fans. Ge ziet en hoort het allemaal hieronder.
Waarom Mr T u hiermee lastig valt? Omdat hij altijd rustig wordt van dit nummerke. Da iz.
BLAF! BLAF! BLAF!
De hele straat wordt al enkele uren wakkergeblaft door de hond van de buren. Vanachter zijn gordijn hangt Mr T de ouwe gluurbuur uit, met een ideaal zicht op het beest. Zo’n platte worst op poten. Heeft blijkbaar iets gevonden in het zand. En nu heeft Mr T al zo vaak naar ‘Spooks’ en ‘Wire In The Blood’ gekeken dat hij denkt dat er een lijk bij de buren ligt. Want van het baasje is er geen spoor. Noch van de rest van de familie. Wafmans wordt ten huize T dan ook Pandy genoemd vanaf nu. Enfin, het beest is momenteel effe gestopt. Voldaan wellicht. Wegens een bot gevonden of zo.
PARADISIO LOST
Mr T heeft niet veel met beesten. Hij heeft ze hier niet in huis en ook in zijn jeugd heeft hij ze nooit gehad – tenzij ge Pietje De Kanarie meetelt, om wiens dood we destijds niet één traan gelaten hebben, tot onbegrip van de familie.
Zondag toch naar Paradisio geweest. En wat zagen wij daar, bij de pelikanen? Pure horror. Eén beest ontpopte zich van vredelievende viseter tot wreedaardige vogelverslinder. Meeuw in de keelzak en happen maar. Het smaakte zichtbaar. Kannibalisme op z’n best. Beware, the mutants are coming!
Intussen keek de rest van de pelikanenkolonie streng en afkeurend toe. “Hannibal, gedráág u. Er zijn mensen.”
Zondag toch naar Paradisio geweest. En wat zagen wij daar, bij de pelikanen? Pure horror. Eén beest ontpopte zich van vredelievende viseter tot wreedaardige vogelverslinder. Meeuw in de keelzak en happen maar. Het smaakte zichtbaar. Kannibalisme op z’n best. Beware, the mutants are coming!
Intussen keek de rest van de pelikanenkolonie streng en afkeurend toe. “Hannibal, gedráág u. Er zijn mensen.”
DAFALGANNEKE
Mr T’s leven heeft een upgrade nodig. Het appartement is oud, de keuken is klein, het lijf is vet, de valling is taai, het gemoed is zwaar, de fietsband is plat, de bakker is dicht, het vakantiegevoel is laat en de computer is traag. Alvast aan dat laatste hebben we iets gedaan. Sinds gisteren beschikken we over een gloednieuwe Apple MacBook Pro 13 inch. Lapmiddel? Misschien. Maar het werkt wel.
VOOR ALLE DUIDELIJKHEID
Wellicht had u het al door, maar toch voor alle zekerheid: onderstaande aankondiging is géén initiatief van Meneer T. Sportmanifestaties worden nu eenmaal niet vlug met hem vereenzelvigd, de soap Familie al evenmin, én Meneer T zou het woord triatlon zeker nooit fout schrijven. Voilà. Kwestie dat u zich zondag niet met valse verwachtingen naar Gent rept.
SCHEETGEBEDJE
Wilt ge echt weten hoe het zaterdag is afgelopen, met Moederdag? Wel, de fietsknooppunten hebben ons onder meer tot in de abdijkerk van Vlierbeek gebracht. Alwaar Moeder T van pure adoratie de serene, heilige stilte doorbrak met… een ferme prot. Een prot voor God. Die echode door de hele kerk. En maak mij niet wijs dat het per ongeluk was, want daarvoor keek ze veel te ondeugend. Branden in de hel zullen we. Dankzij haar. Mijn rolmodel, dames en heren.
GODDANK
Morgen is het Moederdag. De enige echte, wegens de viering van de Moeder der Moeders, te weten Maria, en dus onovertrefbaar, ongeacht wat andere goddelozen uit andere goddeloze streken in dit goddeloze land mogen beweren. En ter ere van deze hoogdag komt Moeder T morgen hoogstpersoonlijk op visite. De pistolets zijn besteld, de garnaalsla ligt in de frigo.
Nu, Moeder T wil ook iets doén. Een activiteit. En ze stelde begot voor: poetsen. Weinig feestelijk, wierp Mr T tegen. “Tut tut, ik doe dat graag.” Toegegeven, Mr T’s protest had best iets feller kunnen zijn – maar hij begint maandag aan twee weken congé en dan is het handig meegenomen dat het kot blinkt. Dus: morgen komt Moeder T naar hier, op mét haar bezem.
Maar kijk, niets fatsoenlijks is Mr T vreemd. Moeders laat je niet werken op hun feestdag, besefte hij alsnog. Op een begrafenis vraag je ook niet aan de dooie of hij nog effe de put mee helpt graven. Dus, tzadzaam: Mr T hééft al gepoetst. En: hij heeft twee fietsen gehuurd in het provinciaal domein om samen met Moeder T wat aan bonding te doen (niet te verwarren met bondage, niét!). En madam weet van niks, de surprise is dus compleet – gooi er een strijkkwartet tegenaan en je hebt een VijfTV-moment om u tegen te zeggen.
TEPELTIRETTEKES
Mr T heeft in de après-solden nog een hemd op de kop getikt. Niks bijzonders, een gewoon exemplaar, gekocht in een gewone winkel. Toch zwaar getwijfeld. Want ter hoogte van de tepels vertoont het hemd twee kleine verticale tirettekes. Louter decoratief. Beetje speels. Uitnodigend ook.
Om toestanden te voorkomen, wil Mr T nu effe melden dat u niet massaal aan zijn tepeltirettekes moet komen trekken. Want het is allemaal bedrog. Eens opengezipt, komt u niet terecht bij de twee bovenvermelde keizertempeltjes in Mr T’s weelderige borstjungle. Nee, u strandt in het borstzakske. Alwaar hoogstens een boodschappenlijstje te vinden is of een nummerke van bij de beenhouwer. Bij deze. Blijf gerust thuis. Hier is niks te zien.
(En wie op de achterste rij waagde het te zeggen dat dat nummerke alvast een pak sexyer zal zijn dan Mr T’s keizertempeltjes? Nondezjaar...)
Om toestanden te voorkomen, wil Mr T nu effe melden dat u niet massaal aan zijn tepeltirettekes moet komen trekken. Want het is allemaal bedrog. Eens opengezipt, komt u niet terecht bij de twee bovenvermelde keizertempeltjes in Mr T’s weelderige borstjungle. Nee, u strandt in het borstzakske. Alwaar hoogstens een boodschappenlijstje te vinden is of een nummerke van bij de beenhouwer. Bij deze. Blijf gerust thuis. Hier is niks te zien.
(En wie op de achterste rij waagde het te zeggen dat dat nummerke alvast een pak sexyer zal zijn dan Mr T’s keizertempeltjes? Nondezjaar...)
SOMMIGEN
Nog effe doorbijten. Nog een week. En dan congé. Meer dan welkom. Wil Mr T optimaal van genieten. Dus: agendaplanning. Vrienden boeken. Maar niet te veel. Goed mixen. Tussen sommigen zien en niemand. En nooit allemaal tegelijk. Want daar komt stress van. Dat zag Mr T al toen hij 5 was:
(Valt het op dat we een hele inleiding forceerden om dé Sesamstraat-scène uit Mr T's jeugd hier op de blog te kunnen kwakken?)
(Valt het op dat we een hele inleiding forceerden om dé Sesamstraat-scène uit Mr T's jeugd hier op de blog te kunnen kwakken?)
BALKANBUI
Een mens hoort niet te klagen bij mooi weer. Zonnige dag, gezellige barbecue. Maar voor Mr T is één dag hitte meer dan genoeg. Laat de regenbui dus maar komen. En anders zorgen die van Perpetuum Jazzile er wel voor. Zij zijn het Sloveense Scala, zeg maar. En in zijn tijd zou Mr T dit fak genoemd hebben, kindjes.
FLOPPENDE MOPPEN
- M’n grapkes trekken op niet veel tegenwoordig.
- Och, Mr T, dat hangt ervan af of ge nuchter zijt, of ge één of twee Bacardi’s ophebt, of drie of meer.
- En alleen in het laatste geval ben ik wel grappig, zeker?
- Dat hangt er alweer van af. Of uw toehoorders nuchter zijn, of ze één of twee Bacardi’s ophebben, of drie of meer.
- Dus… eigenlijk zegt ge dat ik pas grappig ben als ik te zat ben om te weten wat ik zeg en als mijn publiek te zat is om te horen wat ik zeg.
- Voilà!
dixit DE IMMOTHEKER
Ik kan u maar één ding aanraden, meneer: zoek u een liefNee, vrolijk werd Mr T er niet van. Nochtans goed gespaard, vond hij op voorhand. Nochtans geen klein budget, dacht hij. Ja, tarara: toch te krap. Heelder rijkdommen stellen plots niets meer voor, wanneer ge als vrijgezel iets degelijk wilt kopen in het Leuvense.
Weet ge wat wij hier nodig hebben? Illegalen. Die halen de vastgoedprijzen naar beneden voor ge het weet. Maar ja, voor een camion illegalen zal het budget ook wel weer te krap zitten.
SCHOONSTE LINK OOIT
Het is niet mijn gewoonte om schaamteloos te pikken, maar Tante Annie heeft de schoonste link ooit op haar site gezet. Namelijk deze. Te lezen en te bekijken op een rustig, onbewaakt, melancholisch moment. Recht naar de ziel, ik zeg het u. Deze dus.
WACHTZAAL
De hele wereld lijkt dezer dagen trager dan Mr T. Want wáchten dat hij tegenwoordig moet doen. Op kramikkige computers die maar niet opgestart raken. Op lichten die maar niet groen worden. Op patatjes die maar niet koken. Op Telenetmenu’s die maar niet openspringen. Op slaap die maar niet gevat kan worden. Op vakanties die maar niet komen. Geen dier dat zo hard moeten wachten als de mens – of hebt u al ooit gehoord van de wachtmier, de wachtrat of de wachtmot? Eén grote wachtzaal, dat is het leven des menschen. En goh, dat een mens niet metéén alles kan krijgen wat hij pakken wil: so be it – met genoeg filosofie kan je daar zelfs nog iets charmants van maken. Maar... dat een mens tot maart 2010 moet wachten op de nieuwe Tim Burton! Komáán zeg!
SJI SJI SJI
Nietsvermoedend rij je naar het werk, met de Tour op de radio. Het is donderdag rond halfvier. Die van Sporza werken hun playlist af – Radio 1 goes popular. En plots gebeurt het. Ze spelen een nummer, een oud bekend nummer, en Mr T is weg. Weg van het viaduct van Vilvoorde, weg uit de auto. En hij zit ineens… middenin de kamer van Grote Broer T. Het is 1987. Broer T is verhangen aan de new wave. (De rel thuis rond die piek in zijn haar!) En kleine Mr T begrijpt het allemaal nog niet zo goed. Maar die muziek, die blijft hangen. We zitten op het bed van Broer T en brullen kei hard mee met het nummer. Zonder de tekst te kennen. Doet er niet toe. De mensen op het viaduct kijken raar. Doet er ook niet toe. Want daar komt het refrein weer! Sjiiiiiii, sji sji sji sjaajn on, sji sji sji sjaajn on, sji sji sji sjaajn on…
MR T ZIET STERREN
Ook zoveel last van BV’s? Nee? Mr T mag niet buitenkomen of hij ziet er één. Zoals Sien uit ‘Sesamstraat’, die daarstraks winkelde in de Carrefour. En vorige week Odilon Mortier, fietsend in de Kempen (met platgenepen bandjes). En zaterdag op restaurant werden we bediend door Zaf uit ‘Spooks’. En vorige week, ik zwéér het u, stond Harold Bishop uit ‘Buren’ aan te schuiven in de Delhaize.
Als Mr T morgen Michael Jackson de bus ziet pakken naar Pellenberg, moet hij echt minderen met de Bacardi.
dixit FRANK DE WINNE
"Ik ben er niet. Ik ben opeen lange business trip"
Dit krijg je naar verluidt automatisch als reply wanneer je Frank De Winne mailt. (Tenminste, dat werd Mr T toch verteld door een dronken doch betrouwbare bron.)
POOIERS OP FACEBOOK
U weet: op Facebook is Mr T niet erg actief. En dat heeft daar zo zijn gevolgen. In een onbezonnen vlaag heeft Mr T er ooit een huisdier aangemaakt, in de Pet Society. Een gedrocht van een ding, genaamd Purdy. Mr T kijkt al lang niet meer om naar Purdy. Tot daarnet. Purdy bleek erg hongerig, eenzaam en er hingen vliegskes rond Purdy’s kopke.
Dat het beest nog niet morsdood is, blijkt de verdienste van één bezoeker: Fritske. Fritske komt Purdy geregeld wassen en voederen. Ze doen af en toe een dansje en ik vermoed dat ze zelfs kussen. En dat allemaal achter Mr T’s rug.
Nu denkt ge: allez, toch vriendelijk van dat Fritske? Ha! Dat had ge gedacht. Pure uitbuiting, ja. Want voor elke ‘barmhartige’ daad krijgt Fritske punten. Om dingen mee te kopen. En zo komt het dat, terwijl Purdy nog steeds in een schamel, bijna vervallen krot zit, Fritske de ogen van Purdy uitsteekt met een kast van een villa, inclusief blinkende badkamer én ravissante tuin, mét accessoires à volonté. Een hele P. Diddy Mansion, alleen voor Fritske. Allemaal verdiend op de kap van Purdy. Tsss.
Weet ge hoe dat heet, sloten geld verdienen terwijl ge een ander laat kussen en dansen en zo? Prostitutie, meneer. Pure prostitutie. Op Facebook. Met mijne Purdy dan nog.
Hoed u voor de Fritskes in de virtuele wereld. Póóiers, dát zijn het.
Purdy, duidelijk aangeslagen door wat er gebeurd is.
exit YASMINE
"Ik dacht dat je de nacht net zo hard kon schoppen tot hij daglicht zou bloeden"Uit een knap in memoriam dat De Morgen-journalist Bart Steenhaut schreef... Eén reden minder om tv te kijken, nondezjaar...
ESCAPE
Mr T wil ontsnappenaan alles en iedereen.
Liefst in het echt.
Maar bij gebrek daaraan
vlucht hij in een doos koekskes.
Lekkere koekskes,
van Delacre.
En als die doos leeggesmuld is,
dan kruipt Mr T er helemaal in.
In het vakje van de Biarritzen
zit hij tussen de laatste kruimels.
Het deksel blijft halfopen,
voor een goed zicht.
In ’t vak van de Venises
trekt de motor zich op gang.
De doos komt van de grond,
zweeft naar het raam
en vliegt – zoef –
de wijde wereld in.
Mr T vliegt!
In zijn eigen Tea Time Jet.
Hij kijkt uit over de Oude Markt.
Over de Sint-Lambertuskerk.
En over de E40.
Weg is hij.
Westwaarts.
De koekjesdoos vliegt snel.
Rivieren schieten onder Mr T door.
Net als steden. En velden.
Hij ziet de Noordzee onder hem.
En daar: de Tower Bridge.
En even later het Vrijheidsbeeld al.
De doos scheert verder.
Over de Grand Canyon.
En over het Paaseiland.
Daar passeert Sydney.
En de Himalaya.
De wind waait in Mr T’s gezicht.
Een sneeuwstorm in Siberië
en enkele bommen boven Bagdad
kunnen hem niet deren.
Zo vliegt Mr T de hele aarde rond.
Tot de Dijle weer onder hem ligt.
Maar dan nog is het niet gedaan.
De Tea Time Jet schiet recht naar omhoog.
We gaan hoger. Hoger. Steeds hoger.
Door witte en grijze wolken.
Langs hele en halve regenbogen.
Tot in de ruimte.
Tot er alleen nog sterren zijn.
En kometen.
En het ISS. (Zwaai zwaai.)
Mr T vliegt voorbij de zon.
Voorbij de maan.
Het sterrenstof pikt in zijn ogen.
Maar dat pakt hij er graag bij.
Hij wil nog hoger.
En verder weg.
Weg van alles.
Weg van iedereen.
Ja!
Tot plots…
De doos sputtert.
Motor overbelast.
Nondezjáár!
De Tea Time Jet valt pijlsnel naar beneden.
Weer voorbij de zon en de maan,
voorbij de sterren en de kometen.
Neerwaarts.
Terugwaarts.
Mr T wil remmen,
maar hij kan niet.
Hij valt door de wolken
richting Dijle, richting stad.
Met een ultieme ruk aan het stuur
loodst hij de koekjesdoos
nog door zijn eigen venster.
Met een harde smak
landt hij schots en scheef
op de zachte zetel.
Thuis.
Binnen.
Terug bij af.
Zucht.
Op tv beginnen de Kampioenen.
Mr T wil ontsnappen.
En liefst in het echt.
